«Απογαλακτισμός» από το παρελθόν και υπέρβαση στο μπάτζετ

Η διετία 2012-13, με την κατάκτηση των δύο σερί ευρωπαϊκών, αλλά και η πετυχημένη εξαετία των "ερυθρολεύκων" (2012-17), στην οποία συμμετείχαν σε τέσσερις τελικούς φάιναλ φορ (μαζί με τη Ρεάλ οι πιο πετυχημένες ομάδες της δεκαετίας), κατακτώντας και πρωταθλήματα στην Ελλάδα, θα μνημονεύεται για πάντα στο λιμάνι. Οι στιγμές που προσέφερε αυτή η ομάδα ήταν μοναδικές, συγκλονιστικές, κατορθώνοντας να κερδίσει τη συμπάθεια και την αναγνώριση Ελλήνων και ξένων φιλάθλων. Όμως η πορεία εκείνου του Ολυμπιακού, έχει κάνει τον κύκλο του. Όπως και στη ζωή, έτσι και στο μπάσκετ, υπάρχει ακμή και παρακμή. Θα πρέπει λοιπόν να γίνει ένας απογαλακτισμός από αυτή την περίοδο, όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και πνευματικά και συναισθηματικά, ώστε η ομάδα να προχωρήσει και να έχει μέλλον.

Σύμφωνοι, η φιλοσοφία «έχω καλούς Έλληνες παίκτες, ηγέτες όπως τους Σπανούλη - Πρίντεζη, συν τους μικρούς Σλούκα - Μάντζαρη - Παπανικολάου και με ολίγη από ανερχόμενους καλούς ξένους Χάινς - Ντάνστον - Χάντερ - Λοτζέσκι» έφερε αποτέλεσμα, αλλά τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς και το μπάσκετ έχει αλλάξει. Καταρχάς πλέον δεν υπάρχει πληθώρα γηγενών ταλέντων (έχει μειωθεί δραματικά) όπως στο παρελθόν (βρίσκεις ταλέντα με το... τουφέκι) και οι καλοί ξένοι παίκτες, είτε επιλέγουν το ΝΒΑ, είτε για να μείνουν στην Ευρώπη έχουν ανεβάσει στα ύψη τα ετήσια κασέ τους. Είναι αδύνατο με τη νοοτροπία του 2012 να φτιάξεις ξανά ομάδα που θα πρωταγωνιστεί, που θα διεκδικεί στα ίσα θέση στην πρώτη εξάδα-οκτάδα της διοργάνωσης.

Εικόνα απογοητευτική και αποκαρδιωτική

Η φετινή σεζόν, έτσι όπως απογοητευτικά κυλάει, έχει εξελιχθεί σε μαρτύριο για όλους στο "ερυθρόλευκο" στρατόπεδο. Tα λόγια έχουν στερέψει για την αγωνιστική καθίζηση του Ολυμπιακού τις τελευταίες εβδομάδες. Οι Πειραιώτες μέτρησαν την πέμπτη σερί ήττα τους στην Ευρωλίγκα, ισοφαρίζοντας το χειρότερο ρεκόρ σερί αρνητικών αποτελεσμάτων στη διοργάνωση εδώ και 15 χρόνια. Κάτι παρόμοιο, βέβαια, είχε συμβεί και τη σεζόν 2018-19, επί εποχής Ντέιβιντ Μπλατ, με την ομάδα τότε να μένει εκτός πλέι οφ. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και φέτος, καθώς η πορεία των «ερυθρολεύκων» είναι απολύτως καθοδική. Καμία αντίρρηση ότι δεν είναι τραγικό να γνωρίζεις την ήττα απέναντι στην Εφές, η οποία πέρα από το γεγονός ότι διαθέτει ένα από τα πιο ισχυρά και γεμάτα ρόστερ στη διοργάνωση, βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα.

Όμως είναι και ο τρόπος… Οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα παραδόθηκαν στις διαθέσεις του αντιπάλου από τη δεύτερη περίοδο και μετά, αδυνατώντας να αντιδράσουν. Ύστερα από ένα ονειρικό πρώτο δεκάλεπτο (11-26), με την πρώτη πεντάδα της ομάδας να τα πηγαίνει περίφημα (Σλούκας, Λαρεντζάκης, Μακ Κίσικ, Βεζένκοφ, Έλις), με το που έγιναν οι πρώτες αλλαγές οι φιλοξενούμενοι έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους... Οι ψηλοί αδυνατούσαν να βγάλουν άμυνες και να πάρουν ριμπάουντ, ενώ όποιος παίκτης των Τούρκων ήθελε μπορούσε να μπει μέσα στη ρακέτα. Και επιθετικά; Ο Ολυμπιακός άρχισε να αναλώνεται σε ατομικές ενέργειες, παίζοντας ο καθένας πρώτα για τον εαυτό του και ύστερα για την ομάδα.

