Άλμπα Βερολίνου: Ο συμπαθής... κομπάρσος της EuroLeague
Η αποχώρησή της Άλμπα δεν στερεί από τη EuroLeague ένα φαβορί. Στερεί, όμως, έναν συμπαθή... κομπάρσο, που υπηρέτησε τον ρόλο του με ειλικρίνεια μεν, αλλά μηδαμινή επιτυχία δε...

Έπειτα από 24 χρόνια διαδρομής, η Άλμπα Βερολίνου αποχαιρετά τη EuroLeague, επιλέγοντας να στραφεί στο Basketball Champions League της FIBA. Η απόφαση αυτή σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής για τον γερμανικό σύλλογο, που αποτέλεσε για χρόνια μια συνεπή -αν και σπανίως ανταγωνιστική- παρουσία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της ηπείρου.
Η Άλμπα υπήρξε μία από τις ιστορικές συμμετοχές της πρώτης επαγγελματικής EuroLeague, όπως διαμορφώθηκε το 2000, και συνολικά αγωνίστηκε σε 19 σεζόν τα τελευταία 28 χρόνια! Ξεκίνησε μάλιστα στη σεζόν 1996-97 της FIBA EuroLeague, όταν ακόμα δεν είχε συντελεστεί το «σχίσμα» με την ULEB, κουβαλώντας τη δυναμική της κατάκτησης του Korac Cup το 1995 και πρωταγωνιστώντας στη γερμανική Bundesliga.
Ολυμπιακός: Τα δεδομένα που έβαλε στο τραπέζι ο Βέλντε
Όμως ποτέ δεν κατόρθωσε να σταθεροποιηθεί στο επίπεδο των ισχυρών, ούτε όταν εξασφάλισε wild card συμμετοχής, ούτε στα πιο συνεκτικά της ρόστερ. Η Άλμπα δεν έλαβε νέα πολυετή wild card από τη EuroLeague, ενώ η ίδια δεν υπέβαλε αίτημα για ετήσια συμμετοχή. Αντ’ αυτού, επέλεξε να ενταχθεί στη FIBA και το BCL, προσβλέποντας σε οικονομικά πιο ευέλικτο πλαίσιο και ανταγωνισμό προσαρμοσμένο στις δυνατότητές της.
Η εικόνα της Άλμπα ως «συμπαθούς κομπάρσου» δεν ήταν αδικαιολόγητη. Επένδυσε σε μοντέλα ανάπτυξης, στήριξε νεαρούς παίκτες, διατήρησε χαμηλό μπάτζετ, προσέφερε καλό και πολλές φορές συναρπαστικό μπάσκετ έχοντας «καθαρή» μπασκετική πρόταση, αλλά ελάχιστες φορές διεκδίκησε κάτι περισσότερο από αξιοπρεπείς πορείες.
Ωστόσο, η αποχώρησή της αφήνει ένα κενό. Όχι για τα Final Four, αλλά για την αναγκαία διαφορετικότητα ενός συστήματος που μοιάζει ολοένα πιο κλειστό και ίσως υπερβολικά ομοιογενές...