Παναθηναϊκός, Ευρώπη, οργανωμένοι: Το τρίπτυχο της αποτυχίας

Η μετά-Γιαννακόπουλου εποχή είναι πλέον γεγονός στον Παναθηναϊκό. Ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται, καθώς ο διοικητικός επικεφαλής των τελευταίων ετών στον μπασκετικό ΠΑΟ έχει «αποχωρήσει» άλλη μια φορά στο παρελθόν, συνεπώς κρατάμε μικρό καλάθι και αναμένουμε.

Πάντως τα λόγια που είπε, το ύφος με το οποίο τα είπε και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δείχνουν ότι η αποχώρηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου από τα διοικητικά ηνία του Παναθηναϊκού είναι οριστική και αμετάκλητη. Οι πρόσφατες σκηνές… απείρου κάλλους με αρνητικούς πρωταγωνιστές τον ίδιο και μέλη των οργανωμένων του ΠΑΟ, αποτέλεσαν μάλλον τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και για τις δύο πλευρές και αποτελούν τρανή ένδειξη ότι αυτή τη φορά ο γνωστός παράγοντας τελείωσε οριστικά με το τμήμα καλαθοσφαίρισης των «πρασίνων».

Η τεράστια κόντρα του Γιαννακόπουλου με τους οργανωμένους της «Θύρας 13» είναι και ο βασικός λόγος που όχι μόνο καθιστά αμετάκλητη την αποχώρησή του, αλλά κάνει και ενδεχόμενη επιστροφή του στο εγγύς μέλλον να φαντάζει απίθανη. Διότι η έντονη παρουσία των οργανωμένων στα αθλητικά δρώμενα των μεγάλων ομάδων της Ελλάδας είναι κάτι δεδομένο και καλά ριζωμένο στη χώρα μας.

Θυμάστε πολλά παραδείγματα όπου μια μεγάλη ομάδα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ πορεύθηκε με επιτυχίες και χωρίς προβλήματα για σεβαστό χρονικό διάστημα, ενώ η διοίκηση ήταν σε «πόλεμο» με τους οργανωμένους οπαδούς της; Όποτε έχει συμβεί αυτό, η κατάληξη σχεδόν νομοτελειακά είναι η αποχώρηση του εκάστοτε προέδρου η μεγαλομετόχου.

Και δεν μιλάμε για απλή κόντρα μεταξύ των δύο πλευρών. Είναι διαφορετικό οι οπαδοί απλά να μην είναι «ζεστοί» με μια διοίκηση, από το να βρίσκονται σε καταμέτωπη σύγκρουση μαζί της, η οποία μάλιστα αντί να αμβλύνεται, χειροτερεύει μέρα με τη μέρα.

Υποθέτοντας, λοιπόν, ότι ο Γιαννακόπουλος τελείωσε οριστικά με τον Παναθηναϊκό, τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αν φεύγει ως επιτυχημένος ή ως αποτυχημένος από τα ηνία των «πρασίνων», αλλά και αν -και αν ναι, κατά πόσο- προσέφερε στο ελληνικό μπάσκετ. Κατά τη δική μας άποψη, τα στοιχεία είναι συγκεκριμένα και οι απαντήσεις ξεκάθαρες.

Ναι, προφανέστατα ξόδεψε χρήματα για την ομάδα. Και ναι, στην οκταετία κατά την οποία ηγήθηκε διοικητικά του Παναθηναϊκού, κατέκτησε αρκετά πρωταθλήματα και Κύπελλα. Άσχετα που επί των δικών του ημερών ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει δύο συνεχόμενες χρονιές τίτλο (2015 και 2016) για πρώτη φορά μετά το 1997…

Από κει και πέρα, όμως, το πρόσημο είναι μονίμως αρνητικό. Σε αντίθεση με την εποχή των Θανάση και Παύλου Γιαννακόπουλου, ο Ολυμπιακός κατάφερε να σπάσει την «πράσινη κυριαρχία» κατακτώντας τρεις εγχώριους τίτλους μέσα σε μια πενταετία (2012-2016) και το κατάφερε κόντρα σε «θεούς και δαίμονες», αφού πέρα από τον ΠΑΟ ήταν υποχρεωμένος πολλές φορές να κερδίζει και τη… διαιτησία, παραβαίνοντας τον άγραφο «νόμο του ΟΑΚΑ».

Όσο για την Ευρώπη, εκεί πλέον μιλάμε για παταγώδη αποτυχία. Ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε, όχι να πάρει τίτλο, αλλά ούτε καν να πάει σε ΕΝΑ φάιναλ φορ με τον Γιαννακόπουλο στο διοικητικό «τιμόνι». Εκεί, βλέπετε, έφταιγε η κακή Ευρωλίγκα και ο Μπερτομέου, ενώ στην Ελλάδα ο ΠΑΟ τα κέρδιζε όλα «με το σπαθί του»...

Επιπλέον, επί των ημερών του η ομάδα άλλαζε τους προπονητές σαν τα… πουκάμισα, ενώ σημαντικό μέρος των «πράσινων» οπαδών (πέρα από τη μεγάλη πλειονότητα των οργανωμένων) αποξενώθηκε μαζί του. Επιτυχημένος ή αποτυχημένος λοιπόν; Τα συμπεράσματα δικά σας…