Άρτεμις Σπανού: Στο εξωτερικό το μόνο που σκέφτεσαι είναι το μπάσκετ (pics)

Η Άρτεμις Σπανού, μία από τις κορυφαίες Ελληνίδες καλαθοσφαιρίστριες, πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό. Στο πικ της καριέρας της, η 28χρονη πάουερ φόργουορντ μίλησε για όλα στο «ΦΩΣ». Για τους στόχους της με την Γκντίνια, τη ζωή στην Πολωνία, την κατάσταση με τον κορονοϊό, την προσπάθεια της Εθνικής να περάσει στο Ευρωμπάσκετ, τα πρώτα της βήματα στο… ποδόσφαιρο, αλλά και τις στιγμές που τη σημάδεψαν. Στο τέλος δεν έκρυψε την επιθυμία της να κλείσει τη σπουδαία καριέρα της στην Ελλάδα!

Στην Πολωνία και φέτος με τη φανέλα της πρωταθλήτριας Γκντίνια. Πώς προέκυψε το… ειδύλλιο;

Είχα ήδη αγωνιστεί στην Πολωνία με τη φανέλα της Πολκοβίτσε τις σεζόν 2017-18 και 2019-20 και ο προπονητής της Γκντίνια (σ.σ. ο παλιός άσος Γκούνταρς Βέτρα) είναι ο ίδιος εδώ και τέσσερα χρόνια, οπότε είχε εικόνα μου. Έκανα καλές σεζόν στην Πολκοβίτσε, έψαχναν για «τεσσάρι» στην Γκντίνια και μόλις με ζήτησαν χωρίς δεύτερη σκέψη είπα το «ναι» στην πρόταση.

Στο πρωτάθλημα είστε αήττητες. Στην Ευρωλίγκα όμως μπήκατε με τρεις ήττες. Πιο δύσκολα τα πράγματα εκεί;

Στο πρωτάθλημα η αλήθεια είναι πως παίζουμε πολύ καλό μπάσκετ και αυτό μας δίνει τις νίκες μέχρι τώρα. Η Ευρωλίγκα είναι σίγουρα διαφορετικό επίπεδο όπου κάθε λάθος σου το πληρώνεις και το γεγονός ότι φέτος είναι διαφορετικό το σύστημα της διοργάνωσης και τα παιχνίδια που παίζεις, δεν μας έχει δοθεί η δυνατότητα να παίξουμε περισσότερα παιχνίδια και να βγάλουμε καλύτερο εαυτό.

Ποιοι οι στόχοι της ομάδας; Φαντάζομαι απόλυτα επαγγελματική η οργάνωση του συλλόγου.

Ο σύλλογος που βρίσκομαι φέτος είναι ένας από τους πιο επαγγελματικούς συλλόγους που έχω βρεθεί στην καριέρα μου. Σημαντικό αυτό αν είσαι παίκτης, γιατί το μόνο που έχεις να ανησυχείς και να σκέφτεσαι είναι το μπάσκετ σου και όλα τα υπόλοιπα στα τακτοποιούν εκείνοι. Στόχοι της ομάδας είναι όπως και πέρυσι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου. Οπότε κάθε μέρα γινόμαστε καλύτερες για αυτούς τους στόχους.

Το επίπεδο του πολωνικού πρωταθλήματος έχει μεγάλη διαφορά από το ελληνικό;

Έχω να αγωνιστώ στο ελληνικό πρωτάθλημα πάνω από δέκα χρόνια, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω με προσωπική μου εμπειρία σε αυτήν την ερώτηση αλλά θα σου πω ότι το πολωνικό πρωτάθλημα είναι αρκετά πάνω στη λίστα των πιο ανταγωνιστικών πρωταθλημάτων στην Ευρώπη.

Με τον κορονοϊό πώς είναι η κατάσταση εκεί; Υπάρχει κόσμος στα γήπεδα;

Δυστυχώς με τις συνθήκες φέτος έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, οπότε ένα από αυτά είναι ότι δεν υπάρχουν θεατές στο γήπεδο. Γίνονται πολλά τεστ για την ασφάλεια τη δική μας αλλά και των αντιπάλων και γενικά υπάρχει μεγάλη προσοχή στα θέματα υγείας.

Ικανοποιημένη από την παρουσία σου στην Πολωνία; Είναι όμορφη χώρα;

Η Πολωνία είναι μια πολύ όμορφη χώρα και είναι επίσης μία από τις αγαπημένες μου που έχω παίξει στην καριέρα μου. Θα έλεγα πως, ναι, είμαι ικανοποιημένη με τη μέχρι τώρα παρουσία μου και πάντα συνεχίζω και παλεύω για το καλύτερο.

Πάμε και στην Εθνική. Μπροστά σας έχετε κρίσιμους αγώνες στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ. Θα τα καταφέρετε να περάσετε;

Έχουν μείνει δύο παιχνίδια, ένα εναντίον της Βουλγαρίας και ένα εναντίον της Ισλανδίας. Δύο παιχνίδια που πρέπει να κερδίσουμε και από εκεί και πέρα η πρόκριση δεν είναι στα χέρια μας, αλλά θα περιμένουμε τι θα γίνει στους υπόλοιπους ομίλους για να ξέρουμε αν θα προκριθούμε ή όχι στο Ευρωμπάσκετ.

