Ολυμπιακός: Όλα λάθος στο τέλος

Το παιχνίδι στο Τελ Αβίβ ήταν αρκετά ανταγωνιστικό, με το προβάδισμα στο σκορ να αλλάζει πάνω από 15 φορές. Στο τρίτο δεκάλεπτο όμως, οι Πειραιώτες είχαν τον ρυθμό του αγώνα. Προηγήθηκαν με +10 με εκείνο το τρίποντο του Παπανικολάου και ακολούθως με +11 μετά το καλάθι του Λαρεντζάκη. Είχαν βάλει πίεση στους γηπεδούχους, ενώ παράλληλα είχαν την ψυχολογία με το μέρος τους. Στη συνέχεια όμως, επαναλήφθηκε το σύνδρομο «Βαλένθια». Οι νταμπλούχοι Ελλάδας απώλεσαν τη διαφορά, άφησαν το αντίπαλο να μετρήσει ένα γρήγορο επί μέρους σκορ 13-2, οι γηπεδούχοι πήραν κεφάλι στο σκορ και δεν το έχασαν ποτέ ξανά.

Όλα πήγαν λάθος για τον Ολυμπιακό στην τελευταία περίοδο, στην οποία δέχτηκε 27 πόντους. Δεν βρέθηκε ποτέ λύση στο μαρκάρισμα των Μπάλντγουϊν και Μπράουν, οι οποίοι φρόντιζαν να βάζουν τη μπάλα στο καλάθι από την αρχή έως και το τέλος της αναμέτρησης. Έπαιξαν καθοριστικό ρόλο τα αμέτρητα χαμένα ριμπάουντ, με τη Μακάμπι να παίρνει 12 (!) επιθετικά και τα περισσότερα στην τελευταία περίοδο, σκοράροντας με δεύτερες και τρίτες προσπάθειες. Τα επίπεδα ενέργειας, διάθεσης και μαχητικότητας για χαμένες μπάλες πάνω από τη στεφάνη ήταν με το μέρος των Ισραηλινών. Οι γηπεδούχοι πήραν +14 (40-26) γεγονός ανεπίτρεπτο για τους Πειραιώτες που έδειχναν απελπισμένοι στο πως να μαζέψουν τις μπάλες από τα χαμένα σουτ.

Οι Μάρτιν και Σόρκιν εξέθεσαν τους Μπολομπόι και Πίτερς, με τους τελευταίους να δείχνουν ανήμποροι να πάρουν τις μάχες κάτω από τα καλάθια. Σωστά έπραξε ο Γιώργος Μπαρτζώκας και τους έβαλε στο παρκέ στα πρώτα λεπτά της τέταρτης περιόδου, προσπαθώντας να κρατήσει φρέσκους για το τέλος τους Φαλ και Βεζένκοφ, αλλά μάταια. Βέβαια, ακόμη και εκείνοι όταν πήραν θέση στο παρκέ, τα βρήκαν «σκούρα» απέναντι στους Ισραηλινούς, χάνοντας ακόμη και εύκολα λέι-απ. Ήταν πολλά και τα λάθη στην τελευταία περίοδο, με τους ερυθρόλευκους να αναλώνονται σε στατικές φάσεις και κακές αποφάσεις. Έκανε αίσθηση και η μη παρουσία του Σακίλ ΜακΚίσικ στο δεύτερο ημίχρονο, με τον Αμερικανό γκαρντ/φόργουορντ να παρακολουθεί το ματς απομακρυσμένος από τον πάγκο στην τελευταία περίοδο. Δεν ήταν και η καλύτερη εικόνα...

Ο γεμάτος αυτοπεποίθηση Γιαννούλης Λαρεντζάκης έκανε ό,τι μπορούσε στην τελευταία περίοδο, με τον Έλληνα γκαρντ να έχει ανεβάσει κατακόρυφα την απόδοσή του. Όχι μόνο βγαίνει μπροστά στα δύσκολα, έχοντας βελτιώσει αισθητά την ευστοχία του από την περιφέρεια, αλλά φροντίζει να φωνάζει πάντα «παρών» στα τέταρτα δεκάλεπτα. Ήταν τουλάχιστον συγκινητική η προσπάθειά του στο τέλος, βάζοντας μεγάλα σουτ (21 πόντοι με 5/9 τρίποντα) από κάθε σημείο του γηπέδου, προσπαθώντας να κρατήσει όρθια την ομάδα του. Έτσι όμως όπως έπαιξε στην τελευταία περίοδο, έπρεπε να χάσει. Αυτή είναι η αλήθεια. Σε ένα ματς που και ο Βεζένκοφ ναι μεν έκανε νταμπλ-νταμπλ (17π, 10ρ), αλλά έχασε πολλά σουτ (6/16). Δεν γίνεται όμως να τα βάζει πάντα.

Δεν χάθηκε κάτι. Ο Ολυμπιακός παραμένει στις πρώτες θέσεις της κατάταξης, αλλά από τα λάθη σου μαθαίνεις. Η ομάδα ορισμένες φορές δείχνει αδυναμία διαχείρισης του προβαδίσματός της στο σκορ. Κάποιες στιγμές παρουσιάζει έλλειψη ενέργειας στα τελευταία δεκάλεπτα, όπως και στην άμυνα, ειδικά στην περιφέρεια. Η ομάδα φέτος έχει εξελιχθεί στην επίθεση, παίζει πιο γρήγορα, αλλά στο τέλος η άμυνά της χωλαίνει.

Ο Ουόκαπ ήταν καταπληκτικός στο πρώτο ημίχρονο, αλλά δεν είχε συνέχεια. Πρέπει όμως να βρει και συμπαραστάτες στην πίεση που βάζει πάνω στη μπάλα. Ο Φαλ χρειάζεται να... ταϊστεί περισσότερο μέσα στη ρακέτα (σε 24 λεπτά πήρε πάνω του μόλις 1 σουτ), ο Πίτερς επιβάλλεται να βγάλει σκληράδα στην άμυνα (οι αντίπαλοι τον σημαδεύουν), ενώ και οι Μπολομπόι, Κάνααν και Μπλακ (όπως και ο ΜακΚίσικ που δείχνει εκτός κλίματος) πρέπει να αξιοποιούν τις ευκαιρίες που τους δίνονται. Γιατί όσο δεν είναι λειτουργικοί, τόσο ο προπονητής παίζει με τους 6-7 αθλητές που αποδίδουν καλύτερα, με αποτέλεσμα στο τέλος να μην υπάρχει η επιθυμητή ενέργεια. Είναι ένα θέμα αυτό.