Ένα έθνος δίπλα τους!

Ο πύργος του Άιφελ έχει αρχίσει να… αχνοφαίνεται στο βάθος της διαδρομής για την Εθνική μας ομάδα των ανδρών που απόψε (7/7), εκεί που έγινε η «έκρηξη» αναγέννησης του ελληνικού μπάσκετ, στο γήπεδο που οι Έλληνες μεγαλούργησαν το 1987, φιλοδοξεί να ξαναγράψει ιστορία.

Να πάρει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι μετά από 16 ολόκληρα χρόνια απέναντι σε μια ομάδα που μόνο τυχαία δεν είναι.

Η Κροατία με τους δύο ΝΒΑερς, Σάριτς, Ζούμπατς, αλλά και τους Χεζόνια, Σμιθ είναι εκεί για να μετατρέψει το «γαλανόλευκο» όνειρο σε εφιάλτη και να πάρει αυτή την πρόκριση για τους Αγώνες.

Είναι προφανές πως πρόκειται για τελείως διαφορετικό παιχνίδι, που δεν έχει καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα που έγιναν έως τώρα στο ΣΕΦ.

Η Εθνική μας έχει την δική της «συνταγή», με «όπλο» την συνέπεια στην άμυνα, τις σωστές και μετρημένες επιλογές στην επίθεση, την τακτική σε όλα τα μήκη και πλάτη του παρκέ, αλλά και τον τεράστιο Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Έναν παίκτη που δείχνει ικανός να κάνει πραγματικότητα το ακατόρθωτο και κυρίως να εμπνεύσει τους υπόλοιπους συμπαίκτες για να βγουν μπροστά.

Διότι ένα από τα σημαντικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι της Εθνικής μας είναι πως έχει παίκτες να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να φωνάξουν «παρόντες» στα κρίσιμα μέσα από την ομαδική προσπάθεια.

Η «καρό ομάδα» από την άλλη έχει τους Σάριτς, Ζούμπατς και Χεζόνια που μετατρέπουν την ρακέτα σε… ναρκοπέδιο, ενώ είναι προφανές πως η Κροατία θα επιλέξει να παίξει και άμυνα ζώνης «τζογάροντας» στην πιθανή αστοχία των διεθνών μας από την περιφέρεια.

Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα για την Κροατία είναι το γεγονός ότι τα «πρώτα βιολιά» της αγωνίστηκαν κόντρα στην Δομινικανή Δημοκρατία από τριάντα λεπτά και πάνω.

Έχουμε και λέμε: Ζούμπατς (33’), Σάριτς (36’), Χεζόνια (29’), Σμιθ (33’). Στοιχείο που ασφαλώς θα μετρήσει στις λεπτομέρειες που ίσως να αποφασίσουν για τον νικητή.

Η ουσία είναι πως αυτά τα ματς πρώτα τα κερδίζεις και μετά τα παίζεις! Τα κερδίζεις στο μυαλό, στην ψυχή, στην καρδιά και αποφασίζεις πως ο αντίπαλος θα πρέπει να αφήσει το «είναι» του για να κερδίσει.

Όπως είχε πει και ο θρυλικός στρατηγός Πάττον στους στρατιώτες του πριν από την απόβαση στη Νορμανδία: «Δεν θέλω να πεθάνετε για την πατρίδα σας. Θέλω όμως να κάνετε αυτούς τους μπάσταρδους απέναντι, να πεθάνουν για τη δική τους»!