Ολυμπιακός - Φενέρμπαχτσε: Στον δρόμο για το τέταρτο!

Ο Ολυμπιακός άξιζε να πάρει την πρόκριση στο Final Four. Σε όλη τη σεζόν ήταν η καλύτερη και πιο σταθερή ομάδα της διοργάνωσης. Έπαιξε ωραίο και θελκτικό μπάσκετ, κατατρόπωσε τις ισπανικές ομάδες, σημείωσε ρεκόρ εκτός έδρας νικών, διαθέτοντας την ομάδα με τις περισσότερες ασίστ στη διοργάνωση, ενώ για σημαντικό διάστημα είχε και την καλύτερη επίθεση στην EuroLeague. Μία ομάδα με χημεία, ομοιογένεια, ξεκάθαρους ρόλους, με βάθος στο πάγκο. Ένα σύνολο που πόνταρε στο «εμείς» και όχι στο «εγώ».

Ο Ολυμπιακός τερμάτισε δίκαια στην πρώτη θέση της EuroLeague, αλλά ήταν ελαφρώς άτυχος στη διασταύρωση. Η Φενέρμπαχτσε ήταν μία ομάδα που στην αρχή της σεζόν βρισκόταν στις πρώτες θέσεις της κατάταξης. Είχε θέση στην πρώτη τετράδα και προς το τέλος έπεσε στην όγδοη. Διαθέτει εξαιρετικό σύνολο, θεωρητικά άξιζε να βρίσκεται ψηλότερα, αλλά η μοίρα την έφερε στο κατώφλι των ερυθρολεύκων. Και είναι γεγονός πως έβαλε δύσκολα στους Πειραιώτες. Μέχρι το 4ο ματς της σειράς, είχε ρίξει τον μέσον όρο του Ολυμπιακού στην επίθεση στους -10 πόντους, στις -7 ασίστ, τον ανάγκασε να σουτάρει με χαμηλό ποσοστό στα τρίποντα, ενώ πήρε και πολλές μάχες στα ριμπάουντ. Τον αποδιοργάνωσε. Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 5ο ματς στο ΣΕΦ.

Ο Ολυμπιακός στο ματς «ζωής ή θανάτου» παρουσιάστηκε πανέτοιμος, σωστά διαβασμένος και ετοιμοπόλεμος, τόσο αγωνιστικά, όσο και πνευματικά. Μελέτησε τα λάθη του, ακτινογράφησε σωστά τη Φενέρμπαχτσε και τη νίκησε καθαρά στο ΣΕΦ. Τι έκανε; Τι άλλαξε; Η ομάδα στην άμυνα παρουσιάστηκε περισσότερο σκληρή. Πήγε συχνά στις επαφές και έμπαινε πιο δυναμικά στις φάσεις. Παρατηρήθηκε πως οι διαιτητές στα προηγούμενα ματς άφηναν το δυνατό παιχνίδι, οπότε και οι Πειραιώτες αυτή τη φορά απάντησαν με «ξύλο» στο «ξύλο». Το σύνθημα ήταν «τραβάτε φανέλες και χέρια εσείς, θα τραβήξουμε και εμείς».

Το «κλειδί» βέβαια ήταν το γεγονός πως βρήκαν τρόπο να περιορίσουν τους δραστήριους και βιονικούς Ντεσόν Πιέρι και Νάιτζελ Χέιζ, οι οποίοι είχαν κάνει τη... ζημιά στα προηγούμενα ματς. Ο πρώτος έμεινε στο απόλυτο «μηδέν» με μόλις 0/2 σουτ σε όλο το ματς, ενώ ο δεύτερος κυνηγήθηκε ανελέητα, μη μπορώντας να πάρει ανάσα. Ναι, δέχτηκε και δυνατά μαρκαρίσματα, όπως ακριβώς έκανε και εκείνος στα προηγούμενα ματς. Όλοι οι φόργουορντ του Ολυμπιακού έκαναν καταπληκτική δουλειά πάνω τους. Δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Η καλή άμυνα του Ολυμπιακού ανάγκασε τη Φενέρ να σουτάρει και με χαμηλά ποσοστά: 16/35 δίποντα (45,7%), 8/27 τρίποντα (29,6%).

Ο Ολυμπιακός αυτή τη φορά κυριάρχησε στα ριμπάουντ. Πήρε 9 παραπάνω (39-30) και 11 επιθετικά. Δείγμα της θέλησης και της μαχητικότητας για κάθε διεκδικούμενη μπάλα. Η ομάδα αυτή τη φορά είχε περισσότερη ενέργεια. Ο Ολυμπιακός δεν μέτρησε πολλές ασίστ (16) όπως συνηθίζει, αλλά αυτή τη φορά κυκλοφόρησε καλύτερα τη μπάλα. Έπαιξε πιο ομαδικά, με λιγότερες ντρίμπλες και περισσότερες πάσες, ενώ κατάφερε και πάλι να έχει παίκτες με κίνηση μακριά από τη μπάλα. Είδαμε και πάλι τα ωραία κοψίματα των Παπανικολάου και Βεζένκοφ μέσα στη ρακέτα, με τα οποία έφταναν στο εύκολο καλάθι. Είχαν λείψει αυτές οι συνεργασίες, οι γρήγορες πάσες στον κενό χώρο. Βλέπετε, η Φενέρ στα προηγούμενα ματς είχε κόψει τους διαδρόμους.

