Λαζαρίδης: «Δεν σέβεται το μπάσκετ ο Βασιλακόπουλος»

Ο Μίλτος Λαζαρίδης δεν είναι ένας συνομιλητής με… πυροτεχνήματα. Έχει άποψη, επιχειρήματα, «κοφτερή» σκέψη και κυρίως μεγάλη πείρα στον χώρο του μπάσκετ. Διακονώντας δεκαετίες το άθλημα απ’ όλες τις θέσεις και με τη δυνατότητα που του δίνει η ικανή απόσταση από τα γεγονότα, αποτυπώνει στο «ΦΩΣ» τις δικές του πολύτιμες απόψεις για όλα όσα αφορούν τον «πορτοκαλί κόσμο».

Οι εκλογές της ΕΟΚ, οι τρεις υποψήφιοι, ασφαλώς ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, το μητρώο σωματείων, η παραγωγική διαδικασία στην Ελλάδα, οι έξι ξένοι στις ομάδες της Α1, η αποχώρηση του Ολυμπιακού από το πρωτάθλημα αλλά και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος περνούν από το «αμόνι σκέψης» του Μίλτου Λαζαρίδη.

Η ομοσπονδία μπάσκετ βρίσκεται σε μια εκλογική δίνη. Θα ήθελα το σχόλιό σας για την κατάσταση που επικρατεί.

Θα ήταν αφελής όποιος πιστεύει ότι ένας 82χρονος άνθρωπος έχει γεροντική εμμονή και θέλει να μείνει λίγο ακόμα στην καρέκλα του προέδρου μιας ομοσπονδίας. Και μάλιστα να παρασύρει μαζί του το οικοδόμημα. Κάτι άλλο πρέπει να κρύβεται. Στον αθλητισμό παίζει μεγάλο ρόλο η αλυσίδα του σεβασμού και δεν το λέω ως ηθικολόγος ή παπάς. Τονίζω τη χρησιμοθηρική σημασία του όρου. Όταν οι θεσμοί προκαλούν τον σεβασμό, γινόμαστε καλύτεροι. Εδώ η ομοσπονδία δεν σέβεται τον εαυτό της. Δεν σέβεται το μπάσκετ ο Βασιλακόπουλος. Προσπαθεί να απαξιώσει όλα τα παιδιά που προσπάθησαν πολύ για να φτάσουμε έως εδώ. Το 2004 στην Πορτογαλία, γιατί θεωρώ ότι τότε έγινε η μεγάλη επανάσταση, καθώς το 1987 είχαμε τρεις Hall of Famers Φασούλα, Γιαννάκη, Γκάλη και θα έπρεπε να είναι και ο Φάνης, το 2004 λοιπόν υπήρξε ισχυρός σεβασμός προπονητή και παικτών που έκαναν το καλύτερο. Δεν υπήρχε ούτε ποιότητα ούτε τίποτε.

Η προσπάθεια των κυβερνήσεων να ελέγξουν τις ομοσπονδίες είναι διαρκής. Μην ξεχνάμε και όταν βγήκε για πρώτη φορά ο Βασιλακόπουλος υπήρξε μια τεράστια κυβερνητική προσπάθεια.

Φτάσαμε όμως ένα άθλημα να βρίσκεται στο Πρωτοδικείο…

Μια διοίκηση κηρύσσεται έκπτωτη επειδή δεν έκανε εκλογές. Κι έρχεται το Πρωτοδικείο και ορίζει τους ίδιους. Δηλαδή κάνουμε το ίδιο λάθος και περιμένουμε άλλο αποτέλεσμα. Υπάρχει διαφορά οράματος. Άλλο να θεωρείς την ομοσπονδία κυβέρνηση του αθλήματος κι άλλο να είναι συνδικάτο. Κι ο Χίτλερ με τη δικαιοσύνη έφτασε στην εξουσία.

Εξάλλου η επιτυχία που ευαγγελίζεται ο Βασιλακόπουλος είναι κάτι που πρέπει να το συζητήσουμε. Η εθνική ομάδα αποτελείτο από παίκτες που πλήρωναν οι ομάδες για να παίζουν, να εξελίσσονται. Είναι θέμα φουρνιάς.

