Ιδανικός αυτόχειρας…

Οι Πειραιώτες μετά τα αποτελέσματα της Πέμπτης είχαν την ευκαιρία να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση πρόκριση, όμως όσο εύκολα την πήραν, άλλο τόσο εύκολα την πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων.

Η Ζαλγκίρις Κάουνας είναι μια καλή ομάδα που από πέρυσι έχει μετατραπεί σε εφιάλτη για τον Ολυμπιακό αφού είναι ξεκάθαρο πλέον ότι του έχει πάρει για τα καλά τον αέρα. Όμως μην τρελαθούμε κιόλας, δεν πρόκειται για κανένα φόβητρο.

Από την πλευρά τους οι παίκτες του Μπλατ σε ένα ακόμα ματς φάνηκαν αρκετά κατώτεροι των περιστάσεων. Αν εξαιρέσουμε τον εκπληκτικό Μπριάντε Ουέμπερ ο οποίος παραλίγο να νικήσει μόνος του τους παίκτες του Γιασικεβίτσιους και τον Μιλουτίνοφ που είναι ένας εκ των κορυφαίων ψηλών –αν όχι ο κορυφαίος- της λίγκας και το αποδεικνύει σε κάθε ματς, κανείς από τους αθλητές της ομάδας του μεγάλου λιμανιού δεν έδειξε να μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε βέβαια και το γεγονός ότι ο Πρίντεζης αγωνιζόταν με φάρμακα αφού από την Πέμπτη είχε πολύ υψηλό πυρετό και δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει τα αγωνιστικά του στάνταρ.

Όμως ο Ολυμπιακός αν θέλει να έχει μέλλον δεν θα πρέπει να σταθεί στη χθεσινή ήττα και να ψάξει δικαιολογίες. Θα πρέπει να μελετήσει συνολικά τα… κατορθώματά του στη σεζόν, αφού για να καταφέρει μια ομάδα να βγάλει τόσες πολλές φορές τα μάτια της μόνη της σε μια χρονιά, θα πρέπει να προσπαθήσει σκληρά… Το χθεσινό αποτέλεσμα λοιπόν δεν θα πρέπει να ξενίσει κανέναν.

Το ίδιο σενάριο έχει επαναληφθεί και είναι σαν να βλέπουμε μια κασέτα να παίζει σε rewind... Την ώρα που όλοι περιμένουν να δουν την αντίδραση των «ερυθρόλευκων», βλέπουν μια ομάδα που δείχνει να έχει χάσει όσα στοιχεία την είχαν μετατρέψει τα προηγούμενα χρόνια σε ευρωπαϊκό φόβητρο: Το πείσμα της, την αποφασιστικότητά της, τη διάθεσή της να «πεθάνει» στο παρκέ.

Αντί λοιπόν ο Ολυμπιακός να κάνει όσα αναφέραμε παραπάνω, δίνει την ευκαιρία σε πιο αδύναμους θεωρητικά αντιπάλους να «ανασταίνονται» την ώρα που εκείνος εξελίσσεται σε έναν ιδανικό αυτόχειρα…