Ολυμπιακός: Πρώτη φορά τόσοι μαζεμένοι Αμερικανοί - ανέκδοτο

Όταν δεν βρίσκω άνθρωπο αξιόλογο να μην κωλώνει να πει σωστά πράγματα γιατί πολλοί το ρίχνουν στις δημόσιες σχέσεις, καταργώ τις συνεντεύξεις και τα γράφω ο ίδιος. Μετά από σχεδόν 25 χρόνια, μπορώ να γράφω με θάρρος τη γνώμη μου η οποία βγαίνει και από ρεπορτάζ σε κάθε σπορ με ανθρώπους που γνωρίζουν. Πέρσι, ΠΡΙΝ το καταστροφικό αποκλεισμό του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα, είχα βγει με άρθρο στο «ΦΩΣ» και στο fosonline υποστηρίζοντας ότι έπρεπε να φύγει ο Μπλατ και να έρθει στη θέση του Έλληνας προπονητής. Πάλι στην αρχή της σεζόν έγραφα ότι έπρεπε να φύγει ο Μπλατ και ότι η ομάδα θα πήγαινε για φούντο με τους ξένους που έπαιρνε και τη χημεία που έφτιαχνε. Γιατί μάθαινα τι γινόταν στην ομάδα.

Το ένα σκέλος στον Ολυμπιακό διορθώθηκε έστω αργά. Θυμίζω ένα θέμα ότι σε όλη την ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού, ενώ πέρασαν πάρα πολλοί προπονητές από τον πάγκο του, επιτυχία έκαναν ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Και όταν λέμε επιτυχία, εννοούμε κατάκτηση πρωταθλήματος ή κατάκτηση Ευρωλίγκας ή να φτάσει ο Ολυμπιακός στον τελικό της Ευρωλίγκας. Μόνο όσοι προπονητές μιλούσαν ελληνικά. Έλληνες ή ο Ίβκοβιτς. Μιλάμε για όλη την ιστορία του Ολυμπιακού.

Πάμε τώρα στο άλλο σκέλος. Ο Μπαρτζώκας αν δεν ενισχυθεί σοβαρά ο Ολυμπιακός, θα κάνει μία τρύπα στο νερό. Δεν είναι θαυματοποιός, έρχεται από αποτυχίες στην καριέρα του σε ξένες ομάδες.

Τον προπονητή τον κάνουν και οι παίκτες. Ο Ιωαννίδης ήταν προπονηταράς αλλά είχε στον Άρη Γκάλη, Γιαννάκη, Σούμποτιτς τρομερό σουτέρ, στον δε Ολυμπιακό είχε Πάσπαλι-ορχήστρα και μετά Φασούλα με ξένους παικταράδες.

Ο Ίβκοβιτς στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό είχε μισή χρονιά ανέκδοτο όταν οι παίκτες έπαιζαν σαν ναυάγια και την άλλη μισή χρονιά σούπερ με κατάκτηση των πάντων, όταν οι παίκτες του σοβαρεύτηκαν με αρχηγό τον Φασούλα που τους μάζευε και έγιναν μια γροθιά. Θυμίζω πώς έπαιζε ο Ρίβερς χάλια στη μισή περίοδο και μετά τι Ρίβερς διαστημικό είδαμε. Ήταν παικταράς.

Ο Ίβκοβιτς στη δεύτερη θητεία του βρήκε έναν Σπανούλη στα ντουζένια του και Έλληνες στην ακμή τους, το ίδιο και ο Μπαρτζώκας. Το ίδιο και ο Σφαιρόπουλος. Και καλούς ξένους.

Θυμίζω πάλι επί Ίβκοβιτς, στη δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό, μισή χρονιά ανέκδοτο και την υπόλοιπη μισή σούπερ, όταν τον ενίσχυσε η διοίκηση μέσα στη σεζόν με τις προσθήκες του «τερματοφύλακα» τότε Ντόρσεϊ και του παικταρά Έισι Λο. Ένας «ψηλός» και ένας «κοντός», δύο Αμερικανοί που άλλαξαν την ομάδα. Δύο φορές το έχουμε δει το έργο με τον Ίβκοβιτς.

Αλλά και το 2013 με την κατάκτηση ξανά της Ευρωλίγκας επί Μπαρτζώκα, τι Αμερικανούς είχε ο Ολυμπιακός. Είχε τον «γίγαντα τσέπης», τον Χάινς! Είχε τον Λο πάλι. Στον τελικό με την Ρεάλ που την πάτησε σαν φορτηγό ο Ολυμπιακός, είχε 6 παίκτες ερυθρόλευκους με διψήφιο αριθμό πόντων! Το ξαναγράφω, 6 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων στον τελικό! Λο 20, Χάινς 12, Σπανούλης 22, Σλούκας 11, Περπέρογλου 10, Άντιτς 10. Έλληνες και ξένοι, όχι μόνο Έλληνες.

