Ήταν απών, την Πέμπτη "παρών"
Ο λαβωμένος Ολυμπιακός ήταν απογοητευτικός στο τρίτο ματς, δεν πείθει πως μπορεί να γυρίσει την σειρά, αλλά αυτή η ομάδα έχει μάθει να επιβιώνει όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Γράφει ο Νότης Ψιλόπουλος.
Ο Ολυμπιακός στο τρίτο ματς ήταν απογοητευτικός. Στάθηκε κατώτερος των περιστάσεων, καταφέρνοντας να μείνει ανταγωνιστικός μόνο στο πρώτο δεκάλεπτο. Στη συνέχεια; Η απόλυτη αγωνιστική καθίζηση. Πόνεσαν τα μάτια μας με την κακή αγωνιστική εικόνα των "ερυθρολεύκων". Δεν είναι μόνο η ήττα, είναι και ο τρόπος. Μπορεί να μην παίζει ρόλο το μέγεθος της διαφοράς, αλλά έτσι όπως παρουσιάστηκαν οι Πειραιώτες κόντρα στη Ζαλγκίρις στη Λιθουανία, δεν σου εμπνέουν σιγουριά και δεν πείθουν πως μπορούν να κάνουν το break και να στείλουν την σειρά σε πέμπτο παιχνίδι.
Πέρσι, τέτοια περίοδο, ο Ολυμπιακός ήταν και πάλι με την πλάτη στον τοίχο στην Κωνσταντινούπολη. Βρισκόταν πίσω στη σειρά με 2-1 κόντρα στην Εφές, έχοντας επίσης πραγματοποιήσει προβληματική εμφάνιση στο τρίτο ματς που ηττήθηκε και τίποτα δεν προμήνυε αυτό που ακολούθησε. Γιατί στη τέταρτη αναμέτρηση το μάτι... γυάλιζε και η αντίδραση ήταν αποστομοτική. Βγάζοντας τεράστια αποθέματα αυταπάρνησης, αποφασιστικότητας και ενέργειας, έχοντας νοοτροπία νικητή και έναν "εκτελεστή" Βασίλη Σπανούλη, με τους Πειραιώτες να παίζουν την σκληρή άμυνα που ξέρουν στο δεύτερο ημίχρονο, σημείωσαν το πολυπόθητο break, δείχνοντας χαρακτήρα σε ένα παιχνίδι που ήταν δίχως αύριο.
Ολυμπιακός: Δεν είναι μόνο τα τρία πέναλτι για τον Τζολάκη
Η Ζαλγκίρις λειτουργεί καλύτερα σαν ομάδα, αξιοζήλευτη κυκλοφορία της μπάλας
Μόνο που φέτος οι "ερυθρόλευκοι", για να τα καταφέρουν, πέρα από την κατάθεση ψυχής, θα πρέπει να παίξουν και υψηλού επιπέδου μπάσκετ στο Κάουνας, εκείνο με το οποίο κατάφεραν να νικήσουν μέσα-έξω φέτος τόσο την Ρεάλ, όσο και την Φενέρμπαχτσε, εκείνο με το οποίο επικράτησαν στο ΣΕΦ επί της ΤΣΣΚΑ, εκείνο που τους οδήγησε στην τρίτη θέση της κανονικής περιόδου. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Μέχρι στιγμής, αν εξαιρέσουμε την παλικαρίσια εμφάνιση με την οποία οι Πειραιώτες έκαναν το 1-1 στη σειρά, η Ζαλγκίρις παρουσιάζεται ανώτερη μέσα στο παρκέ. Μπορεί να υστερεί σε εμπειρία, σε... βάρος φανέλας, σε προσωπικότητες παικτών, ενδεχομένως και σε ποιότητα στο ρόστερ, αλλά σαν ομάδα συμπεριφέρεται καλύτερα στο παρκέ. Βγάζει μία ανωτερότητα, υπερτερώντας ξεκάθαρα σε πλάνο, στο κομμάτι της φρεσκάδας, της ενέργειας, της θέλησης, της συνοχής και της σκέψης.
Έχει αξιοζήλευτη (και γρήγορη) κυκλοφορία της μπάλας (23 ασίστ παρακαλώ με συμμετοχή 9 παικτών), κίνηση των παικτών χωρίς την μπάλα και εναλλακτικές λύσεις στον τρόπο επίθεσης. Βγάζει αυτοματισμούς, έχει σωστές αποστάσεις, τρέχει περισσότερο και διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι, εκθέτοντας αρκετές φορές την αμυντική λειτουργία του Ολυμπιακού, με τον Μπράντον Ντέιβις να συνεχίζει να κάνει... πάρτι στο "ζωγραφιστό", έχοντας 19.7 (!) πόντους στα playoffs. Οι Λιθουανοί περίμεναν τις αλλαγές των "ερυθρολεύκων" όταν λειτουργούσαν για πικ-εν-ρολ, πέρασαν την μπάλα μέσα στην ρακέτα και πέτυχαν 47 πόντους έχοντας 16/19 δίποντα στο ημίχρονο και 67 στο 30', σημειώνοντας πάνω από 20 πόντους σε κάθε δεκάλεπτο, ολοκληρώνοντας το ματς με το εντυπωσιακό 72.7% (24/33) στα δίποντα. Αν οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου δεν αποφασίσουν να συμμορφωθούν στα ανασταλτικά τους καθήκοντα, βγάζοντας στο παρκέ μαχητικότητα, σκληράδα, αλλά και υψηλό βαθμό συγκέντρωσης (γιατί υπήρχαν φάσεις που... έχαναν τους παίκτες που μάρκαραν), τότε οι φιναλίστ τη περσινής EuroLeague είναι δεδομένο πως θα πουν "αντίο" στο Βελιγράδι.
