Διάλεξε πως θα… πεθάνεις

Να λοιπόν που τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο. Ένας σπόρτσμαν με τη φιλοσοφία και τον χαρακτήρα του Βασίλη Σπανούλη δεν μπορούσε να μην παρουσιάσει μια ομάδα που θα έκανε τα πάντα για να κερδίσει και να φτάσει στο στόχο.

Όχι ακριβώς στον στόχο, διότι δεν είναι αυτός και μόνο, δηλαδή η πρόκριση στα ημιτελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης μετά από 16 ολόκληρα χρόνια. Βαθιά μέσα στο μυαλό του και την ψυχή του είναι κάτι πολύ πιο μεγάλο, ένα μετάλλιο.

Αυτό που λείπει από το ελληνικό μπάσκετ εδώ και δεκαετίες πλέον και το αποζητά σε κάθε ευκαιρία. Να η ευκαιρία λοιπόν! Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει την τεράστια πρόκληση μπροστά του να περάσει όχι απλώς στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, αλλά και στους κατόχους των μεταλλίων.

Για να γίνει αυτό ασφαλώς η Εθνική πέρασε το εμπόδιο της Λιθουανίας. Πολύ πιο εύκολα από ο, τι περίμεναν και οι πιο αισιόδοξοι ίσως. Διότι θεωρητικά πάντα οι Λιθουανοί με την πιο σταθερή πορεία και εικόνα μέσα στη διοργάνωση έδειχναν να διαθέτουν περισσότερα πιόνια πάνω στη σκακιέρα.

Κι όμως όταν οι ομάδες μπαίνουν στο παρκέ θα κερδίσει εκείνος που θέλει περισσότερο να χαμογελάει στο τέλος. Εκείνος που θα μοχθήσει και θα έχει το μυαλό του απόλυτα συγκεντρωμένο στη «μάχη».

Αυτό έκανε και η «γαλανόλευκη». Έβαλε το κορμί της, έτρεξε περισσότερο, έκανε τη ζωή δύσκολη στον αντίπαλό της και μετά άφησε το παιχνίδι να έρθει σε αυτήν.

Ο Ρικ Πιτίνο συνηθίζει να λέει: «Μέσα σε ένα παιχνίδι το σουτ είναι το στοιχείο που θα σε καλύψει τα πάντα όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά». Ε, λοιπόν και τα πράγματα πήγαιναν καλά και τα σουτ έμπαιναν!

Ο Βασίλης Τολιόπουλος, αλλά και οι Παπανικολάου, Σλούκας «τιμώρησαν» την αυτονόητη πάντως επιλογή των Λιθουανών να στέλνουν βοήθεια στο μαρκάρισμα του Γιάννη, η άμυνα έκανε τα… κουμάντα της πίσω και η Ελλάδα έφτασε να προηγείται με 16 πόντους διαφορά στο 32’…

Από εδώ και πέρα η διοργάνωση για την Ελλάδα περνά σε… άλλη πίστα. Πλέον για να γίνει πρώτη πρέπει να κερδίσει τους πολύ καλούς. Ένας από αυτούς είναι η Τουρκία, η οποία έως τώρα είναι αήττητη!

Δείχνει ατρόμητη και αψεγάδιαστη. Σαν μια φρεγάτα που περιδιαβαίνει στο Αιγαίο και μοιάζει άτρωτη. Στο τιμόνι της ένας… πανούργος άνθρωπος ο οποίος πριν καν ακόμα ξεκαθαρίσει ο αντίπαλός του άρχισε τα mind games με την ελληνική πλευρά.

Ο Εργκίν Αταμάν θα προσπαθήσει να παίξει και με το μυαλό των Ελλήνων παικτών. Αλίμονο, όλα επιτρέπονται στον πόλεμο, όπως επιτρέπεται και η σωστή προετοιμασία, η ψυχολογική ετοιμότητα και η ηρεμία πριν τη «μάχη».

Οι Τούρκοι θα κληθούν κι αυτοί να απαντήσουν στο ερώτημα με ποιό τρόπο θα χάσουν από τον Γιάννη και αναλόγως η «γαλανόλευκη θα αποφασίσει για το πως θα… σκοτώσει τον αντίπαλο. Ο Αλπερέν Σεγκούν είναι πράγματι καταπληκτικός, αλλά υπάρχουν παίκτες να τον αντιμετωπίσουν, όπως ο Μήτογλου, ο Θανάσης, ο Κώστας, ακόμα και ο Σαμοντούροφ.

Μόνο να επιλέξει ο Αταμάν-μπεη πως θα παίξει…