Οι Αμερικανοί βάση του νέου Ολυμπιακού

Ο Ολυμπιακός πλήρωσε δύο πράγματα τη φετινή σεζόν.

Πρώτον τη διαιτησία. Στον πρώτο τελικό δεν διαμόρφωσε το αποτέλεσμα, αλλά έστειλε το μήνυμα ότι δεν μπορεί να νικηθεί συνολικά στη σειρά αυτός που έχει την εύνοιά της. Υπήρξαν «επιστημονικά» σφυρίγματα, αλλά υπήρξαν και περίοδοι εξόφθαλμης διάθεσης να βοηθηθεί ο Παναθηναϊκός, όπως συνέβη στο τρίτο δεκάλεπτο του προχτεσινού τελευταίου αγώνα.

Για όλα όσα συμβαίνουν με τη διαιτησία στο μπάσκετ, εδώ και χρόνια γίνονται αναλύσεις, συζητήσεις, καταγγελίες. Είναι ξεκάθαρα θέμα της διοίκησης του Ολυμπιακού να μπορέσει να παράσχει προστασία στην ομάδα, κάτι που την τελευταία διετία έχει συναντήσει μπροστά της και η ομάδα του ποδοσφαίρου με την περίφημη εξυγίανση.

Δεύτερον, πλήρωσε τις επιλογές των Αμερικανών παικτών. Εκείνων που πάντα κάνουν τη διαφορά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και κρίνουν τίτλους σε εγχώριες και διεθνείς διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός απέτυχε με τον Τόμπσον, δεν πήρε τίποτα από τον Μπράουν, είχε τον Μακ Λιν και τον Ρόμπερτς με κάποια σπουδαία ματς, αλλά δίχως διάρκεια. Η προσφορά του Σίνγκλετον, του Γκιστ, του Τζέιμς και πιο λίγο του Ρίβερς και του Λοτζέσκι ή ελάχιστα των Γκάμπριελ, Ντένμον, Πέιν ήταν ξεκάθαρα μεγαλύτερη σε όλη τη διάρκεια της περιόδου, όχι μόνο στη σειρά των τελικών.

Οι Έλληνες παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού είχαν τις καλές τους και τις κακές τους, αλλά η διαφορά ποτέ δεν ήταν μεγάλη υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Ίσως ο Ολυμπιακός περίμενε περισσότερα, διότι απλά είχε περισσότερους βασικούς Έλληνες σε σχέση με τον αντίπαλό του.

Ο Σφαιρόπουλος έχει σοβαρή ευθύνη σε αυτό το κομμάτι, διότι οι επιλογές έπρεπε να είναι καλύτερες σε ό,τι αφορά τους Αμερικανούς παίκτες που στελέχωσαν το φετινό ρόστερ. Ο νέος προπονητής, όποιος κι αν είναι αυτός, έχει την υποχρέωση να στοχεύσει καλύτερα με όποιο μπάτζετ έχει στη διάθεσή του.

Όσο μεγάλη κι αν είναι η απόσταση στη συμπεριφορά της διαιτησίας, όσο κι αν μοιάζει αδύνατο να αντιμετωπιστεί στον αγωνιστικό χώρο, ο Ολυμπιακός δεν έχει άλλη επιλογή παρά να στελεχώσει την ομάδα του με Αμερικανούς παίκτες που θα μπορούν να βοηθούν τους Έλληνες και να τον ωθούν μέσα στο παιχνίδι με ενέργειες προσωπικότητας.

Φάνηκε και σε αυτούς τους τελικούς ότι αν δεν υπάρχει η δυνατότητα να αμυνθεί μια ομάδα από τις εξωαγωνιστικές παρεμβάσεις, θα πρέπει να μειώσει τα δικά της λάθη και να είναι ενισχυμένη εντός παρκέ τόσο πολύ ώστε να η δική της πεντάδα να κοντράρει την άλλη… οκτάδα. Με τους Αμερικανούς που είχε φέτος ο Ολυμπιακός αυτό δεν μπορούσε να γίνει.