Οι Πειραιώτες σούταραν και πάλι με χαμηλό ποσοστό στο τρίποντο (4/19-21,1%) και αν ήταν λίγο πιο εύστοχοι θα είχαν επικρατήσει περισσότερο άνετα. Στόχευσαν όμως περισσότερο μέσα στη ρακέτα (41 προσπάθειες έναντι 19), οι περιφερειακοί έψαξαν διαδρόμους και πήγαν για ντράιβ και με τις διεισδύσεις τους έβαλαν δύσκολα στην άμυνα των Τούρκων. Αυτά τα ρήγματα μέσα στη ρακέτα πετσόκοψαν τα πλευρά της Φενέρ.

Και κάτι ακόμη. Είχαμε τονίσει από την αρχή της σειράς πως τα playoffs είναι τα παιχνίδια των μεγάλων παικτών. Των έμπειρων, πρωτοκλασάτων, με προσωπικότητα. Είχαμε επισημάνει στο «ΦΩΣ» πως αν τουλάχιστον οι δύο από τους Σλούκα, Παπανικολάου, Βεζένκοφ πιάσουν υψηλή απόδοση, ο Ολυμπιακός θα πάρει τις νίκες που θέλει και την πρόκριση. Στο 5ο ματς της σειράς ευτύχησε να έχει και τους τρεις σε τρομερή κατάσταση. Ήταν δεδομένο πως θα κερδίσει.

Ο Κώστας Σλούκας βρέθηκε περισσότερη ώρα στο παρκέ και το γεγονός του έδωσε ρυθμό. Ηγετική εμφάνιση υψηλού επιπέδου. Δέχθηκε αρκετό ξύλο, αλλά δεν έκανε βήμα πίσω. Αντιθέτως, έκανε βήματα μπροστά. Πήρε πρωτοβουλίες, δημιούργησε ρήγματα, τέλειωσε αρκετές φάσεις με μπασίματα, έβαλε μεγάλα σουτ, ενώ ήταν κομβικός στο πολύτιμο 15-0 σερί στη δεύτερη περίοδο. Σπουδαία εμφάνιση, με 22 πόντους, έχοντας 7/11 σουτ στο ματς και 6 ασίστ. Είχε τεράστια θέληση και πάθος στο παιχνίδι του, φαινόταν στις κινήσεις του, στον τρόπο που πανηγύριζε κάθε φάση.

Ο Κώστας Παπανικολάου τα είχε βάλει με τον εαυτό του στα προηγούμενα ματς. Είχε πρόβλημα απέναντι στους Χέιζ-Πιέρ, ήταν άστοχος. Στο πιο καθοριστικό ματς της σειράς απάντησε με τρομερό νταμπλ-νταμπλ (14 πόντοι, 11 ριμπάουντ) βάζοντας σε αρκετές φάσεις τα χέρια του στη φωτιά. Και όλα αυτά ενώ λίγες ώρες πριν είχε πυρετό. Μεγάλο ματς και από τον Σάσα Βεζένκοφ, ο οποίος μπορεί να μην έβαλε τρίποντο, αλλά με 7/10 δίποντα έδωσε πολύτιμες λύσεις μέσα στη ρακέτα.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, στο 12ο Final Four της ιστορίας του και με αυτόν τον τρόπο έγινε η ελληνική ομάδα με τις περισσότερες παρουσίες σε αυτό. Τεράστιο επίτευγμα, ενώ παράλληλα είναι και η ελληνική ομάδα με τις περισσότερες παρουσίες σε τελικούς EuroLeague. Αυτό που του λείπει είναι να γίνει περισσότερο αποτελεσματικός σε αυτούς. Μπορεί στο Κάουνας να κατακτήσει το 4ο πρωτάθλημα Ευρώπης της ιστορίας του; Φυσικά και μπορεί, αρκεί να παίξει το μπάσκετ που ξέρει και μπορεί. Το σίγουρο είναι πως ύστερα από τη σειρά κόντρα στη Φενέρμπαχτσε, η ομάδα θα βγει περισσότερο έμπειρη, δυνατή, αλλά και διαβασμένη. Για τις αδυναμίες, αλλά και για τις δυνατότητές της.

Αυτό θα είναι το 8ο Final Four επί ημερών Παναγιώτη και Γιώργου Αγγελόπουλου και φέτος το δεύτερο συνεχόμενο. Δείγμα της τεράστιας προσφοράς της διοίκησης στον σύλλογο, της διάρκειάς της στις επιτυχίες, της γνώσης της να οδηγεί τον σύλλογο στην ελίτ της Ευρώπης, καταφέρνοντας να φτιάχνει όλα αυτά τα χρόνια σπουδαίες ομάδες και ας μην έχουν το υψηλότερο μπάτζετ.