Μας έβαλαν στο… κουτί!

Το όνειρο της διεκδίκησης ενός χρυσού μεταλλίου έσβησε στον ημιτελικό κόντρα στην Τουρκία σε μια αναμέτρηση στην οποία η «γαλανόλευκη» απλά δεν έπαιξε καλά.

Έχασε επίσης από μια ανώτερη ομάδα, που σε όλη τη διοργάνωση έχει δείξει με την αγωνιστική εικόνα και τη συνέπειά της πως έχει φτιαχτεί για μεγάλα πράγματα.

Οι διεθνείς μας φάνηκε από τα πρώτα επτά λεπτά της αναμέτρησης κόντρα στους Τούρκους πως δεν ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις ενός τόσο απαιτητικού παιχνιδιού.

Το ίδιο είχε γίνει και κόντρα στη Λιθουανία με το 0-7 στο ξεκίνημα του αγώνα, αλλά αμέσως η Ελλάδα είχε καταφέρει όχι μόνο να ανακάμψει, αλλά και να επιβάλλει το δικό της τρόπο παιχνιδιού τότε.

Αυτή τη φορά το αμυντικό πλάνο που είχε στήσει ο Εργκίν Αταμάν πάνω στον Γιάννη Αντετοκούνμπο βασιζόμενο βέβαια σε ρίσκα, όπως κάθε πλάνο, έπιασε, βρήκε ανταπόκριση και αυτό αμέσως έδωσε ώθηση στην ομάδα του.

Ο Τούρκο τεχνικός έβαλε τον Οσμανί να πιέζει αμέσως τον Γιάννη μόλις πάρει τη μπάλα μέσα στη ρακέτα. Αμέσως δύο ακόμα παίκτες οι Οσμάν και Σενγκούν, δηλαδή παίκτες με μακρύ κορμό και χέρια, αλλά και ευελιξία μίκραιναν το χώρο, σαν να τον έβαζαν μέσα σε ένα κουτί και ελαχιστοποιούσαν τις επιλογές για τον Έλληνα σούπερ σταρ, που είχε την πάσα στην περιφέρεια. Μόνο ο Ντόρσεϊ κι αυτός για λίγες φάσεις εύρισκε τον στόχο.

Όταν η Ελλάδα έπαιρνε το ριμπάουντ πάντα, μα πάντα, ένας παίκτης των Τούρκων έμπαινε μπροστά στον χειριστή της μπάλας για να… φρενάρει το τέμπο και να μην βγει η Ελλάδα στον αιφνιδιασμό.

Την ίδια στιγμή οι Χαζέρ και Σιπαχί, Λάρκιν παίζοντας εναλλάξ πίεζαν αφόρητα τον χειριστή της μπάλας στην Ελλάδα. Είτε αυτός ήταν ο Σλούκας είτε ο Τολιόπουλος, είτε ο Λαρεντζάκης. Συνέπεια αυτού ήταν η Εθνική να γίνει αργή, προβλέψιμη, να κάνει πολλά λάθη χάνοντας την ισορροπία της αγωνιστικά και πνευματικά.

Οι Τούρκοι ήταν σαρωτικά καλύτεροι σε όλους τους τομείς, ο Αταμάν έκλεισε το Γιάννη (ο οποίος ούτως ή άλλως ήταν σε κακή βραδιά), η ομάδα δεν βρήκε άλλους ήρωες έστω «της μιας βραδιάς».

Από ένα σημείο και μετά τα πράγματα δεν άλλαζαν όσο το πλάνο του Αταμάν λειτουργούσε και απέδιδε… πνίγοντας την Εθνική μας με τη διαφορά να φτάνει και τους τριάντα πόντους.

Η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε, αλλά η Εθνική έχει μπροστά της μια άλλη εξίσου σημαντική: Το χάλκινο μετάλλιο! Απέναντι στη Φινλανδία την Κυριακή θα χρειαστεί μυαλό, αλλά και κουράγιο για να μπορέσουν οι διεθνείς να αντιμετωπίσουν την ψυχολογική καθίζηση από την βαριά ήττα στον ημιτελικό και κυρίως το σούπερ αθλητικό, γρήγορο και απαιτητικό παιχνίδι των Φινλανδών.

Το «Φινλανδός μπασκετμπολίστας» δεν είναι ανέκδοτο και όποιος γελάσει μαζί τους στο τέλος θα κλαίει…