Ο Τολιόπουλος αδικήθηκε στον Ολυμπιακό αλλά αδίκησε και τον εαυτό του

Το καλοκαίρι του 2015, με τον Ολυμπιακό να έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, έχοντας φτάσει και στον τελικό του Final Four της Μαδρίτης, οι Πειραιώτες προχώρησαν στην απόκτηση του 19χρονου τότε, Βασίλη Τολιόπουλου. Ένας παίκτης που ξεχώριζε στις μικρές εθνικές ομάδες,κατακτώντας με την U-19 την τρίτη θέση στο Μουντομπάσκετ των Νέων.

Οι "ερυθρόλευκοι" τα τελευταία χρόνια επένδυαν με επιτυχία στους νεαρούς Έλληνες παίκτες (Σλούκας, Παπανικολάου, Μάντζαρης, Κατσίβελης, Παπαπέτρου, Αγραβάνης) και θέλοντας να μείνουν συνεπείς στη φιλοσοφία τους, δίνοντας έμφαση στο μέλλον και στο στοιχείο των ταλαντούχων γηγενών αθλητών, έφεραν στο ρόστερ τους τον Βασίλη Τολιόπουλο. Δεν γίνεται όμως όλες αυτές οι μεταγραφές να... πιάσουν, ούτε σημαίνει πως ο κάθε φέρελπις θα καταφέρει να εξελιχθεί σε παίκτη-πρωταγωνιστή. Ας μην ξεχνάμε και τα παραδείγματα με τους Βασίλη Μουράτο και Ανδρέα Χριστοδούλου.

Ο Βασίλης Τολιόπουλος, λοιπόν, ένας γκαρντ που υστερούσε σε ύψος (1.88), αλλά που ξεχώριζε για το αγωνιστικό του θράσος, μη διστάζοντας να πάρει πρωτοβουλίες ακόμη και σε φάσεις που η μπάλα "έκαιγε". Τολμηρός, παίζοντας μπάσκετ δίχως φόβο, όντας ικανότατος στο να τελειώνει τις φάσεις στο "ένας εναντίον ενός" είτε με σουτ, είτε με διεισδύσεις, διαθέτοντας παράλληλα και αξιόπιστο τρίποντο. Τότε, χαρακτηριζόταν ως ένας παίκτης με αρκετά καλό χέρι, διαθέτοντας έφεση τόσο στην επίθεση, όσο και στην δημιουργία, δείχνοντας θετικά δείγματα γραφής με τον Κολοσσό Ρόδου. Τα περισσότερα από αυτά, όμως, ελάχιστες φορές τα είδαμε από εκείνον με την ερυθρόλευκη φανέλα.

Ο Ολυμπιακός δούλεψε μαζί του εντατικά. Μπήκε στο πρόγραμμα της ομάδας και βελτίωσε σε αυτό το διάστημα τόσο το σώμα του, όσο και το αγωνιστικό του προφίλ. Είναι γεγονός πως δεν πήρε πολλές ευκαιρίες, αλλά ακόμη και σε αυτές που πήρε, είναι ελάχιστα τα ματς που κατάφερε να ξεχωρίσει, να διακριθεί, να δείξει πως μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω. Μπορεί να αισθάνεται πως αδικήθηκε ως έναν βαθμό στο μεγάλο λιμάνι, και δεν έχει άδικο, αλλά κυρίως αδίκησε εκείνος τον εαυτό του. Κάπου επαναπαύτηκε, έμεινε στάσιμος και από ένα σημείο και μετά έχασε το κίνητρο του. Αποτέλεσμα; Στα περισσότερα ματς που έμπαινε στο παρκέ να παρουσιάζεται έχοντας χαμηλό βαθμό ετοιμότητας. Υπήρχαν παιχνίδια που ζοριζόταν ακόμη και να κατεβάσει την μπάλα...

Στα 22 τους χρόνια, οι Κώστας Σλούκας, Κώστας Παπανικολάου, Βαγγέλης Μάντζαρης και Δημήτρης Κατσίβελης, είχαν αναδειχθεί ήδη πρωταθλητές Ευρώπης με τον Ολυμπιακό στην Κωνσταντινούπολη, έχοντας οι περισσότεροι πρωταγωνιστικό και ενεργό ρόλο. Στα 22 του ο Βασίλης Τολιόπουλος, με δυσκολία μπορούμε να θυμηθούμε ένα παιχνίδι που ξεχώρισε με το ταλέντο του. Ένα ματς που να ξεχώρισε όντας πρωταγωνιστής στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Με τους Έλληνες παίκτες, βέβαια, οι περισσότεροι βιαζόμαστε να ενθουσιαστούμε με τις διακρίσεις τους στις μικρές Εθνικές, αναμένοντας να δούμε στα πρόσωπα τους γρήγορα τον επόμενο Σπανούλη, Πρίντεζη, Παπανικολάου Σλούκα. Όμως, είναι αρκετά τα παραδείγματα παικτών που μπορεί να ξεχώριζαν με την "γαλανόλευκη" σε μικρή ηλικία, απέναντι σε συνομηλίκους, αλλά όταν βρέθηκαν σε επίπεδο Ανδρών, είτε έμειναν στάσιμοι, είτε δεν μπόρεσαν να δείξουν πως μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω.