Έχει δημιουργήσει μια κατάσταση για να λειτουργήσει το μπάσκετ; Όχι.

Όλο αυτό για ένα ερασιτεχνικό σωματείο έχει αποτέλεσμα; Του δίνει προοπτική;

Θεωρώ τα ερασιτεχνικά σωματεία απόλυτα απαραίτητα. Είναι μια ευκαιρία εισόδου στον αθλητισμό για παιδιά που μπορούν να γίνουν παγκόσμιες προσωπικότητες. Όσο ένα σχολείο. Καμία τοπική συλλογικότητα δεν μπορεί να το προσφέρει. Δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να πετύχουν ή να αποτύχουν. Η υγεία των σωματείων πρέπει να υπάρχει.

Είναι σαν την πορεία του σολομού. Πάει αντίθετα στο ρεύμα για να πάει να γεννήσει και να πεθάνει ή να τον φάνε οι αρκούδες. Ξεκινά ένα σωματείο και όταν φτάσει στην Α1 τού λένε «ωπ, πρέπει να βρεις χρηματοδότη ή χορηγό». Πρέπει να βρεις κάποιον να σου βάλει τα λεφτά, να τελειώσουν τα λεφτά και μετά να διαλυθείς, όπως έγινε στον Πανιώνιο.

Η καλύτερη περίπτωση ήταν ο Ηλίας Λιανός και θα τον ήθελα πρόεδρο στον σύλλογο, αλλά όχι ως χρηματοδότη.

Εγώ θεωρώ αυτήν τη στιγμή επιτυχία το Λαύριο. Κάνουν μια προσπάθεια με λιγότερα χρήματα και απολαμβάνουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η Εθνική του 1987 δεν θεωρείται επιτυχία για την ομοσπονδία. Θα μπορούσε να πάρει κάποιους άλλους παίκτες δηλαδή; Αν τώρα θεωρούν επιτυχία το ότι «επηρεάζω τους διαιτητές», αυτό δεν με αφορά καθόλου και δεν το σχολιάζω καν. Αφενός υποβαθμίζει την προσπάθεια των αθλητών, αφετέρου τι σημαίνει; Κάλπικες νίκες; Λένε «α τον μάγκα το 1987 το έκανε». Μα τώρα 11 χρόνια γιατί δεν το κάνει;

«Οι λύσεις έρχονται από ανθρώπους με λάμψη»

Πώς «ακτινογραφείτε» τους τρεις υποψηφίους;

Ο Παπανικολάου είναι… στο πόδι του Βασιλακόπουλου. Σαν να είναι αυτός. Ο Βαγγέλης Λιόλιος έχει σχέση με τον Προμηθέα απ’ όσο ξέρουμε. Η αντίδρασή μας σε ένα φίδι είναι ίδια, είτε είναι δηλητηριώδες είτε πιστεύουμε ότι δεν είναι. Το γεγονός ότι είναι ιδιοκτήτης σε μια ομάδα τον οδηγεί σε διαφορετική εκτίμηση του ρόλου του σε σχέση με τον ΕΣΑΚΕ, τον οποίο εγώ θεωρώ καταστροφή. Θα κληθεί δηλαδή να αντιμετωπίσει σύγκρουση συμφερόντων. Έχει κάνει καλή δουλειά στον Προμηθέα, αλλά θα πρέπει να κριθεί στον χρόνο. Έχουμε δει πολλούς να ξεκινούν καλά και να σκάνε σαν πυροτέχνημα.

Ο Παναγιώτης Φασούλας είναι από εκείνους που ξέρουν το άθλημα. Υπάρχουν παιδιά που πρέπει να πάρουν την ευκαιρία για να αποδείξουν πράγματα. Έχω περάσει από πάρα πολλές θέσεις στο μπάσκετ, από παίκτης, προπονητής, παράγοντας, και γνωρίζω ότι οι λύσεις μπορούν να έρθουν μόνο από ανθρώπους με λάμψη. Για παράδειγμα η Ευρωλίγκα είναι ένα καρτέλ. Δεν μπορεί ο πρόεδρος μιας ομάδας στην Α1, ακόμα και το πρωτάθλημα να πάρει, να συμμετάσχει εκεί και αυτό είναι αδιανόητο. Μπορούν όμως οι πρόεδροι των ομοσπονδιών, που έχουν υπάρξει συμπαίκτες πρόσφατα, έχουν φρέσκες ιδέες και μπορούν να συνεννοηθούν, να προχωρήσουν σε κινήσεις ή ακόμα και σε ρήξεις.

