Eurobasket 2022: Η… κατάρα των μεγάλων σταρ και η αξία των αληθινών ομάδων
Παρά τις υψηλές προσδοκίες η Εθνική δεν τα κατάφερε πάλι, σε ένα τρελό-τρελό Ευρωμπάσκετ
Όνειρο ήταν και πάει. Η Εθνική περισσότερο από κάθε άλλη φορά έδειχνε έτοιμη (και ικανή) να επιστρέψει στη ζώνη των μεταλλίων, όμως και πάλι το αποτέλεσμα ήταν ίδιο. Εκτός βάθρου σε μια ακόμη μεγάλη διοργάνωση και το 2009 αρχίζει να ξεμακραίνει. Δεκατρία χρόνια είναι πολλά. Κακά τα ψέματα, το ελληνικό μπάσκετ έχασε μια τεράστια ευκαιρία φέτος. Κάνοντας και πάλι τον κόσμο να στρέψει την προσοχή του στην πορτοκαλί μπάλα (τα νούμερα τηλεθέασης της ΕΡΤ ήταν ενδεικτικά), η Εθνική δεν ήταν συνεπής στο ραντεβού της με την Ιστορία. Για το τι έφταιξε πολλά ήδη έχουν γραφτεί και θα γραφτούν στη συνέχεια. Στις αναλύσεις είμαστε πρώτοι. Στο γήπεδο όμως τι κάνουμε;
Η Εθνική, θα λέγαμε εμείς, έπεσε στην… κατάρα των μεγάλων σταρ σε αυτό το Ευρωμπάσκετ. Έξω η Ελλάδα του Αντετοκούνμπο, έξω η Σερβία του Γιόκιτς, έξω η Σλοβενία του Ντόντσιτς. Κι ενώ και οι τρεις ομάδες (και ειδικά η Ελλάδα με τη Σερβία) είχαν μια πλειάδα καλών παικτών. Εκεί, άλλωστε, πήγαζε και η αισιοδοξία του κόσμου. Ότι δεν ήταν μόνο ο Γιάννης αλλά είχαμε και το καλύτερο ρόστερ των τελευταίων χρόνων. Δεν διαφωνούμε.
Ολυμπιακός: Κινήσεις επίθεσης από την αρχή χωρίς τέλος
Η ομάδα όμως, ας μην κρυβόμαστε, ήταν δομημένη καθαρά πάνω στον Γιάννη. Και όταν δεν τραβούσε, είχαμε πρόβλημα. Το είδαμε με τη Γερμανία, το είδαμε και σε προηγούμενα παιχνίδια. Δεν ξέρουμε ποιανού οδηγία ήταν αυτό, κι αν ήταν σύμφωνο για τόσο προσωποκεντρικό παιχνίδι το τεχνικό επιτελείο. Θα μας πείτε, έχουμε τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου και δεν θα είναι όλα επικεντρωμένα γύρω του; Σύμφωνοι. Αλλά, όπως αποδείχθηκε, δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το ένιωσαν αυτό και οι Σέρβοι και οι Σλοβένοι.
Το συγκεκριμένο Ευρωμπάσκετ, κόντρα στους μεγάλους σταρ του ΝΒΑ, ανέδειξε την αξία των ομάδων με όλη τη σημασία της λέξης. Μυστικό διαχρονικό για να φέρει την επιτυχία. Ναι, ήταν ΟΜΑΔΕΣ η Ισπανία, η Πολωνία και η Γερμανία, γι’ αυτό και έφτασαν τόσο ψηλά. Ομαδικό πνεύμα έχει και η Γαλλία. Οπότε βλέπουμε πως αυτό είναι το παν.
Ίσως, βέβαια, όσοι διαφωνούν, να πουν ότι ήταν απλά μια συγκυρία και στις επόμενες διοργανώσεις θα πάρουν… ρεβάνς οι μεγάλοι σταρ. Θα φανεί.
Η Εθνική στρέφει λοιπόν το βλέμμα της στο επόμενο σπουδαίο ραντεβού, αυτό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Θα πρέπει, βέβαια, πρώτα να ξεπεράσουμε τον σκόπελο των προκριματικών. Προσοχή, δεν έχουμε την πρόκριση στο τσεπάκι μας. Και στα «παράθυρα» δεν θα έχουμε τον Γιάννη. Όπως και τους ευρωλιγκάτους, εκτός και αν συναινέσουν οι ομάδες για το καλό της Εθνικής.
Η ομάδα, παρά την αποτυχία, πρέπει να μείνει ενωμένη. Και να δείξει ότι όντως έχουν μπει οι βάσεις για την επιστροφή στις επιτυχίες. Ας είναι και με λίγη καθυστέρηση…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