Είναι όντως ο Προμηθέας το παράδειγμα προς μίμηση;

Αν σκεφτεί κανείς την παραπάνω ερώτηση για 10 δευτερόλεπτα, θα απαντήσει πολύ εύκολα. Φυσικά και είναι το παράδειγμα που όλες οι ομάδες θα πρέπει να ακολουθήσουν.

Αν αναλογιστεί όμως λίγο περισσότερο και βάλει στο μυαλό του συγκεκριμένα δεδομένα ίσως να προκύψει διαφορετική απάντηση.

Ποιος είναι ο συλλογισμός; Ο Προμηθέας είναι σήμερα το τέλειο δημιούργημα ενός ανθρώπου. Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι αυτό που όλοι σήμερα θαυμάζουμε έχει την σφραγίδα του Βαγγέλη Λιόλιου, ενός απολύτως πετυχημένου επιχειρηματία, ενός ανθρώπου που αγαπάει το μπάσκετ, μιας ισχυρής προσωπικότητας που αποδεικνύει στην πράξη πως λειτουργεί με πλάνο, με αποφάσεις, με διορατικότητα.

Ο υπογράφων θεωρεί παράδειγμα προς μίμηση τον ιδιοκτήτη του Προμηθέα, όχι το δημιούργημά του. Σήμερα.

Αν το δημιούργημά του, ο Προμηθέας, καταφέρει να υπάρχει και μετά από αυτόν, τότε το ελληνικό μπάσκετ θα έχει να υπερηφανεύεται για έναν κορυφαίο παράγοντα σε όλη την Ευρώπη και τότε ο σύλλογος θα είναι το παράδειγμα προς μίμηση.

Δυστυχώς στην ελληνική πραγματικότητα δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για να συμβεί αυτό, να συνεχίσει να υπάρχει ο Προμηθέας σε αυτό ή και σε υψηλότερο επίπεδο, αν για κάποιον Χ λόγο δεν υπάρχει πλέον ο Βαγγέλης Λιόλιος.

Οι ενέργειες που κάνει ο ίδιος έχουν ως στόχο αυτό ακριβώς. Δεν θα έμπαινε διαφορετικά στην διαδικασία να δημιουργήσει υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο ή να μην… παρατήσει τα τμήματα υποδομών τώρα που το δημιούργημά του μεγαλώνει.

Το ζήτημα για τον Προμηθέα - και τον κάθε Προμηθέα - είναι να υπάρξει συνέχεια και διάρκεια ως προς τον τρόπο λειτουργίας έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Εντός αυτών παιχνίδι είναι το μπάσκετ, μια φορά θα έχεις αποτελέσμα, μια φορά οχι. Σημασία έχει να υπάρχει συνέχεια στη δομή, στη λειτουργία, στις αρχές.

Είναι ακόμα αμφίβολο αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση (του Προμηθέα) θα υπάρχει συνέχεια, αν και όταν δεν θα υπάρχει Λιόλιος. Ευχής έργον είναι να πετύχει τον πολύ δύσκολο στόχο του, διότι τότε θα έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα για την αλλαγή στην αθλητική κουλτούρα της Ελλάδας.

Ένα παρόμοιο παράδειγμα αποτέλεσε πριν 15 χρόνια ο Μακεδονικός. Ο αείμνηστος Κώστας Μεσάικος έφτασε τον Μακεδονικό “του” ως τον τελικό του ULEB Cup. Όταν ο ίδιος δεν είχε την δυνατότητα να στηρίξει το δημιούργημά του, δεν υπήρξε συνέχεια. Άλλες καταστάσεις, άλλα χρόνια, άλλα δεδομένα, όμως υπάρχουν και πολλές ομοιότητες...