Δεν είναι το τέλος, είναι η αρχή για του χρόνου!

Ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ και ο Γιουλ, 36 και 35 ετών αντίστοιχα, με πολλά «χιλιόμετρα» στα πόδια και το κορμί τους, έδειξαν πως σε τέτοια ματς ο πιο δυνατός μυς είναι το μυαλό. Πήραν πολύ δύσκολες με μεγάλο ρίσκο αποφάσεις ειδικά στο τέλος και δικαιώθηκαν κατακτώντας τον τίτλο. Ο Γιουλ μάλιστα τελείωσε το ματς με δύο πόντους, αυτούς που έβαλε στο τέλος!

Όσο για τον Ολυμπιακό, είναι προφανές πως δεν θα πρέπει να απογοητευτεί, να δει τι δεν πήγε καλά και να βελτιωθεί, ώστε την επόμενη χρονιά να είναι έτοιμος να κατακτήσει τον τίτλο. Οι «ερυθρόλευκοι» ξεκίνησαν πολύ καλά το ματς με τον Παπανικολάου και τον Κάνααν να σκοράρουν από την περιφέρεια και να βάζουν τον δικό τους νόμο στο παιχνίδι.

Η Ρεάλ όμως άλλαξε την άμυνά της σε ζώνη με διάφορες παραλλαγές αναγκάζοντας τον Ολυμπιακό να μην κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα, να «εγκλωβιστεί» στον ρυθμό που βόλευε τους Ισπανούς και να μην έχει απαντήσεις με άστοχα σουτ.

Οι Πειραιώτες δεν πίεζαν την μπάλα, δεν είχαν ενέργεια στο παρκέ για να κάνουν δύσκολη τη ζωή των γκαρντ της Ρεάλ, με συνέπεια οι Μαδριλένοι να… μαζέψουν το σκορ και να ισοφαρίσουν στο ημίχρονο.

Ο Ολυμπιακός άλλαξε το παιχνίδι του και πίεσε στα γκαρντ των Ισπανών που υποχρεώθηκαν να παίξουν στα πλάγια, μακριά από τον Ταβάρες. Αυτό βοήθησε την ομάδα του Μπαρτζώκα να προηγηθεί 78-72 στο 38’ με τον Κάνααν και να έχει μπροστά της τη μεγάλη ευκαιρία να πάρει τον τίτλο.

Κι όμως, εκεί οι Πειραιώτες βιάστηκαν να τελειώσουν το ματς κάνοντας θανάσιμο λάθος. Ήταν νευρικοί, έκαναν βεβιασμένες ενέργειες προσπαθώντας να «τελειώσουν» επιτέλους το παιχνίδι, αλλά ήταν άστοχοι με συνέπεια να μην μπορούν όχι μόνο να σκοράρουν αλλά και να παίξουν άμυνα με καθαρό μυαλό και με στόχευση.

Από την άλλη πλευρά οι Ισπανοί βασίστηκαν ξανά στην… τρίτη (μπασκετική) ηλικία. Γιουλ και Σέρχιο ανέλαβαν δράση και δικαίωσαν τον Ματέο για τις επιλογές του. Το σουτ του Σλούκα στην εκπνοή μάλλον έμοιαζε με… προσευχή, ήταν άστοχο και δεν δικαίωσε τον Μπαρτζώκα.

Τα εύσημα αξίζουν ωστόσο στον Τσους Ματέο. Ο μέχρι πέρσι συνεργάτης του Πάμπλο Λάσο ανέλαβε το δύσκολο καράβι με τις «άσπρες φανέλες» έχοντας πάντα την αμφιβολία για το τι θα γινόταν αν ήταν ο Βάσκος στον πάγκο και τα κατάφερε. Είχε, δε, τους υποψήφιους αντικαταστάτες του να… φιγουράρουν στις ιστοσελίδες και τις εφημερίδες σχεδόν καθημερινά, αλλά δικαιώθηκε.

Είδε μάλιστα την ομάδα του να περνά «διά πυρός και σιδήρου» από το «καμίνι» του Βελιγραδίου και να ανατρέπει το 0-2 στη σειρά των πλέι οφ συνεχίζοντας χωρίς τους Ντεκ και Γιαμπουσέλε.

Είναι τουλάχιστον ασεβές αυτό που έκανε η Μπαρτσελόνα. Όχι ο Γιασικεβίτσιους. Αυτός είναι προπονητής, τις αποφάσεις τις παίρνει το κλαμπ. Προτίμησε να φύγει από το Κάουνας αμέσως μετά το τέλος του μικρού τελικού χωρίς να περιμένει τον τελικό του φάιναλ φορ. Μπορεί να υπάρχει απογοήτευση για το αποτέλεσμα της προσπάθειας στο φάιναλ φορ, αλλά είναι απαράδεκτο για έναν ιστορικό σύλλογο να σύρεται από έναν προπονητή, όποιος κι αν είναι αυτός, και να μην παρίσταται στην τελετή λήξης. Στο τέλος τέλος, θα έπρεπε να βλέπουν οι παίκτες μπροστά τους τούς αντιπάλους τους να πανηγυρίζουν την κατάκτηση του τίτλου για να καταλάβουν τι έχασαν…