Γιατί τα γράφω αυτά. Διότι οι ξένοι του Ολυμπιακού φέτος και πέρσι, ειδικά οι Αμερικανοί είναι ανέκδοτα. Για την ακρίβεια, παίζουν σαν ανέκδοτα. Δεν ξέρω πόσο κοστίζουν και δεν με ενδιαφέρει, στην τσέπη των Αγγελόπουλων δεν μπαίνω. Δεν είναι σοβαροί πάντως σε αυτό που βλέπουμε να αποδίδουν αυτοί οι Αμερικανοί. Ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ είχε πάντα μια σοβαρότητα. Τη σοβαρότητα αυτή την έχει χάσει με αυτά που βλέπουμε από τους Αμερικανούς παίκτες.

Είναι η πρώτη φορά που δεν βλέπουμε ούτε ένα αξιόπιστο σταθερό Αμερικανό στον Ολυμπιακό. Με εξαίρεση τα χρόνια της ανυποληψίας με τον Κόκκαλη που είχε παρατήσει την ομάδα μπάσκετ.

Επί Ιωαννίδη και Ίβκοβιτς με Κόκκαλη στα χρόνια της ακμής, και αργότερα με Αγγελόπουλους, η ομάδα στηριζόταν σε καλούς Έλληνες και Σέρβους (ή παίκτες της πρώην Γιουγκοσλαβίας) και σε Αμερικανούς. Πάντα έβγαινε κάποιο λαβράκι. Πάντα κάποιος Αμερικανός πρόσφερε.

Και δεν αναφέρομαι μόνο σε παικταράδες ολκής όπως ο Μπέρι, ο Έντι Τζόνσον, ο Τάρπλεϊ που όλοι οι Αμερικανοί που έπαιξαν στην ομάδα φέτος έναν Μπέρι δεν κάνουν, έναν Τάρπλεϊ δεν κάνουν, έναν Έντι Τζόνσον δεν κάνουν.

Για να μην πάω στον Σκάρι που είχε έρθει στον Ολυμπιακό λίγο πριν την άφιξη Κόκκαλη στο μπάσκετ και ήταν παικταράς, ή τον Αλφόνσο Φορντ μετά.

Ας θυμηθούμε δευτεροκλασάτους που αποδείχτηκαν σούπερ πολύτιμοι, όπως ο Ρότζερς, ο Χάινς, ο Λο, ο Ντόρσεϊ τη στιγμή που είχε έρθει στον Ολυμπιακό, ο Ντάνστον, ο Γκριν, ο Λοτζέσκι και ο Πέτγουεϊ (κάτι έδιναν), ο Χάντερ, ο Χάκετ.

Έχουμε δει και «παλτά» βεβαίως στο παρελθόν, αλλά τόσες απογοητεύσεις μαζεμένες εξ Αμερικής δεν έχουμε ξαναδεί στην ίδια ομάδα. Πέρσι και φέτος τίποτα. Για την ακρίβεια, άσχημα πέρσι, φέτος ακόμα χειρότερα. Από το κακό στο χειρότερο. Δεν θέλω ούτε να αναφέρω τα ονόματά τους, είναι πολλοί οι ανεπαρκείς ξένοι που είδαμε πέρσι και φέτος και θα μου πιάσουν χώρο -είναι μια ντουζίνα!

Το θέμα θα το κλείσω με αισιοδοξία, γιατί το πιστεύω: Η ομάδα του Ολυμπιακού στο μπάσκετ μπορεί να κάνει μεγάλο καμ-μπακ τη νέα χρονιά. Δεν συμφωνώ με όσους λένε «ξήλωμα και κτίσιμο από την αρχή». Δεν είναι η ώρα ακόμα για αυτό. Η ομάδα μπορεί να πρωταγωνιστήσει τη νέα χρονιά. Έχει Έλληνα προπονητή που ξέρει τον Ολυμπιακό και είναι οπαδός της ομάδας. Έχει πείρα στην Ευρωλίγκα. Τον αγαπάει ο κόσμος.

Έχει παικταρά αρχηγό τον Σπανούλη, που αντέχει ένα χρόνο ακόμα, μην ξεχνάμε ότι φέτος ήρθε από πολύ σοβαρό χειρουργείο. Έχει Έλληνα υπαρχηγό που αντέχει ένα χρόνο ακόμα, τον Πρίντεζη. Δεν τους πρέπει και δεν τους αξίζει να τελειώσουν την καριέρα τους φέτος με αυτόν τον τρόπο. Έχει ψηλό ξένο παικταρά, τον Μιλουτίνοφ που πρέπει οπωσδήποτε να μείνει. Έχει κάποιες περιπτώσεις παικτών που μπορούν να εξελιχτούν, όπως ο Βεζένκοφ. Έχει αρκετούς παίκτες για να είναι ενισχυτικοί στο ρόστερ.

Δύο Αμερικανοί παικταράδες χρειάζονται. Αλλά να είναι σοβαροί παίκτες. Να είναι για πεντάδα. Και ο ένας να τα βάζει από μακριά επιτέλους. Ας μην είναι Αμερικανός, ας είναι ξένος Ευρωπαίος, αρκεί να τα βάζει από μακριά. Χρόνια τώρα, ένας καλός μακρινός σουτέρ χρειάζεται.

Αν υπάρχει τρικυμία στο μυαλό, κακώς υπάρχει, τα πράγματα δεν είναι δύσκολα για του χρόνου. Από εκεί και πέρα θα γίνουν πραγματικά δύσκολα. Για του χρόνου φτιάχνεται εύκολα η ομάδα.