Ιτούδης: «Θα πρέπει να συμμετέχουν περισσότερες ομάδες στα πλέι οφ της Euroleague»

Το δικό του μήνυμα για την ανάπτυξη της Euroleague στέλνει ενόψει της έναρξης της φετινής διοργάνωσης ο πρόεδρος της Ένωσης προπονητών, Δημήτρης Ιτούδης.

Ο προπονητής της Χάποελ Τελ Αβίβ μίλησε στην ιστοσελίδα της EHCB για τη νέα Euroleague και για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν με την αύξηση των ομάδων.

Τι σημαίνει μια Euroleague 20 ομάδων για έναν προπονητή;

«Σημαίνει περισσότερες υποχρεώσεις, περισσότερες διαβολοβδομάδες, περισσότερα ταξίδια, ειδικά για τη Χάποελ Τελ Αβίβ, αφού παίζουμε τους εντός έδρας αγώνες μας στη Βουλγαρία. Ως πρόεδρος της EHCB, πιστεύω ότι πρέπει να εξετάσουμε πιο προσεκτικά την ανταγωνιστική πτυχή της λίγκας. Στο παρελθόν, όταν ήμασταν 16 ομάδες, οκτώ έφταναν στα πλέι οφ, άρα αυτό είναι το 50% των ομάδων, και πλησιάζει το ποσοστό των ομάδων του NBA που συμμετέχουν στα πλέι οφ.

Όταν η λίγκα επεκτάθηκε σε 18 ομάδες, τίποτα δεν άλλαξε στα πλέι οφ, και ως προπονητές, έπρεπε να ασκήσουμε πίεση για την ένταξη του γύρου των πλέι ιν. Τώρα είμαστε στις 20 ομάδες και τα πλέι οφ εξακολουθούν να είναι μια υπόθεση οκτώ ομάδων, ανεβάζοντας το ποσοστό των ομάδων που συμμετέχουν στο 40% και μόνο αν προσθέσουμε όσες αγωνίζονται στα πλέι ιν, επιστρέφουμε στο 50%. Αυτό σημαίνει ότι 12 από τις 20 ομάδες θα χάσουν τα πλέι οφ και η σεζόν τους θα θεωρηθεί κακή.

Έλεγα τα ίδια πράγματα, όταν συμμετείχα στα Final Four. Μιλήσαμε ως προπονητές για τα πλέι ιν και μας άκουσαν. Πρέπει να διαμορφώσουμε και να εξελίξουμε λίγο περισσότερο την ανταγωνιστική πτυχή, είτε με δύο ή περισσότερες περιφέρειες. Είτε γεωγραφικά διαιρεμένες είτε ακόμα και με κλήρωση.

Χρειαζόμαστε τουλάχιστον 12 ομάδες που θα συμμετάσχουν στα πλέι οφ, ακόμη και με εκτεταμένο γύρο πλέι ιν. Τώρα έχουμε έξι ομάδες που προκρίθηκαν απευθείας στα πλέι οφ και τέσσερις ακόμη, με δύο από αυτές να προκρίνονται και στα πλέι οφ. Στο NBA, 16 από τις 30 ομάδες αγωνίζονται στα πλέι οφ, και αν προσθέσουμε και τους αγώνες πλέι ιν, τότε είναι 20 στους 30, άρα αυτό είναι το 67% του πρωταθλήματος. Πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί. Είναι απλώς βολικό να συμμετέχουν οκτώ ομάδες;

Νομίζω ότι μπορεί επίσης να καταλήξουμε με περισσότερες ομάδες στο μέλλον και πλήρη πλέι οφ, οπότε πρέπει να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση σε κάθε βήμα».

Πώς αντιμετωπίζουν οι προπονητές και οι ομάδες σχεδόν διπλάσιο αριθμό εβδομάδων διπλής δράσης και τις προκλήσεις υλικοτεχνικής υποστήριξης;

«Όλες οι ομάδες έχουν προσαρμόσει τα ρόστερ τους σε 16-17 παίκτες, λόγω και των εγχώριων πρωταθλημάτων τους. Χρειαζόμαστε περισσότερους παίκτες για rotation, έτσι έχουν τα πράγματα, γι’ αυτό επεκτείναμε το ρόστερ. Αναμένουμε τραυματισμούς και κόπωση. Σε σύγκριση με το NBA, υπάρχει μια ανισότητα στους κανονισμούς του πρωταθλήματος ανά χώρα και ένα διαφορετικό σύστημα για τους ξένους παίκτες ανά χώρα. Στο Ισραήλ, επιτρέπεται η εγγραφή πέντε αλλοδαπών και ένας Ισραηλινός παίκτης θα πρέπει πάντα να βρίσκεται στο γήπεδο κατά τη διάρκεια των αγώνων πρωταθλήματος.

