Κασουρίδης: «Ο Νίκος Φάσουρας ήταν ο ορισμός του γελαστού παιδιού»

Ο παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής Νίκος Κασουρίδης, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με τον Μαρίνο Πρίντεζη και θυμήθηκε τον συμπαίκτη και φίλο του Νίκο Φάσουρα, με αφορμή το 6^ο τουρνουά «Νίκος Φάσουρας» του Περιστερίου. Αναλυτικά είπε:

Για το τι του έρχεται στο μυαλό όταν ακούει το όνομα του Νίκου Φάσουρα: «Μου έρχεται, καταρχάς, η πρώτη φορά που τον γνώρισα. Αρχές-μέσα δεκαετίας του ’80, ένα ψηλό παιδί που είχε έρθει να πρωτοκάνει προπόνηση με εμάς. Ήταν ένα παιδί με πάρα πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ, αυτό μου έρχεται σε πρώτη φάση και σε τελευταία, επειδή οι τελευταίες μέρες πριν μας αποχαιρετήσει δεν ήταν τόσο καλές, δυστυχώς έρχεται στο μυαλό μου και αυτό. Προσπαθώ όμως να θυμάμαι τα καλά και αυτά είναι που υπερισχύουν. Δόξα τω θεώ, υπήρχαν πολύ καλές στιγμές που περάσαμε μαζί, όπως το πρώτο εφηβικό πρωτάθλημα που πήραμε και στη συνέχεια η πορεία μας στην ανδρική ομάδα. Προχωρήσαμε μαζί για δέκα, ίσως και παραπάνω, χρόνια στο αντρικό. Κατόρθωσε να φτάσει στο ψηλότερο επίπεδο, στο να διακριθεί με την Εθνική ομάδα. Δε δημιουργούσε προβλήματα. Ίσα-ίσα προσπαθούσε με το χιούμορ του κάποιες φορές το βαρύ κλίμα να το κάνει πολύ πιο ελαφρύ με αυτήν την ευθυμία που είχε σαν χαρακτήρας. Το κλίμα ήταν καλό μετά και από όχι και τόσο καλές στιγμές μπασκετικά».

Για το αν θυμάται κάποιες στιγμές μαζί του από εκείνα τα χρόνια: «Υπήρχαν πάρα πολλές στιγμές. Για παράδειγμα, θυμάμαι με τον σέντερ της Μπένετον Τρεβίζο, τον Ρουσκόνι, που του έλεγε ο προπονητής να τον σπρώξει και έλεγε “Ρε κόουτς, δε σπρώχνεται αυτός. Τον πάω από εδώ, τον πάω από εκεί, δε σπρώχνεται με τίποτα”. Έκανε και πολλές πλάκες με τον Όντι Νόρις. Γενικότερα ήταν ένας πολύ καλός φίλος, πολύ καλός συμπαίκτης, είχε πολύ καλά στο μυαλό και τη συμπεριφορά του την έννοια του καλού συμπαίκτη στην ομάδα».

Για το ότι αποκαλούσαν τον Νίκο Φάσουρα «γελαστό παιδί»: «Μπορούσε ακόμα και να σε… βρίσει με γέλιο. Ο Νίκος ήταν τσαντισμένος και γελούσε. Αυτός άλλαζε αυτόματα το πολύ σοβαρό και στενάχωρο κλίμα με ένα χαμόγελο και μια ατάκα, γιατί ήταν και φοβερός ατακαδόρος. Ήταν πρωτοστάτης του γέλιου και το χιούμορ στα αποδυτήρια».