Η ΤΣΣΚΑ δεν αποτελεί μέτρο σύγκρισης για τον φετινό Ολυμπιακό

Σε αυτό το κείμενο, δεν θα σταθούμε σε συστήματα, σε τακτικές και στο ροτέισον. Να μιλήσουμε λίγο ξεκάθαρα για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, ώστε να μην εθελοτυφλεί κανείς, αλλά και για να μην υπάρχουν αυταπάτες.

Όταν ο φίλαθλος κόσμος του Ολυμπιακού έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να βλέπει τους "ερυθρόλευκους" να κερδίζουν την ΤΣΣΚΑ σερί φορές στα Φάιναλ Φορ, να κατακτά τίτλους και να συμμετέχει σε Final Four, του κακοφαίνεται έντονα όταν βλέπει αυτή την ομάδα να βρίσκεται σε πτώση. Διότι αυτή είναι η αλήθεια. Από τον τελικό του 2017 στη Κωνσταντινούπολη, το 2018 εκτός Final Four αν και είχε το πλεονέκτημα έδρας (αποκλεισμός από την Ζαλγκίρις), ενώ την περασμένη άνοιξη, οι Πειραιώτες δεν κατάφεραν να μπουν ούτε στα playoffs της διοργάνωσης.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Υπάρχει εξήγηση! Οι Βασίλης Σπανούλης και Γιώργος Πρίντεζης αποτελούν ένα από τα κορυφαία δίδυμα που έχει γνωρίσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ τις τελευταίες δεκαετίες, ο Ολυμπιακός βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό πάνω τους, πρόκειται για παίκτες εγνωσμένης αξίας, με δεδομένη ποιότητα, αλλά τον χρόνο δεν τον νίκησε κανείς! Ο πρώτος είναι στα 37, ο δεύτερος στα 34, για να αποδώσουν τουλάχιστον τα αναμενόμενα πλέον θα πρέπει να έχουν και στηρίγματα. Στο back-to-back του 2013, ο Σπανούλης ήταν 31 και ο Πρίντεζης 28. Τα χρόνια περνούν...

Οι Έλληνες συμπαραστάτες τους από τις κατακτήσεις των τίτλων και των συμμετοχών στους τελικούς των Final Four, οι περισσότεροι πλέον δεν βρίσκονται εδώ. Ο Κώστας Σλούκας διαπρέπει στη Φενέρμπαχτσε, ο Ιωάννης Παπαπέτρου μετακόμισε στον Παναθηναϊκό γιατί ήθελε χώρο και χρόνο ώστε να παίζει περισσότερο, ενώ φέτος αποχώρησε και ο Βαγγέλης Μάντζαρης, ο οποίος όχι μόνο δεν ταίριαξε με τον Ντέιβιντ Μπλατ, αλλά από ένα σημείο και μετά δεν είχε την επιθυμητή εξέλιξη. Υπάρχει όμως ο Κώστας Παπανικολάου. Ένας παίκτης πάνω στον οποίο έχουν ποντάρει αρκετά τα τελευταία χρόνια οι Αγγελόπουλοι, αλλά ο 29χρονος φόργουορντ ακόμη δεν έχει βρει σε διάρκεια τον καλό του εαυτό. Πέρσι είχε ένα καλό διάστημα για περίπου 1,5 μήνα, αλλά μετά πάλι η απόδοση του έπεσε.

Με τον ερχομό του πέρσι, ο Ντέιβιντ Μπλατ θέλησε να περάσει την δική του φιλοσοφία στην ομάδα, αλλά οι επιλογές των παικτών που έφερε δεν ήταν εύστοχες. Είναι χαρακτηριστικό πως όλοι αυτοί αποχώρησαν φέτος. Το dna του Ολυμπιακού άρχισε να αλλοιώνεται και να φθείρεται.

Παράλληλα, την στιγμή που το αγωνιστικό μπάτζετ του Ολυμπιακού είναι περιορισμένων δυνατοτήτων, το αντίστοιχο των άλλων ομάδων επιπέδου Ευρωλίγκας, έχει αρχίσει να γιγαντώνεται. Είναι λογικό, λοιπόν, πλέον, οι "ερυθρόλευκοι" να αδυνατούν να ανταγωνιστούν ομάδες επιπέδου ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Φενέρμπαχτσε, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης και Αρμάνι Μιλάνο.

Το να νικήσουν οι Πειραιώτες αυτή την στιγμή την ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη, ήταν πάνω από τις δυνάμεις τους. Ενδεχομένως αυτό να μην αρέσει, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Οι δυνατότητες της φετινής ομάδας δεν είναι για Final Four και η δυναμική της δείχνει πως είναι να παλέψει για μία θέση στα playoffs της διοργάνωσης. Όταν κυνηγάς και προσπαθείς να φέρεις στον Ολυμπιακό τον Κώστα Σλούκα και λίγες εβδομάδες μετά, ανακοινώνεται η παραμονή του Γουίλ Τσέρι, είναι ένα δείγμα της δυναμικής των "ερυθρολεύκων" ενόψει της νέας σεζόν, αλλά και των φιλοδοξιών που υπάρχουν.