Τι την ήθελαν αλήθεια την Ευρώπη;

«Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και…» κι αυτή η παροιμία θα λέγαμε ότι ταιριάζει γάντι στις ελληνικές ομάδες μπάσκετ που θέλησαν να περάσουν τα σύνορα φέτος. Μετά από χρόνια ούτε λίγο ούτε πολύ είχαμε… εννιά ομάδες μας στην Ευρώπη (όταν η Α1 αριθμεί δεκατρείς ομάδες!) και θυμηθήκαμε τα παλιά όπου έβγαιναν εκτός συνόρων σχεδόν όλοι. Άλλα χρόνια όμως τότε, διαφορετικές εποχές και ίσως τότε υπήρχε μεγαλύτερη όρεξη για διάκριση.

Νωρίς νωρίς λοιπόν οι εκπρόσωποί μας στο ΦΙΜΠΑ Γιούροπ Καπ είπαν «αντίο», στην τέταρτη μάλιστα τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση! Περιστέρι, Ιωνικός και Ηρακλής δεν κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση για τους «16» κι ενώ είχαν δηλώσει συμμετοχή θέλοντας να πετύχουν κάτι καλό. Και οι τρεις μάλιστα είχαν «όπλο» τη συμπαράσταση του κόσμου, αλλά δεν αποδείχθηκε αυτό αρκετό. Αν έπρεπε να διαλέξουμε κάποια ομάδα που απογοήτευσε περισσότερο, θα λέγαμε το Περιστέρι, που είχε μάλιστα αρχικό στόχο την πρόκριση στους ομίλους του BCL. Δεν τα κατάφερε όμως ούτε εκεί, αν και έπαιζε στο σπίτι του. Το Περιστέρι δείχνει και πάλι κάτι να του λείπει, θυμίζοντας σε αρκετά την ΑΕΚ που πάντα ξεκινάει με φιλοδοξίες αλλά στην πορεία κάτι στραβώνει. Ιωνικός και Ηρακλής προσπάθησαν κι αυτοί, αλλά δεν γλίτωσαν παρομοίως τον αποκλεισμό.

Περνώντας στο BCL, τα πράγματα δεν είναι και εκεί πολύ καλύτερα. ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Λαύριο δεν νιώθουν ιδιαίτερα άνετα και, ακόμη κι αν περάσουν στον επόμενο γύρο, δύσκολα θα προχωρήσουν σε βάθος. Τέλος, ο Προμηθέας στο Γιούροκαπ, αφού ξεκίνησε άσχημα, δείχνει να ανακάμπτει με την αλλαγή προπονητή (Ζούρος αντί Κασιμίρο) και περιμένουμε να δούμε τι θα κάνει και αυτός.

Η έξοδος τόσων ομάδων μας στην Ευρώπη κατέδειξε τη... γύμνια του ελληνικού πρωταθλήματος. Το λέγαμε καιρό και μερικοί διαφωνούσαν. Έχουμε μείνει πίσω και αυτό φάνηκε καθαρά τώρα. Το επίπεδο των ομάδων μας έχει πέσει και το πρωτάθλημά μας δεν συγκαταλέγεται πια στα κορυφαία της Ευρώπης. Έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας για να επιστρέψουμε στην ελίτ και γι’ αυτό εδώ και χρόνια έχουμε περιοριστεί στις δύο ομάδες στην Ευρωλίγκα. Πολύ σωστά είχε πει ο Μπερτομέου ότι η Ελλάδα δεν αξίζει τρίτη θέση στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Και η πόρτα είναι ανοιχτή μόνο μέσω του Γιούροκαπ. Στην παρούσα φάση δεν μπορούμε να αξιώνουμε τρίτη ομάδα, πόσω μάλλον όταν και ο άλλοτε κραταιός Παναθηναϊκός βολοδέρνει στις τελευταίες θέσεις.

Το ελληνικό μπάσκετ δεν είναι στα καλύτερά του και το πιο ανησυχητικό είναι ότι δεν βγαίνουν νέοι παίκτες. Η βρύση δείχνει να έχει στερέψει και η νέα διοίκηση της ΕΟΚ θα πρέπει σοβαρά να ασχοληθεί με το θέμα της παραγωγικής διαδικασίας. Ο Βαγγέλης Λιόλιος γνωρίζει το πρόβλημα και ήδη κάνει προσπάθειες. Θα πρέπει να αλλάξουν αρκετά στις μικρές ηλικίες, στον τρόπο δουλειάς που γίνεται και στα κριτήρια επιλογής των αθλητών στις μικρές Εθνικές. Υπήρχαν αρκετές φωνές ότι έπαιρνες κλήση μόνο αν είχες μέσο.

Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι ότι στα κορίτσια τα πάμε καλά, υπάρχει ταλέντο και έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουμε πολυπληθή εκπροσώπηση στο NCAA. Στο «ΦΩΣ» τις επόμενες ημέρες θα διαβάσετε για τα κορίτσια μας που κρατούν ψηλά τη σημαία του ελληνικού μπάσκετ στην άλλη όχθη του Ατλαντικού!