Όσο για το επιχείρημα ότι δεν έχουν διοικήσει ποτέ τους. Μα κι εκείνοι που το υποστηρίζουν πριν αναλάβουν δεν είχαν διοικήσει ποτέ!

Η άποψή σας για το μητρώο σωματείων;

Είναι μια χονδροειδής απόπειρα της κυβέρνησης να χειραγωγήσει τα σωματεία. Αν μιλάμε για την επιδότηση των ομάδων, ώστε να υπάρχει έλεγχος, τότε εντάξει. Αν μιλάμε για την ψηφοφορία, τότε είναι ξεκάθαρη προσπάθεια χειραγώγησης. Αν θέλει κάποιος να εξακριβώσει εάν υπάρχουν σωματεία-σφραγίδες, υπάρχουν τα φύλλα αγώνα και τα αγωνιστικά κριτήρια όπου εκεί κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί.

Το πρόβλημα είναι άλλο. Ένα σωματείο από τις Σέρρες πώς θα ελέγξει τα πεπραγμένα μιας ομοσπονδίας; Επειδή έχω μεγάλη πείρα, οι Γενικές Συνελεύσεις είναι συνήθως χάπενινγκ δημοσίων σχέσεων και από ένα σημείο κι έπειτα ακούς συνεχώς: «Να τελειώνουμε γιατί έχουμε σωματεία από την επαρχία». Δεν γίνεται έτσι όμως… Τα σωματεία στις εκλογές πρέπει να ψηφίζουν όλα. Όχι εκείνα που απλώς τους αρέσει ο υποψήφιος. Να ψηφίζουν λοιπόν όλοι. Ομάδες από τις Α1, Α2, Β’ Εθνική από έναν όμιλο των 14 ομάδων, Γ’ Εθνική αλλά δύο όμιλοι των 14 ομάδων, Ενώσεις, να ψηφίζουν έστω με μία ψήφο ακόμα και οι εκπρόσωποι των προπονητών και των κριτών.

Οι ψηφοφορίες είναι καλύτερα να γίνονται με ηλεκτρονικό τρόπο ή διά ζώσης;

Η διά ζώσης ψηφοφορία εξασφαλίζει ότι οι νόμιμοι εκπρόσωποι θα εκφράσουν την επιθυμία των σωματείων, αν και έχουμε δει εκπροσώπους να ψηφίζουν άλλα από εκείνα που ήθελαν οι ομάδες τους, αλλά τέλος πάντων. Σε κάθε περίπτωση όμως διασφαλίζει τη νομιμότητα. Ο ηλεκτρονικός τρόπος είναι μια αναγκαιότητα λόγω της πανδημίας. Πράγματι υπάρχει θεωρητικά κίνδυνος να μην είναι αντιπροσωπευτική η ψήφος, αλλά έως τώρα στις διαδικασίες που έγιναν στις υπόλοιπες ομοσπονδίες με αυτόν τον τρόπο δεν αμφισβητήθηκε κανένα αποτέλεσμα, αν και είχαμε οριακά σκορ.

«Τα… ρέστα σας για την αγάπη σας»

Ποια είναι η άποψή σας για το μέλλον του αθλήματος; Πού βαδίζει;

Το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει οφείλεται στην Ευρωλίγκα και στη ΦΙΜΠΑ, διότι δεν έχουν ένα μοντέλο ανάπτυξης. Στις ΗΠΑ με πληθυσμό 450 εκατ. ανθρώπους, το ΝΒΑ είναι δύσκολο να το δεις στην Ευρώπη λόγω της διαφοράς ώρας. Κι όμως, μπορεί να συντηρήσει η χώρα τέσσερα αθλήματα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Στην Ευρώπη, όπου οι ώρες στην Ασία και στην Αφρική είναι πιο κοντινές, δεν μπορούν να συντηρήσουν παραπάνω από ένα άθλημα;