Στατικός και βιαστικός στην επίθεση, επηρεασμένος ο Πρίντεζης
Ήταν και απελπιστικά άστοχος ο Ολυμπιακός στο ματς, χάνοντας ακόμη και εύκολα σουτ κάτω από το καλάθι, δείγμα της νευρικότητας των αθλητών που ήταν στο παρκέ. Μέτρησε μόλις 45.2% στα δίποντα (14/31) και 18.2% στα τρίποντα (4/22), έχοντας γενικότερα έναν προβληματικό τρόπο ανάπτυξης, σημειώνοντας μόλις 60 πόντους. Ήταν και πάλι στατικός, προβλέψιμος, με τους παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου να μην μπορούν να κυκλοφορήσουν γρήγορα την μπάλα. Δεν έψαξαν τον ελεύθερο παίκτη, δεν διάβασαν την άμυνα της Ζαλγκίρις, ενώ σε αρκετές κατοχές λειτούργησαν βιαστικά, επιλέγοντας να τελειώσουν τις φάσεις με τραβηγμένες-σκοτωμένες ατομικές ενέργειες. Παράλληλα, οι Πειραιώτες "εξαφάνισαν" το τρανζίσιον παιχνίδι τους, ολοκληρώνοντας την αναμέτρηση έχοντας μόλις έναν αιφνιδιασμό.
Είχε από την αρχή μία νευρικότητα στο παιχνίδι του ο Βασίλης Σπανούλης, μία αγχωτική θέληση να πάρει από πολύ νωρίς πάνω του τον αγώνα, η οποία δεν του βγήκε σε καλό στη πορεία, ενώ ο Γιώργος Πρίντεζης είναι ξεκάθαρα επηρεασμένος από τον τραυματισμό του και την έλλειψη προπονήσεων. Το μεγάλο σημείο αναφοράς για τον Ολυμπιακό μέσα στην ρακέτα, αλλά και ο παίκτης που κυρίως φοβόντουσαν οι Λιθουανοί πριν την έναρξη της σειράς, ξεκίνησε το ματς με 0/7 (!) δίποντα, τελειώνοντας την αναμέτρηση με μόλις 1/10 σουτ και 3 πόντους. Όσο και αν θέλει το πνεύμα, το (ταλαιπωρημένο) σώμα δείχνει πως δεν μπορεί να ακολουθήσει. Αγνώριστος και (δικαιολογημένα) σκιά του καλού εαυτού του.
O Mπράιαν Ρόμπετς έχει δεχτεί δικαιολογημένα κριτική για τα μεγάλα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του, αλλά στο Κάουνας ξεκίνησε "ζεστός" με 9 πόντους στο πρώτο δεκάλεπτο, μη χάνοντας σουτ. Πάταγε καλύτερα στο παρκέ από τον κάθε συμπαίκτη του (Σπανούλης-Πρίντεζης άρχισαν με 0/11 σουτ), είχε μπει στο πνεύμα του αγώνα, αλλά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στη συνέχεια τον χρησιμοποίησε λίγο στη δεύτερη περίοδο, καθόλου στη τρίτη και τον επανέφερε στη τέταρτη όταν και όλα είχαν κριθεί. Ενδεχομένως να... πλήρωσε το γεγονός πως μπήκε στη δεύτερη περίοδο με το σκορ στο 33-24 το οποίο και έγινε 46-30 στη συνέχεια, αλλά ήταν από τους λίγους παίκτες του Ολυμπιακού που είχε βρει ρυθμό στην επίθεση.
Και τώρα "do or die"
Πέρσι, τέτοια περίοδο, μετά το 2-1 της Εφές, ο Βασίλης Σπανούλης μάζεψε τους συμπαίκτες του στο περίφημο ξενοδοχείο "Polat" που είχε καταλύσει η αποστολή και μαζί με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο οι πρωταγωνιστές μίλησαν μεταξύ τους. Έκαναν την αυτοκριτική τους, πείσμωσαν, συσπειρώθηκαν, αντέδρασαν και έκαναν το break, σε ένα "do or die" παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολη, με τους Τούρκους να είναι έτοιμοι για... φιέστα. Φέτος, τα δεδομένα είναι πιο δύσκολα, καθώς οι Πειραιώτες είναι λαβωμένοι από τους τραυματισμούς (Μιλουτίνοβ, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Στρέλνιεκς, συν τον Μπόγρη) και τα εμψυχωτικά λόγια ίσως να μην σταθούν αρκετά. Οι προβλέψεις δεν είναι υπέρ τους, αλλά αυτή η ομάδα, τα τελευταία έξι χρόνια, έχει μάθει να γράφει ιστορία σημειώνοντας συναρπαστικές νίκες και θριάμβους καθώς βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Είναι μαθημένη να επιβιώνει σε παιχνίδια δίχως αύριο, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά. Ώρα λοιπόν να φορέσουν (και πάλι) το κουστούμι του... βρικόλακα.
