Να γιατί είμαι Αργεντινή και φαν του θρύλου του μπάσκετ

Ότι εθνικότητας να είσαι, ότι και να πρεσβεύεις , αν σου αρέσει το μπάσκετ και γενικότερα ο αθλητισμός, δεν γίνεται να μην αγαπάς την ΑΡΓΕΝΤΙΝΉ, να μην σε συγκινεί ο τρόπος που μάχονται, γιατί αυτοί μάχονται , δεν παίζουν.....

Παιδιά μιας πατρίδας που τα τελευταία χρόνια έχει χρεοκοπήσει δύο φορές, μιας πατρίδας που το μπάσκετ δεν είναι καν το αγαπημένο τους άθλημα, παιδιά, που όσα νέα παιδιά θέλετε να παίξετε μπάσκετ και να το χαρείτε και μέσα από αυτό να σας αγαπήσουν , αυτά τα παιδιά πρέπει να έχετε σαν είδωλα, σαν πρότυπα.

Διάβασα αυτές τις μέρες πολλά πράγματα που όλα είναι σεβαστά αλλά μερικά είναι τελείως έξω από τη λογική του παιχνιδιού.Και αν τα γράφει κάποιος απλός φίλαθλος δεν τρέχει τίποτα αλλά επειδή μερικά τα έγραψαν και τα είπαν και συνάδελφοι η δημοσιογράφοι θέλω να πω ότι η Αργεντινή και άμυνα έπαιξε και σκεπτόμενο μπάσκετ έπαιξε και συστήματα είχε και δεν έπαιζε στη τύχη όπως κάποια στιγμή πίστεψα ότι θα πρέπει να παίζεται το παιχνίδι.

Δεν είχε μόνο καρδιά και πάθος, είχε και σχέδιο, είχε άμυνα που έσπαγε κόκαλα, είχε ξεκάθαρους ρόλους, είχε ηγέτες, είχε ρολίστες , είχε τα πάντα. Α και να μην το ξεχάσω δεν είχε σχολεία μπάσκετ, δεν είχε ακαδημίες για να κονομάνε αυτοί που έχουν ξανακονομήσει και παραμυθιάζουν τον κόσμο ούτε έχει γεμίσει τα Αμερικάνικα κολέγια.

Στη θέση τους έχουν γειτονιές, έχουν αγάπη για αυτό που κάνουν, είναι τα περισσότερα παιδιά πεινασμένα, έχουν ανθρώπους που αγαπάνε το άθλημα και τα παιδιά όπως κάποτε είχαμε και εμείς και φτιάξαμε αυτό που αγαπήσαμε όλοι και που πρέπει ρε γαμώτο να το ξαναφέρουμε στις ρίζες του για να ξαναγίνει μεγάλο......

Υ.Γ. 1 Ο Σκόλα στα 40 του χρόνια ακόμα παίζει για το μπάσκετ της πατρίδας του. Ο Σκόλα δεν είναι απλά παικτάρα. Είναι θρύλος του μπάσκετ. Είναι παράδειγμα για όλους. Και αυτός στο ΝΒΑ παίζει και αυτός μεγάλα συμβόλαια ρισκάρει και αυτός έχει πόδια που κουράζει και σώμα που πονάει. Δεν σταμάτησε στα 29 του........Για αυτό είναι ΘΡΥΛΟΣ