Τόσος ντόρος για το τίποτα
Τελικά δεν γίναμε σοφότεροι μετά τα όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες στο χώρο του ελληνικού μπάσκετ.
Aνάψαν τα αίματα μετά τα όσα έγιναν στον δεύτερο τελικό της GBL ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Οι δύο πλευρές αφού πρώτα αντάλλαξαν βαριές κατηγορίες, πήραν το δρόμο της δικαιοσύνης.
Παράλληλα πέταξαν το μπαλάκι στην κυβέρνηση, η οποία με τη σειρά της θέλοντας να κρατήσει τις ισορροπίες κάλεσε τις δύο πλευρές στο ίδιο τραπέζι των συζητήσεων.
Ολυμπιακός: Ο Βρούτσης να κάνει πίσω, όχι οι Αγγελόπουλοι
Φυσικά αυτό δεν κατέστη εφικτό μετά τα όσα προηγήθηκαν. Ο Γιάννης Βρούτσης ανέβαλε αρχικά τον τρίτο τελικό και στη συνέχεια ζήτησε συνάντηση τόσο με τους προέδρους της ΚΑΕ Ολυμπιακός, όσο και με τον μεγαλομέτοχο της ΚΑΕ Παναθηναϊκός.
Αρχικά ο αναπληρωτής υπουργός Αθλητισμού ζήτησε να υπάρξει κοινή συνάντηση με τις δύο διοικήσεις, όμως βλέποντας την άρνηση τόσο των «ερυθρόλευκων», όσο και των «πράσινων» έκανε πίσω και πραγματοποίησε ξεχωριστές συναντήσεις.
Οι πολύωρες συζητήσεις και ο... χαρτοπόλεμος με τις εκατέρωθεν ανακοινώσεις, άφησαν προς τα έξω την αίσθηση πως η υπόθεση έχει αρκετό... ψωμί και πως οι τελικοί μάλλον δεν θα ολοκληρωθούν.
Τελικά οι δύο συναντήσεις έβγαλαν λευκό καπνό, σύμφωνα με ορισμένους. Αναρωτιόμαστε όμως, όλος αυτός ο ντόρος των τελευταίων ημερών και κυρίως όλα όσα έγιναν θα μείνουν ατιμώρητα;
Πώς γίνεται να συνεχιστούν οι τελικοί του πρωταθλήματος, χωρίς να υπάρχει κάποια ποινή κατά όσων ευθύνονται για την κατάσταση που δημιουργήθηκε;
Προτεραιότητα είναι απλά να γίνουν οι τελικοί και να ξεμπερδεύουμε ή πρέπει να μπει επιτέλους ένα τέλος σε όλο αυτό το κακόγουστο αστείο;
Για τα παραπάνω ερωτήματα δεν περιμένουμε από κάποιον να απαντήσει, άλλωστε τα ίδια ερωτήματα θα εξακολουθούμε να έχουμε στο μέλλον απ' ότι φαίνεται.
Με λίγα λόγια δεν γίναμε σοφότεροι και φοβόμαστε πως ούτε πρόκειται να γίνουμε. Δυστυχώς κανείς δεν θέλησε να πάρει υπεύθυνη θέση και να βάλει τέλος σε όλη αυτήν την τοξικότητα.
Με λόγια του αέρα και δεσμεύσεις που έχουν ειπωθεί πολλάκις στο παρελθόν πιστεύουμε πως συνεχίζουμε να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος.
Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά θεωρούμε πως τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο, όσο κάποιοι παραμένουν ατιμώρητοι και μετά σφυρίζουν αδιάφορα.
