Ολυμπιακός: Nα σώσει οτιδήποτε αν σώζεται

Ο Ολυμπιακός έχασε στη Βιτόρια από την Μπασκόνια, είναι στο 1-3 και έχει σημειώσει ένα από τα χειρότερα ξεκινήματα της ιστορίας του στην EuroLeague. Αν και τα τελευταία χρόνια οι Πειραιώτες είναι μία από τις καλύτερες ομάδες στα ριμπάουντ στην διοργάνωση, κόντρα στους Βάσκους ηττήθηκαν κατά κράτος. Ήταν ο τομέας που έπαιξε τον σημαντικότερο ρόλο στην έκβαση του αγώνα. Πήραν 51 οι γηπεδούχοι έναντι 31 των φιλοξενούμενων, μαζεύοντας μάλιστα 18 (!) επιθετικά, σκοράροντας συνεχώς με δεύτερες και τρίτες προσπάθειες.

Έκανε την... ζημιά ο υψηλόσωμος Γιοσούφα Φαλ με 16 ριμπάουντ, ενώ δεν βρέθηκε ποτέ λύση στο μαρκάρισμα του Τόρνικε Σενγκέλια (25 πόντοι, 9/16 δίποντα). Από τον Γιώργο Πρίντεζη στα 34 δεν περιμένεις να βγάζει την ίδια ενέργεια στην άμυνα, καθώς πρέπει να είναι φρέσκος στην επίθεση, ο Μιντάουκας Κουζμίνσκας είναι... soft στα μετόπισθεν, ενώ ακόμη και όταν πήγε πάνω του ο Όγκουστιν Ρούμπιτ, ο Αμερικανός δεν μπόρεσε να τον περιορίσει.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού, όμως, δεν είναι τα ριμπάουντ, αλλά το πως χτίστηκε το φετινό ρόστερ. Δομήθηκε με έναν περίεργο και ανορθόδοξο τρόπο από τον Ντέιβιντ Μπλατ, κάτι που το τονίζαμε από το καλοκαίρι και δυστυχώς τα προβλήματα φαίνονται πεντακάθαρα τώρα στη πράξη. Και ξέρετε κάτι; Ναι, η διοίκηση έχει τις ευθύνες της. Το μπάτζετ είναι μικρό, αλλά αναμφισβήτητα με τα λεφτά που δόθηκαν, οι Πειραιώτες θα μπορούσαν να είχαν φτιάξει ένα ρόστερ με μεγαλύτερη ποιότητα, παρουσιάζοντας μία καλύτερη και πιο ορθολογική ομάδα που θα σε εμπνέει. Τώρα, όμως, βλέπουμε έναν... αχταρμά.

Ένα ρόστερ γεμάτο φόργουορντ

Γιατί το βλέπουμε αυτό; Αποκτήθηκαν μπασκετμπολίστες με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά. Κέβιν Πάντερ και Μπράντον Πολ (η πιο ακριβή κίνηση του Ολυμπιακού φέτος) είναι σχεδόν το ίδιο στυλ παίκτες, οι οποίοι ήρθαν για να δώσουν επιθετική ώθηση, αλλά και να πάρουν μέρος από τις αρμοδιότητες του Βασίλη Σπανούλη. Για να χωρέσουν όλοι, βάζουν τον δεύτερο στο "3", με αποτέλεσμα όταν παίζει καλά και μένει στο παρκέ, να περιορίζεται ο χρόνος του Κώστα Παπανικολάου και να "εξαφανίζεται" ο Σάσα Βεζένκοφ. Υπάρχει... συμφόρηση στη θέση, όπως συνέβη και πέρσι, με τους "Παπ"-Τουπάν-Τίμα, με τα γνωστά αποτελέσματα...

Ήρθε για το πόστο στο "4" ο Μιντάουγκας Κουζμίνσκας, ενώ η κύρια θέση του Λιθουανού διεθνή είναι εκείνη του σμολ-φόργουορντ. Άλλωστε, το τόνισε ξεκάθαρα στις δηλώσεις του όταν ήρθε: "Eίμαι "3άρι"... φώναξε. Τον βάζεις, λοιπόν, μέσα στη ρακέτα και ο παίκτης... εκτίθεται ανεπανόρθωτα στην άμυνα απέναντι σε πρωτοκλασάτους πάουερ-φόργουορντ, όπως ο Σενγκέλια. Γενικότερα, ενώ στο σύγχρονο μπάσκετ παίζει καθοριστικό ρόλο η ποιότητα, αλλά και η ποσότητα στα αξιόλογα γκαρντ σε μία ομάδα, συν τους ψηλούς στο "5", ο Ντέιβιντ Μπλατ γέμισε το ρόστερ (και πάλι) με πολλά φόργουορντ.