Εκτός αυτού υπάρχει ζήτημα ανταποδοτικότητας. Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας με τα πιο μεγάλα μπάτζετ δαπανά 45 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο για να πάρει τι; Δύο εκατ. ευρώ;

Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει διασύνδεση με τα εθνικά πρωταθλήματα, να δοθούν ευκαιρίες σε ανθρώπους που θέλουν να επενδύσουν, αλλά να έχουν και έναν ρεαλιστικό οικονομικό στόχο. Να μην αναζητάμε κάθε φορά πρόθυμους να χάσουν λεφτά και μετά να φύγουν αφήνοντας πίσω τους καμένη γη. Διότι κάποτε τα λεφτά τελειώνουν…

Μεγάλο παράδειγμα είναι ο Άρης. Αφενός διότι με τον Χάρη Παπαγεωργίου το 1979 πήρε για πρώτη φορά το πρωτάθλημα απέναντι στο ισχυρό κέντρο. Αφετέρου με το δίδυμο Γκάλη - Γιαννάκη, που άλλαξε το μπάσκετ, αλλά κι επειδή, διαλυμένος ων, πήρε το 1992 το Κύπελλο στο φάιναλ φορ. Τι θέλω να πω; Ότι συγκολλητικό υλικό σε όλη αυτήν τη διαδρομή ήταν ο κόσμος του. Πρόσφατα έβγαλε 10.800 εικονικά εισιτήρια των 10 ευρώ και τα πούλησε όλα για να καλύψει τα οικονομικά ανοίγματα, έχοντας φτάσει στο χείλος του γκρεμού. Ήταν μια πολύ σωστή κίνηση, που έδειξε πως ο κόσμος πάντα θα είναι η κινητήριος δύναμη κάθε συλλόγου και θα πρέπει πάντα να είναι κοντά στην ομάδα. Εγώ το ονομάζω «τα ρέστα σας για την αγάπη σας». Υποστηρικτές ψάχνουμε και όχι πελάτες.

Επίσης, πολύ σημαντικό ρόλο παίζουν οι δήμοι, που οφείλουν να βοηθούν υποστηρικτικά με τις εγκαταστάσεις αλλά και να καλύψουν έξοδα μεταφοράς, να διαδώσουν έναν καλώς εννοούμενο τοπικισμό και να συνδεθεί η ομάδα με την πόλη. Αν δεν μπορεί να το κάνει αυτό ο Φασούλας που ήταν και δήμαρχος, ποιος μπορεί;

Γιατί υπάρχουν πλέον ελάχιστα ταλέντα στο ελληνικό μπάσκετ; Γιατί χάνονται τα περισσότερα;

Η ανεξέλεγκτη δράση των ατζέντηδων αλλά και η λάθος επιλογή των παιδιών να πάνε αμέσως σε μεγάλες ομάδες είναι οι δύο βασικοί λόγοι. Το σωματείο έχει τον παίκτη από μικρό, τον μαθαίνει, τον εξελίσσει και σε ηλικία 15 ετών ο αθλητής έρχεται με τον μάνατζερ και αξιώνει να φύγει για τη μεγάλη ομάδα, η οποία τον πληρώνει καλά, αλλά τον βάζει στο… ψυγείο! Γιατί; Μα διότι θα πρέπει να κερδίσει το επόμενο ματς και χρόνος για τον 15χρονο φυσικά δεν υπάρχει. Ο Γιώργος Πρίντεζης για παράδειγμα, ένας αθλητής που θεωρώ πρότυπο, πήγε στην Ολύμπια Λάρισας και με προπονητή τον Γιώργο Μπαρτζώκα τότε δούλεψε σκληρά, βρήκε ευκαιρίες και χρόνο. Αν εγκλωβιζόταν άλλα δύο χρόνια στον Ολυμπιακό, ίσως να χανόταν. Το ίδιο και ο Σλούκας. Πήγε δανεικός από τον Ολυμπιακό στον Άρη, έπαιξε, έχασε, κέρδισε, πιέστηκε, έζησε όλες τις καταστάσεις ενός αγώνα και ωρίμασε. Ασφαλώς και απαιτείται σκληρή δουλειά, κοπιώδης προπόνηση και αφοσίωση. Αυτό δεν συζητείται καν… Η ιδέα του αναπτυξιακού δεν ήταν να μάθουν μπάσκετ τα παιδιά, αλλά ότι όπου και να παίζεις θα σε ανακαλύψουμε και θα παίξεις.