Άδικο που σταμάτησε η δράση στην ελληνική Α1 γυναικών; Τα κορίτσια φωνάζουν ότι ρίχτηκαν σε σχέση με τους άντρες. Ποια η άποψή σου για το θέμα;

Σίγουρα είναι δύσκολο να μην μπορείς να κάνεις το σπορ που αγαπάς για τόσο μεγάλο διάστημα και να στο απαγορεύουν. Η κάθε χώρα έβαλε τους δικούς της κανόνες για το αν θα συνεχίζονταν τα πρωταθλήματα ή όχι, οπότε παντού ήταν διαφορετικά. Άδικο σίγουρα, αλλά επίσης βρισκόμαστε σε μια πανδημία όπου ο πρώτος στόχος είναι η σωστή κάλυψη της υγείας μας.

Πώς βλέπεις το μέλλον του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ; Πολλά κορίτσια μας διαπρέπουν στις ΗΠΑ.

Υπάρχουν πολλές αθλήτριες σε νεότερες ηλικίες που έχουν τις δυνατότητες να κάνουν καριέρα. Στο χέρι τους είναι να βάλουν τη δουλειά και να συνεχίσουν να βελτιώνονται, ώστε να συνεχίσει το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα να είναι σε υψηλά επίπεδα.

Για να σε μάθει καλύτερα ο πολύς κόσμος, πες μας αν θες την πορεία της καριέρας σου. Αληθεύει ότι ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;

Ναι, η πρώτη μου μεγάλη αγάπη ήταν το ποδόσφαιρο και έφτασε η στιγμή στα 10 μου χρόνια όπου δεν μπορούσα πια να παίζω με αγόρια και έπρεπε να πάω σε κάποια ομάδα κοριτσιών, αλλά εκείνη την εποχή δεν υπήρχε κάποια κοντά στη γειτονιά μου, οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω μπάσκετ στον Πανιώνιο. Εκεί θυμάμαι ότι μου πήρε λίγους μήνες, αλλά μετά ερωτεύτηκα το άθλημα! Έπαιξα κολεγιακό μπάσκετ στις ΗΠΑ με το Ρόμπερτ Μόρις και στη συνέχεια στην Ευρώπη με την Ιστανμπούλ Γιουνιβέρσιτι, την Τζιρόνα (δύο χρόνια), την Πολκοβίτσε (δύο χρόνια) και την Γκιόρ.

Ποιοι σταθμοί της διαδρομής σου σε σημάδεψαν; Ποια άτομα σου έδωσαν το κάτι παραπάνω για να γίνεις αυτό που έγινες;

Πιστεύω ότι πολλά έπαιξαν ρόλο στην πορεία μου για να φτιάξω και εγώ τη δική μου διαδρομή. Από χαρές που σε βοηθάνε να μένεις στον στόχο σου και να δουλεύεις για τον επόμενο και σου φέρνουν την επιβράβευση της δουλειάς σου μέχρι και απογοητεύσεις που σε κάνουν να δουλεύεις ακόμα πιο πολύ και σου φτιάχνουν χαρακτήρα και μαθαίνεις πώς να αντιμετωπίζεις καταστάσεις και να γίνεσαι πιο δυνατός μέσα από όλο αυτό.

Ήμουν τυχερή από μικρή να έχω ανθρώπους δίπλα μου οι οποίοι πιστεύουν σε εμένα και κάθε τους συμβουλή είναι μάθημα. Θα μου πουν τα καλά αλλά θα μου πουν και τα κακά που οι περισσότεροι δεν σου λένε και αυτό με βοηθάει στο να κάνω τον εαυτό μου καλύτερο μέρα με τη μέρα. Τα άτομα αυτά στη ζωή μου ξέρουν ποια είναι και τους είμαι πάντα ευγνώμων.

Ποια η ομορφότερη στιγμή της καριέρας σου και ποια η χειρότερη;

Θα ξεκινήσω από τα άσχημα και θα πω ένας τραυματισμός που είχα το 2016 και χρειάστηκε να μπω χειρουργείο και να χάσω τρεις μήνες από τη σεζόν μου. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τόσο άσχημα και δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω ψύχραιμα, αλλά μετά κατάλαβα ότι και αυτό ήταν ένα μάθημα για την καριέρα μου και μπόρεσα να το δω με διαφορετική εικόνα, πιο θετική.

Έχω πολλές όμορφες στιγμές στην καριέρα μου, οπότε είναι δύσκολο να αποφασίσω, αλλά η στιγμή που θα είναι πάντα χαραγμένη μέσα μου για τα συναισθήματα που μου φέρνει αλλά και την περηφάνια και το γκρουπ των ανθρώπων που το ζήσαμε είναι το 2017 η κατάκτηση της 4ης θέσης στο Ευρωμπάσκετ της Τσεχίας. Το λέω και ανατριχιάζω ακόμα…

Αγαπημένες σου συμπαίκτριες;

Χαχα, δύσκολη ερώτηση, γιατί έχω βρεθεί με τεράστιες αθλήτριες συμπαίκτρια, oπότε μου είναι δύσκολο να βρω αγαπημένες. Είναι τιμή μου που είχα την ευκαιρία να παίξω στην ίδια ομάδα με πολλές μεγάλες αθλήτριες και να μάθω πράγματα από την καθεμία ξεχωριστά. Και μιλάω από την εθνική ομάδα μέχρι και τους συλλόγους μου.

Αν και ακόμη έχουμε δρόμο, θα ήθελες να κλείσεις την καριέρα σου στην Ελλάδα;

Στο μυαλό μου υπάρχει η θέληση να κλείσω την καριέρα μου στην Ελλάδα, στη χώρα μου, οπότε μακάρι να πάνε όλα καλά στην πορεία μου και να παίξω για όσο καιρό αποφασίσω εγώ ότι θέλω να παίξω και τότε λογικά θα γίνει!