Λάθη επί λαθών, με τους Πειραιώτες στη συνέχεια να μην έχουν κίνητρο, διάθεση και επιθυμία. Και κάπως έτσι, οι παίκτες του Μπαρτζώκα έφτασαν από το +15 στο -9, χάνοντας στο τέλος με 23 πόντους διαφορά (76-53). Σημειώνοντας μόλις 17 πόντους σε δεύτερη και τρίτη περίοδο και μετρώντας τη χαμηλότερη συγκομιδή τους στο σκοράρισμα τη φετινή σεζόν. Εικόνα απογοητευτική και αποκαρδιωτική.

Κάτι πάει στραβά στον Πειραιά...

Όταν μετράς πέντε σερί ήττες, χάνοντας τόσο παιχνίδια που κρίνονται στις λεπτομέρειες όσο και ματς στα οποία αδυνατείς να σταθείς ανταγωνιστικός, τότε κάτι πάει στραβά. Άποψή μας ότι στο μεγάλο λιμάνι θα πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται τη νέα σεζόν. Προφανώς και επιβάλλεται να παλέψουν μέχρι τέλους, πέφτοντας τουλάχιστον με ψηλά το κεφάλι, αλλά θα πρέπει και η διοίκηση να κρίνει τους πάντες στο μεγάλο λιμάνι. Να κάνουν με προσοχή μία αξιολόγηση. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο που βρίσκεται στον Ολυμπιακό. Ναι, με συναισθηματισμό, αλλά και με λογική!

Αυτή θα είναι η τρίτη σερί σεζόν στην οποία η ομάδα θα παραμείνει εκτός προημιτελικών, επιβεβαιώνοντας ότι πλέον δεν ανήκει στην ελίτ της διοργάνωσης. Πικρό αυτό που λέμε, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αυτή είναι η αλήθεια. Κάτι λοιπόν δεν κάνουν σωστά στο «ερυθρόλευκο» τμήμα. Και δεν φταίνε πάντα μόνο οι παίκτες. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε συγκεκριμένα πόστα μέσα στην ομάδα, μπορούν όλοι να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις; Υπάρχει η απόλυτη ικανοποίηση για την αποτελεσματικότητά τους στους ρόλους που έχουν; Μήπως ο Ολυμπιακός χρειάζεται ενίσχυση όχι μόνο στο ρόστερ του αλλά και σε άλλες θέσεις; Αν οι αρμόδιοι θεωρούν πως όλα καλά, και ευθύνονται μόνοι οι αθλητές, προχωράμε...

Τα μπάτζετ παίζουν ρόλο, αλλά η Μπάγερν είναι στην πεντάδα!

Θα σχολιάσει κάποιος ότι ενδεχομένως και οι Αγγελόπουλοι θα πρέπει να δώσουν το κάτι παραπάνω, γιατί έχει μεγαλώσει και ο ανταγωνισμός. Καμία αντίρρηση πως οι αντίπαλοι έχουν ισχυροποιηθεί, αλλά το περσινό καλοκαίρι οι πρόεδροι έβαλαν το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη. Ας μη το ξεχνάμε. Έκαναν οικονομική υπέρβαση με τον Κώστα Σλούκα, εμπιστεύτηκαν όλες τις επιλογές του προπονητή, ενώ ενίσχυσαν και την ομάδα με πτήσεις τσάρτερ για να είναι ξεκούραστη.

Και επειδή κάποιοι ίσως σταθούν στη σύγκριση των μπάτζετ, να τονίσουμε ότι τόσο η Μπάγερν όσο και η Ζαλγκίρις έχουν χαμηλότερο από τον Ολυμπιακό, αλλά οι Γερμανοί έχουν εδραιωθεί στην πρώτη πεντάδα και οι Λιθουανοί είναι μέσα στο κόλπο της πρόκρισης. Και οι «ερυθρόλευκοι» να βολοδέρνουν μεταξύ 12ης και 13ης θέσης, κυνηγώντας... θαύματα.

Δεν αλλάζει η άποψή μας ότι το ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι στελεχώθηκε κατά κύριο λόγο με ορθολογικό τρόπο από τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Από ένα σημείο και μετά, όμως, είτε κάποιοι αθλητές δεν άντεξαν την πίεση είτε δεν μπόρεσαν να δώσουν το κάτι παραπάνω στο κορυφαίο επίπεδο. Ο Άαρον Χάρισον δείχνει χαμένος πάνω από έναν μήνα, ο Οκτάβιους Έλις δεν είναι σταθερός, ενώ θα λέγαμε πως είναι πολυτέλεια να έχεις ξένο γκαρντ που να παίζει κυρίως μόνο ικανοποιητική άμυνα και να μην μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω σε δημιουργία και επίθεση, όπως ο Τσαρλς Τζένκινς.

Από εδώ και πέρα όμως, όχι μόνο θα πρέπει να γίνουν περισσότερο εύστοχες επιλογές, αλλά θα πρέπει να γίνει και μία νέα μικρή υπέρβαση στο μπάτζετ. Έγινε και πέρσι, αλλά τα δεδομένα δείχνουν στην πράξη πως χρειάζεται και κάτι παραπάνω αν υπάρχουν η διάθεση και η επιθυμία ο Ολυμπιακός να γίνει ξανά πρωταγωνιστής.