Θεωρείτε συνεπώς πολλούς ή λίγους τους έξι ξένους που έχουν δικαίωμα να αγωνίζονται στην Α1;

Τους θεωρώ πάρα πολλούς. Διότι με την παρουσία τους σε τέτοια έκταση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δημιουργούνται ομάδες μιας χρήσης. Δείτε το Λαύριο, που κάνει αξιοθαύμαστη πορεία. Το καλοκαίρι θα κληθεί να πληρώσει υπεραξίες για να μπορέσει να κρατήσει τους πολύ καλούς Αμερικανούς παίκτες που διαθέτει, διότι είναι βέβαιο πως θα έχουν στα χέρια τους καλύτερες προσφορές. Εάν δεν… ανοίξει τα οικονομικά του, είναι αδύνατο να τους κρατήσει όλους και συνεπώς θα αναγκαστεί να φτιάξει νέα ομάδα. Επίσης, θα πρέπει να παρατηρήσουμε πως όλες οι ομάδες μας που έκαναν επιτυχίες στα ευρωπαϊκά κύπελλα είχαν καλούς ξένους, αλλά κυρίως είχαν πολύ καλούς Έλληνες παίκτες.

«Έκανε λάθος ο Ολυμπιακός, εγώ δεν θα έφευγα ποτέ»

Γίνεται λόγος για την απουσία του Ολυμπιακού από την Μπάσκετ Λιγκ. Πιστεύετε πως ήταν σωστή η απόφασή του να αποσυρθεί από το ματς του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό;

Εγώ δεν θα έφευγα. Και δεν θα έφευγε κανείς παράγοντας του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού. Όταν υπήρξε η περίπτωση δωροδοκίας του Ηρακλή και του Παναθηναϊκού στην «υπόθεση των λουλουδιών», ξέρεις με ποια ψήφο σώθηκε ο Παναθηναϊκός για να μην πέσει κατηγορία; Με του Ανδριανόπουλου στο συμβούλιο της ΕΠΟ. Διότι Ολυμπιακός χωρίς Παναθηναϊκό δεν υπάρχει, το ίδιο ΠΑΟΚ χωρίς Άρη. Εδώ όμως θέλει να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου. Αν είναι να καταστρέψω όλο τον κόσμο για να βγω πρώτος, καλύτερα να χάσω και το λέω γενικά. Η ομοσπονδία δεν μπορούσε να προλάβει αυτό το πράγμα; Υπάρχει μια προκατάληψη, η οποία με τις πρόσφατες δηλώσεις Γιαννακόπουλου γίνεται προφανής. Ότι υπάρχει ευνοϊκή κατάσταση προς τα εκεί και βγαίνει και το επιβεβαιώνει με δηλώσεις ο Γιαννακόπουλος. Χαμηλότατου επιπέδου μάλιστα.

Το μπάσκετ χρειάζεται τον Ολυμπιακό συνεπώς…

Ε, βέβαια! Οπωσδήποτε! Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Και μάλιστα, αν δεν ήταν συνδεδεμένο το πρωτάθλημα με την Ευρωλίγκα, θα το έκανε αυτό ο Ολυμπιακός; Δεν θα το έκανε.

Ποια είναι η άποψή σας για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο;

Πριν από κάποιον καιρό ο ιδιοκτήτης των Κλίπερς έκανε μια ρατσιστική δήλωση και τον ανάγκασαν όχι μόνο να αποσυρθεί αλλά και να πουλήσει τις μετοχές του. Εγώ έχω να πω κάτι: η αρχοντιά είναι σαν τα μπλε μάτια, ή τα έχεις ή δεν τα έχεις…