Ήρθε ο Όγκουστιν Ρούμπιτ (και αυτός φόργουορντ είναι...) για τον ρόλο του ψηλού πίσω από τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, αλλά η βασική του θέση βρίσκεται στο "4". Ποτέ δεν υπήρξε αθλητικός σέντερ, ούτε και ήταν στα ατού του η σκληράδα στην άμυνα. Ό,τι έγινε πέρσι με τον Ζακ ΛεΝτέι (καλός παίκτης, αλλά όχι σέντερ), έγινε και φέτος με τον Ρούμπιτ. Και... τρέχα τώρα να διορθώσεις το πρόβλημα. Πάλι καλά που προέκυψε η περίπτωση του Γουίλι Ριντ, ένας "καθαρόαιμος" αθλητικός σέντερ με έφεση στην άμυνα.

Από τον Σλούκα... στον Τσέρι

Υπάρχει πρωτοκλασάτος πλέι-μέικερ στον Ολυμπιακό αυτή την στιγμή; Μετά τον Βασίλη Σπανούλη που είναι στα 37 του χρόνια, ποιος άλλος έχει μεγάλη ικανότητα στη δημιουργία; Κανείς! Ο Γουέιντ Μπόλντγουϊν είναι ένα στοίχημα που έχει αποτύχει ήδη, αδυνατώντας να προσαρμοστεί στα ευρωπαϊκά δεδομένα, που σε κάνει να... νοσταλγείς τον Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος. Και ας «λύγιζε» ο τελευταίος όταν η μπάλα έκαιγε και ας είχε τα όποια σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του. Είχε ποιότητα, προοπτική και αυτό φαινόταν.

Ο Γουίλ Τσέρι είναι ένας γκαρντ περιορισμένων δυνατοτήτων, δεν είναι για το επίπεδο της EuroLeague, ενώ ο Αντώνης Κόνιαρης ζει την πρώτη του χρονιά στη διοργάνωση και ακόμη... ψήνεται. Θα το ξαναπούμε όμως: Όταν μετά το "ναυάγιο" με τις συζητήσεις επιστροφής του Κώστα Σλούκα, στρέφεσαι στην λύση του "κεράσια", δείχνεις και τις φιλοδοξίες σου για τη νέα σεζόν.

Όταν βλέπεις τις άλλες ομάδες να εκτοξεύουν τα μπάτζετ τους στα ύψη, ανεβάζοντας συνεχώς τον πήχη, φέρνοντας πρωτοκλασάτους παίκτες, δεν γίνεται να πρωταγωνιστήσεις κάνοντας εσύ... εξυπνάδες. Ήταν ελεύθεροι παίκτες όπως ο Μίλος Τεόντοσιτς, αλλά και ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ, οι οποίοι με αξιόλογες προτάσεις (με παρόμοια που έγινε στον Σλούκα) θα μπορούσαν να είχαν έρθει στον Ολυμπιακό, αλλά από το μεγάλο λιμάνι τόνιζαν "τα λεφτά αυτά θα τα δίναμε μόνο στον Σλούκα, επειδή ήταν ειδική περίπτωση και πρώην παίκτης της ομάδας". Αποτέλεσμα; Να ψάχνεις "απεγνωσμένα" για γκαρντ μέσα στον Οκτώβρη, εξαιτίας της... φτώχειας σου στο κομμάτι της δημιουργίας (είναι 16ος στις ασίστ) και του σκορ (14ος στην επίθεση, 15ος στα τρίποντα). Και πάλι καλά που προέκυψε η εξαιρετική λύση του Τέιλορ Ρότσεστι, ο οποίος ναι μεν είναι στα 34, αλλά διαθέτει αδιαμφισβήτητη ποιότητα σε σκορ και δημιουργία, όπως και πολυετή εμπειρία στην Ευρωλίγκα.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, θα φέρει στο μεγάλο λιμάνι τους Γουίλι Ριντ και Τέιλορ Ρότσεστι, για να σώζει οτιδήποτε και αν σώζεται. Δύο αξιόλογες και έξυπνες κινήσεις, με την διοίκηση να πράττει το καλύτερο δυνατό αυτή την στιγμή για να αναβαθμίσει την δυναμική της ομάδας ενόψει της συνέχειας. Είναι όμως τόσο περίεργα δομημένο το φετινό ρόστερ, που θα πρέπει ο Κεστούτις Κεμζούρα να προσπαθήσει ακόμη περισσότερο ώστε να δώσει ξεκάθαρους ρόλους, να χωρίσει τους παίκτες σε σωστές "δυάδες", αλλά και να βρει τα σωστά ταιριαστά σχήματα μέσα στο παρκέ, ώστε οι Πειραιώτες να βρουν συνοχή και χημεία.

Και να πούμε και κάτι άλλο; Μέχρι στιγμής, το γεγονός πως οι "ερυθρόλευκοι" παίζουν ένα ματς την εβδομάδα, δεν τους βοηθά ιδιαίτερα. Ναι μεν είναι θεωρητικά πιο ξεκούραστοι, αλλά ζορίζονται να βρουν ρυθμό...