Όλα τα τρελά έγιναν μαζί

Το πρώτο παιχνίδι έμοιαζε με παγίδα, το δεύτερο αποδείχτηκε τέτοια. Κι έτσι ο Ολυμπιακός, σε μια παράλογα κακή εμφάνιση και σε ένα εντελώς παράλογο ματς, βρέθηκε να θέλει πλέον μια νίκη την επόμενη εβδομάδα στο Μονακό όχι για να πάει στο Βελιγράδι απευθείας αλλά μέσω ΣΕΦ.

Ο Μάικ Τζέιμς κάποια στιγμή θα ξεσπούσε, αλλά ο Ολυμπιακός έχασε το παιχνίδι πριν συμβεί αυτό. Ούτε καν οι 17 πόντοι του Μπέικον έκαναν τη διαφορά για τη μεγάλη... διαφορά της γαλλικής ομάδας και την απόλυτη παράδοση της ελληνικής.

Συνέβησαν πολλά, περίπου απίθανα. Ο Ολυμπιακός έκανε κάπου είκοσι λάθη. Δεν μπορούσε να βάλει βολές. Είδε παίκτες της Μονακό που δεν είχαν αγωνιστεί καν στο πρώτο παιχνίδι (Ουαταρά, Άντζουσιτς) να πετυχαίνουν 5/5 τρίποντα, εκτός των άλλων πόντων τους. Είδε άστοχη πάσα του Λι για κάρφωμα να γίνεται τρίποντο. Τα τρίποντα ήταν επίσης χαμένη υπόθεση, ακόμη κι όταν μαζεύονταν διαδοχικά επιθετικά ριμπάουντ, όπως στην απέλπιδα προσπάθεια μείωσης στην τελευταία περίοδο. Έβλεπε τη Μονακό να κάνει 0-17 σερί, εκεί που όλα έδειχναν ότι θα τη νικούσε ξανά με άνεση. Βάλτε και κάποια περίεργα σφυριγματάκια, ε δεν ήθελε και πολύ.

Η Μονακό επέβαλλε τον δικό της ρυθμό, όταν ο Ολυμπιακός νόμιζε ότι είχε κερδίσει από το πρώτο πεντάλεπτο, άντε δεκάλεπτο. Στη δεύτερη περίοδο το επιμέρους 12-30 ήταν ακόμη ένα από τα αξιοπερίεργα και φυσικά εκεί κρίθηκαν όλα. Σε μια περίοδο που ο Τζέιμς είχε μόλις δύο πόντους κι αυτούς από βολές!

Ανάλυση λαθών προφανώς και πρέπει να γίνει. Το κυριότερο, άμεση επιστροφή αυτοπεποίθησης και διάθεσης για μάχη. Για μάχες. Το Μόντε Κάρλο δεν είναι ιδανικό μέρος για να ταξιδέψει κανείς με... άγριες διαθέσεις, όμως ο Ολυμπιακός οφείλει στον εαυτό του να το κάνει. Να ξεχάσει το ΣΕΦ, μέχρι να επιστρέψει ξανά για το πέμπτο ματς. Αν είναι κανονικός φετινός Ολυμπιακός, δηλαδή καλύτερη ομάδα από τη Μονακό, στα δύο παιχνίδια εκεί, τότε μπορεί να μη χρειαστεί πέμπτο ματς. Αν δεν είναι, επίσης...