Την περασμένη σεζόν υπήρχαν ματς στο ελληνικό πρωτάθλημα που ο Ολυμπιακός τα... καθάριζε από νωρίς, δίνοντας την ευκαιρία στον Γιάννη Σφαιρόπουλο να ξεκουράζει τους βασικούς του παίκτες. Τις περισσότερες φορές που έβαζε τον Βασίλη Τολιόπουλο, ο Έλληνας γκαρντ αναλωνόταν σε λάθη και σε κακές αποφάσεις, με αποτέλεσμα οι διαφορές να πέφτουν, αδυνατώντας να δώσει το κάτι παραπάνω.

Ο Έλληνας κόουτς... έβραζε μαζί του και αρκετές φορές στις συνεντεύξεις Τύπου, δίχως να τον κατονομάσει, μίλαγε για παίκτες που θα πρέπει να καταλάβουν το που βρίσκονται, για παίκτες που θα πρέπει να δουλέψουν περισσότερο, που θα πρέπει να βελτιωθούν, που θα πρέπει να αποδείξουν πως έχουν θέση στον Ολυμπιακό αλλά και που θα πρέπει να παρουσιάζονται έτοιμοι ανά πάσα στιγμή.

Ξέρετε, και ο Κώστας Σλούκας αδικήθηκε στο ξεκίνημα της καριέρας του στον Ολυμπιακό. Δεν είναι και μυστικό πως ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν εκτιμούσε το ταλέντο του και τις δυνατότητες του, όντας πάντα συγκρατημένος απέναντι του, με αποτέλεσμα να τον κρατά κυρίως στο πάγκο. Στην πορεία της θρυλικής σεζόν 2011-2012, όμως, έστω και αν έπαιζε λίγο, άρπαζε κάθε ευκαιρία από τα... μαλλιά, δείχνοντας στην πράξη την ποιότητα του. "Φώναζε" με την απόδοση του στο παρκέ πως αξίζει το κάτι παραπάνω, το οποίο σε βάθος χρόνου το κέρδισε πανάξια με το σπαθί του. Με το που περνούσε στο παρκέ, άλλαζε τον ρυθμό, έβαζε ορισμένα μεγάλα σουτ, έδινε ασίστ και έδειχνε την κλάση του, ακόμη και στα λίγα λεπτά που θα έπαιζε. Αυτό, όμως, δεν μπορούμε να το πούμε και για τον Βασίλη Τολιόπουλο. Αντιθέτως, στις περισσότερες ευκαιρίες που έπαιρνε παρουσιαζόταν κατώτερος των περιστάσεων. Το παράδειγμα του νυν γκαρντ της Φενέρμπαχτσε, λοιπόν, δεν μπόρεσε να το ακολουθήσει.

Φέτος, ήταν η τελευταία σεζόν του Βασίλη Τολιόπουλου στον Ολυμπιακό, αλλά και η τελευταία του ευκαιρία ώστε να αποδείξει πως έχει θέση στην ομάδα του μέλλοντος. Δεν κατάφερε όμως να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ντέιβιντ Μπλατ. Ο Αμερικανός κόουτς δεν ενθουσιάστηκε ποτέ από τις δυνατότητες του, ούτε και θεώρησε πως ο 22χρονος γκαρντ έχει δυνατότητες σημαντικής εξέλιξης. Για αυτόν τον λόγο και τον είχε εκτός πλάνων. Ακόμη και σε παιχνίδια χαμηλής δυναμικής, ο χρόνος που έπαιρνε στο παρκέ ήταν ελάχιστος, ακόμη και όταν τα ματς είχαν κριθεί. Το καλύτερο, λοιπόν, που θα μπορούσε να κάνουν τόσο οι Πειραιώτες, όσο και ο ίδιος ο αθλητής, ήταν να λύσουν κοινή συναινέσει την συνεργασία τους, όπως και έγινε.

Μακάρι στον Άρη, ο Βασίλης Τολιόπουλος να αναγεννηθεί αγωνιστικά και να δείξει την πραγματική του αξία. Όπως το κατάφεραν στην Θεσσαλονίκη δύο επίσης νεαροί και ταλαντούχοι γκαρντ, οι οποίοι είχαν περιορισμένο χρόνο νωρίτερα στον Παναθηναϊκό. Ο λόγος για τον Λευτέρη Μποχωρίδη με τον Άρη και τον Αντώνη Κόνιαρη με τον ΠΑΟΚ, οι οποίοι τα πηγαίνουν περίφημα και δεν έχουν περάσει απαρατήρητοι από το μεγάλο λιμάνι. Οι "ερυθρόλευκοι" παρακολουθούν την πορεία τους και αμφότεροι βρίσκονται στα υπόψιν. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, τα ονόματα τους για το ερχόμενο καλοκαίρι. Άλλωστε, οι Πειραιώτες δεν αλλάζουν την φιλοσοφία τους στο να επενδύουν στους Έλληνες παίκτες.