Το… δόγμα του σοκ!

«Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση» έλεγε ο Μάο Τσε Τουνγκ θέλοντας να εμπνεύσει και να «ντύσει» ιδεολογικά τις ριζικές αλλαγές που είχε στο μυαλό του να επιφέρει στην κινεζική κουλτούρα.

Ο «μεγάλος τιμονιέρης» ήθελε να καταδείξει πως από την αναταραχή που προκαλεί το γκρέμισμα μιας «καθεστηκυίας τάξης» γεννιέται κάτι το καινούργιο, το νέο.

Στον Παναθηναϊκό λοιπόν έπεσε βράχος κι όχι απλώς ένα… βοτσαλάκι και προκάλεσε τεράστια αναταραχή. Μετά την καταστροφική περσινή σεζόν αποφάσισαν να τα αλλάξουν σχεδόν όλα και το έκαναν!

Με προπονητή έναν σκληρό άνθρωπο που έχει μεγαλώσει στις φτωχογειτονιές της Ποντγκόριτσα και τεχνικό διευθυντή έναν τύπο που δεν διστάζει να πάρει την πιο παράτολμη απόφαση έβαλαν μπροστά το πλάνο για την ολική αναδόμηση.

Όταν αναφέρουμε ολική κυριολεκτούμε! Ο Παναθηναϊκός λοιπόν αποφάσισε να αλλάξει σάρκα και δέρμα μαζί! Να αλλάξει μυαλό, νοοτροπία και φιλοσοφία.

Ένα εγχείρημα φιλόδοξο, που απαιτεί υπομονή και σκληρή δουλειά, το οποίο θα δοκιμαστεί αρκετές φορές μέσα στη σεζόν και εδώ θα πρέπει να αφήσει η διοίκηση της ΚΑΕ, ο ιδιοκτήτης ειδικότερα, εκείνους που εμπιστεύθηκε να προχωρήσουν.

Κι ας αποτύχουν. Να έχουν προσπαθήσει ως το τέλος πρώτα όμως…

Οι αλλαγές λοιπόν έφτασαν μέχρι τον αρχηγό της ομάδας Ιωάννη Παπαπέτρου. Πολλά ακούστηκαν, διάφορα γράφτηκαν. Ο 28χρονος διεθνής φόργουορντ ένιωσε πως πρέπει να αλλάξει περιβάλλον, πως δεν έχει να δώσει κάτι άλλο περισσότερο και είναι ανάγκη να βρει άλλη ομάδα.

Η απόφασή του να μείνει πέρσι είναι ενδεικτική της αγάπης του για τον σύλλογο και για τον τρόπο που αντιμετώπισε την κατάσταση. Θα μπορούσε κάλλιστα να την… κάνει, να πάει κάπου στο ΝΒΑ και τον χειμώνα να γυρίσει στην Ευρώπη ελεύθερος κι ωραίος με τον Παναθηναϊκό να «βολοδέρνει».

Δεν το έκανε. Μίλησε με την ομάδα, συζήτησε με μπέσα και πήρε την απόφαση να παλέψει γνωρίζοντας πως η σεζόν θα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Παίκτες με την εμπειρία και την διορατικότητα του Ιωάννη δεν χρειάζονται πολλά για να αντιληφθούν εάν μια κατάσταση βαδίζει στην επιτυχία.

Πάλεψε όμως, μπήκε μπροστά και προσπάθησε έως το τέλος για το καλύτερο. Συνεπώς το καλύτερο γι’ αυτόν και για τον Παναθηναϊκό θα ήταν το «διαζύγιο», η αλλαγή περιβάλλοντος.

«Μα καλά, τώρα που επιστρέφει η ομάδα στην κανονικότητα έφυγε;» είναι το αυτονόητο ερώτημα.

Μα δεν λαμβάνονται οι αποφάσεις των παικτών μόνο από το αν θα πάρουν καλά λεφτά ή αν θα πάρουν το πρωτάθλημα.

Ο Ιωάννης ένιωθε κουρασμένος, «μπουχτισμένος» και ήθελε να αλλάξει εικόνες. Η επιθυμία του με βάση τα όσα είχαν γίνει το περασμένο καλοκαίρι δεν θα μπορούσε να αποτελέσει για τους ανθρώπους του Παναθηναϊκού παρά μια σοβαρή βάση συζήτησης.

Είναι πλέον νόμος: Δύσκολα μπορεί μια ομάδα να κρατήσει έναν παίκτη με το ζόρι. Να τον έχει στις τάξεις της άκεφο, χωρίς έμπνευση απλώς να εκπληρώνει τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις.

Πλέον ο Παναθηναϊκός κοιτάζει να ενισχυθεί στο ελληνικό κομμάτι. Η υποχρέωση να διαθέτει κάθε ομάδα έξι παίκτες με ελληνικό διαβατήριο προκαλεί στις ομάδες «πονοκεφάλους» και… πληθωριστικές τάσεις στα κασέ των αθλητών.

Αυτό βέβαια είναι ένα γενικότερο πρόβλημα το οποίο θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν ολιστικά οι φορείς του αθλήματος.

Το πρόβλημα είναι πως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν καλοί Έλληνες παίκτες που να κάνουν διαφορά και στο «τριφύλλι» ειδικά στους ψηλούς είναι υποχρεωμένοι να στραφούν στην ξένη αγορά ακόμα κι αν χρειαστεί να διαθέτουν επτά στο ρόστερ τους…

Το εγχείρημα είναι φιλόδοξο, ξεκινά από τα… σπάργανα, θα έχει παιδικές ασθένειες, αλλά εκεί που είχε φτάσει ο Παναθηναϊκός μόνο ο «μεγάλος τιμονιέρης» μπορούσε να βγάλει άκρη. Κι αν…