Στην Τουρκία, αγωνιστήκαμε για να αλλάξουν τα πράγματα και τώρα επιτρέπονται επτά αλλοδαποί. Υπάρχει ποικιλομορφία στις ομοσπονδίες και τα εγχώρια πρωταθλήματα και η Euroleague δεν φέρει ευθύνη για αυτό.

Η Euroleague λέει ότι δεν μας ενδιαφέρει το διαβατήριο και έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Αν όχι, μου ζητάτε να μην είμαι προπονητής αλλά αριθμομηχανή. Οι κανόνες θα πρέπει να είναι οι ίδιοι ή τουλάχιστον παρόμοιοι. Οι Ισπανοί έχουν τους παίκτες COTONOU, κάτι που είναι πολύ έξυπνο. Τα εγχώρια πρωταθλήματα θα πρέπει να εμπνέονται από μια χώρα όπως η Ισπανία, η οποία έχει επιτυχίες με την εθνική ομάδα και είναι το καλύτερο τοπικό πρωτάθλημα στην Ευρώπη, το πιο ανταγωνιστικό. Επομένως, αυτά τα πράγματα θα πρέπει να απλοποιηθούν για όλους, και αυτό περιλαμβάνει τους μισθούς και ακόμη και τη φορολογία. Βρισκόμαστε σε συνομιλίες με την Euroleague για μια συμφωνία-πλαίσιο για τους προπονητές, και ακόμη και αν διαφορετικές χώρες έχουν διαφορετικά φορολογικά συστήματα, ιδανικά, η Euroleague ως οντότητα θα μπορούσε να λειτουργεί βάσει του ευρωπαϊκού δικαίου και να έχει τις ίδιες υποχρεώσεις για όλους τους συλλόγους».

Γιατί πιστεύετε ότι αυτά τα ζητήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν νωρίτερα παρά αργότερα;

«Πρέπει να το συζητήσουμε αυτό, καθώς οδεύουμε προς 22 ή 24 ομάδες στο εγγύς μέλλον. Είναι αυτονόητο ότι θα καταλήξουμε σε μορφή δύο ομίλων και πρέπει να συζητήσουμε την είσοδο στα πλέι οφ περισσότερων ομάδων. Η χρονική στιγμή είναι κατάλληλη για να συζητήσουμε ακόμη και πώς θα τελειώσει η ευρωπαϊκή σεζόν συλλόγων. Αν ο τελικός της Euroleague ή οι τελικοί θα πρέπει να είναι οι τελευταίοι αγώνες της σεζόν, όπως συμβαίνει στο ποδόσφαιρο.

Αυτές οι ομάδες δεν θα πρέπει να παίζουν για το εγχώριο πρωτάθλημα μετά το τέλος της Euroleague. Ως διοργάνωση, το Final Four θα πρέπει να είναι το τέλος της σεζόν. Όλα αυτά προϋποθέτουν συνεργασίες και συνεννοήσεις που δεν έχουμε. Θα θέλαμε όλοι να καθίσουμε, να συζητήσουμε και να βρούμε λύσεις».

Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μέτοχοι της Euroleague θα συναντηθούν σύντομα ξανά με τη FIBA ​​και το NBA, πιστεύετε ότι οι συζητήσεις με τη FIBA ​​θα πρέπει επίσης να έχουν διαφορετικό πλαίσιο από το να αφορούν αποκλειστικά το NBA Europe;

«Δεν είναι αυτή μια ευκαιρία να καθίσουμε και να συζητήσουμε; Ας μην μας πληγώνουν λοιπόν οι διαφορετικές απόψεις που μπορεί να υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Θα πρέπει να βρούμε τρόπους επικοινωνίας, και αυτό έχει να κάνει και με την ίδια την Euroleague. Κάθε ομάδα που μπαίνει στο πρωτάθλημα θα πρέπει να έχει συμβόλαιο με τουλάχιστον κάποια ελάχιστα οφέλη εάν γίνει μέτοχος.

Και από τη στιγμή που μπαίνει στη διοργάνωση, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον τριετές συμβόλαιο. Η Παρτιζάν και ο Ερυθρός Αστέρας το έκαναν, το Ντουμπάι πήρε πενταετές συμβόλαιο, αλλά όλοι οι εμπλεκόμενοι θα πρέπει επίσης να έχουν δικαίωμα ψήφου και επίσης τις ευθύνες που το συνοδεύουν, αλλιώς αυτό το δικαίωμα θα μπορούσε να ανακληθεί. Αλλά πιστεύω ότι αν γίνεις μέτοχος, τότε αυτό είναι ήδη δεδομένο. Δεν γίνεσαι μέτοχος τυχαία. Ο μονοετής σχεδιασμός δεν μπορεί να γίνει. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες μας είναι επιτυχημένοι επιχειρηματίες και κανείς δεν κάνει ετήσιο σχεδιασμό για τις άλλες επιχειρήσεις του».