Μπλατ: «Ο Κόμπι έδειχνε τεράστιο σεβασμό στους προπονητές της Ευρώπης»

Ο Ντέιβιντ Μπλατ αποκαλύπτει μέσω του CBS Sports Radio με ποιο τρόπο γνώρισε τον Κόμπι Μπράιαντ, καθώς μέσω εκείνης της στιγμής διευκρινίζει την αφοσίωση που έδειχνε ο «Black Mamba» για το ίδιο το άθλημα.

Συγκεκριμένα, ο νυν σύμβουλος των Νιου Γιορκ Νικς και πρώην τεχνικός του Ολυμπιακού, αναφέρει στον αμερικανικό ραδιοφωνικό σταθμό πως συνάντησε τον Κόμπι για πρώτη φορά το μακρινό 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, όταν είχε επισκεφθεί στις 6 το πρωί το γυμναστήριο.

Ο Θρύλος των Λέικερς βρισκόταν ήδη εκεί και έκανε βάρη, όταν ο Αμερικανοισραηλινός τότε προπονητής της εθνικής Ρωσίας τον ρώτησε γιατί βρίσκεται τόσο νωρίς στο γυμναστήριο. Εκείνος με την απάντηση του, έδωσε στον Μπλατ να καταλάβει τι σημαίνει να είσαι ένας πραγματικός αθλητής.

Αναλυτικά όσα ανέφερε ο Ντέιβιντ Μπλατ:

«Θα μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία, ενδεικτική του πώς γνώρισα τον Κόμπι Μπράιαντ. Ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο, πριν από το πρώτο χρυσό μετάλλιο του Κόμπι με τις ΗΠΑ. Έφτασα εκεί με την εθνική της Ρωσίας που προπονούσα τότε και θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ λόγω της διαφοράς ώρας. Πήγα, λοιπόν, στο γυμναστήριο στις 6 το πρωί για να γυμναστώ λίγο αφού ούτως ή άλλως δεν μπορούσα να κοιμηθώ και εκεί βλέπω τον Κόμπι Μπράιαντ να σηκώνει βάρη.

Εκεί τα είπαμε λίγο όπως ήταν λογικό, άλλωστε μιλάμε για έναν παίκτη που είχε μεγάλο σεβασμό για τους προπονητές, ειδικά για αυτούς της Ευρώπης. Είχε άλλωστε μεγάλο ευρωπαϊκό παρελθόν, καθώς είχε ζήσει σε μικρή ηλικία στην Ιταλία. Είχαμε μία υπέροχη συζήτηση. Εγώ, λοιπόν, του είπα: Εντάξει, εγώ είμαι εδώ γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ, εσύ τι κάνεις εδώ; Και μου είπε, κόουτς αυτή είναι η καθημερινότητά μου. Αυτό είναι που κάνω, αυτός είμαι. Ποτέ δεν το ξεχνάω αυτό. Προφανώς όταν τον είδα μετά στο NBA το θυμήθηκα.

Αυτού του είδους η νοοτροπία και η συμπεριφορά, όχι μόνο ως παίκτης αλλά και με όλα αυτά που έκανε, με τη δέσμευση, την αφοσίωση, την ενέργεια, την επιθυμία του να γίνει ο καλύτερος που μπορούσε να γίνει, βοηθώντας και άλλους να το κάνουν. Είμαστε αυτό που κάνουμε. Έτσι έζησε τη ζωή του ο Κόμπι.»