Ολυμπιακός: Από ιδανικός... αυτόχειρας

Ακόμη και η κόντρα διαιτησία δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για τη ζημιά που έκανε στον κανονικό Ολυμπιακό τριών περιόδων, η τελευταία του ελλειμματικού της φετινής. 

Ολυμπιακός: Από ιδανικός... αυτόχειρας

Ήταν μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό, όχι απλώς επειδή ένα δικό του ματς δεν μπόρεσε στο τέλος να το πανηγυρίσει. Αλλά και γιατί μια νίκη, με την εμφάνιση που έκανε σε τρεις περιόδους, θα μπορούσε να είχε αλλάξει όλη την ατμόσφαιρα στην ομάδα. Σε εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση. Όλη την αύρα.

Όμως στο μπάσκετ υπάρχει και τέταρτη περίοδος και όλα τελειώνουν όταν ακουστεί η κόρνα. Όχι στο τελικό σφύριγμα όπως στο ποδόσφαιρο, αλλά ο Ολυμπιακός δεν θα πρέπει να μείνει στα σφυρίγματα, τα οποία στην τελευταία περίοδο ήταν σε ιταλική μελωδία.

Όλα τα ματς μπορεί να χαθούν στην Ευρωλίγκα, δεν μπορεί να πει κανείς ότι ένα τέτοιο ματς δεν γινόταν να χαθεί, έστω κι αν στο μεγαλύτερο μέρος της αναμέτρησης ο Ολυμπιακός ήταν μια πραγματική ομάδα, με αρχή και τέλος σε άμυνα και επίθεση.

Το τέλος δεν ήταν σαν την αρχή, η επίθεση «στόμωσε», στην άμυνα δεν υπήρχε η ίδια ένταση, οι επιλογές δεν ήταν σωστές, το καθαρό μυαλό έλειπε. Πολλοί λένε ότι ο Ολυμπιακός δεν έχει τον παίκτη που θα τον σηκώσει στα δύσκολα με καθοριστικές και μεγάλες αποφάσεις σε κρίσιμα σουτ. Για να το λένε μπορεί και να έχουν δίκιο.

Στα δικά μου μάτια, του μη ειδικού, ο Ολυμπιακός δεν έχει πρόβλημα ποιότητας ή ηγέτη. Το πρόβλημα σε σχέση με πέρυσι έχει να κάνει με την έλλειψη ταχύτητας σε πολλές από τις επιθέσεις του, στην κυκλοφορία, στις σωστές τοποθετήσεις, στα ελεύθερα σουτ ή στην επιλογή της πανίσχυρης fornt line του. Σα να μην αρκεί πολλές φορές ο χρόνος, γιατί υπάρχει καθυστέρηση στο ξεκίνημα.

Κι όταν κάτι πάει να γίνει γρήγορα όπως η καθοριστική μετάβαση του Ουόκαπ στον ανοιχτό χώρο -σε μία από τις πιο καίριες φάσεις- και το φάουλ που δέχτηκε να μην σφυρίζεται αντιαθλητικό, τότε το πρόβλημα μεγεθύνεται. Ο Ολυμπιακός έχει αρκετά προβλήματα να λύσει για να ταλαιπωρείται και από εξωγενή.

Όμως αυτό το παιχνίδι που έχει κάνει ουδείς μπορούσε να του το στερήσει, εάν ο ίδιος δεν το πρόσφερε στο πιάτο και δεν έδινε δικαιώματα. Η πίεση παραμένει μεγάλη, η υποχώρηση στη βαθμολογία επίσης και τώρα η ομάδα χρειάζεται να δείξει ακόμα πιο πολύ την ενότητα και το ομαδικό πνεύμα. Ώστε να τα αντισταθμίσει στην πληγωμένη (κι άλλο) ψυχολογία της.