Το χρονικό της (αγωνιστικής) κατρακύλας και η λύση που θα έρθει από την συσπείρωση

Όσο κι αν δεν αντέχεται από τον απλό φίλαθλο του Άρη αυτό που ζει φέτος, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Στόχος του Άρη είναι να αποφύγει τον υποβιβασμό όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, αν και μετά τις δύο τελευταίες ήττες, από τον Χολαργό στο Αλεξάνδρειο και την Κύμη στη Χαλκίδα, το “γρήγορα” μάλλον δεν είναι πολύ ορατό.

Από τις πρώτες επτά ήττες του Άρη στο πρωτάθλημα οι έξι έγιναν από ομάδες που αντικειμενικά είναι καλύτερες από αυτόν: Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Περιστέρι, Προμηθέας. Μόνο ο Πανιώνιος ήταν χειρότερη ομάδα και τον κέρδισε.

Όποιος κοιτάξει τα ρόστερ των συγκεκριμένων ομάδων αντιλαμβάνεται ότι και περισσότερη ποιότητα υπάρχει και μεγαλύτερο βάθος και μεγαλύτερο μπάτζετ. Αυτή είναι η πραγματικότητα, χωρίς αυτό να αναιρεί ότι η εικόνα του Άρη θα μπορούσε να είναι καλύτερη.

Στους αγώνες με Χολαργό και Κύμη έγινε ξεκάθαρο ότι οι παίκτες του Άρη παίζουν υπό πολύ μεγάλη πίεση για το αποτέλεσμα. Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά ότι απώλεσαν εύκολα διαφορά 17 πόντων. Κι αν με τον Χολαργό έχασαν στον πόντο, στην Χαλκίδα βίωσαν την απόλυτη καταστροφή μέσα σε 16 λεπτά με το επιμέρους 47-12 της Κύμης (από το 28-45 στο 24’ το τελικό ήταν 75-57).

Το ταβάνι του Άρη είναι συγκεκριμένο και όχι ιδιαίτερα υψηλό φέτος. Όχι γιατί οι παίκτες που έχει στο ρόστερ του δεν είναι καλοί, απλώς υπάρχουν στο φετινό πρωτάθλημα περισσότερες ομάδες με μπάτζετ +700.000 ευρώ και κατάφεραν να αποκτήσουν ποιοτικότερους παίκτες, ενώ την ίδια στιγμή οι κίτρινοι είχαν επιλογές μόνο από την Ελλάδα και λιγότερες από 20 συνολικά.

Δεν έγινε χειρότερος παίκτης ούτε ο Λάκι Τζόουνς, ούτε ο Γκάρι ΜακΓκι, ούτε ο Γκάρι Μπελ, ούτε ο Λευτέρης Μποχωρίδης, ούτε ο Ραμόν Χάρις, ούτε κανείς άλλος.

Το πρωτάθλημα και οι αντίπαλοι έγιναν καλύτεροι, διότι πλέον υπάρχουν στην κατηγορία περισσότερες “υγιείς” οικονομικά ομάδες και αυτόματα το συγκεκριμένο στοιχείο κατατάσσει τους κίτρινους πιο χαμηλά.

Πιο υγιής ομάδα προσπαθεί να γίνει και ο Άρης και αυτό έχει το τίμημά του. Δεν μπορεί να πληρώνονται χρέη από προηγούμενες σεζόν σε παίκτες και δημόσιο (πάνω από 300.000 τη σεζόν αυτή δίνονται για τον συγκεκριμένο σκοπό), να δίνονται χρήματα για να αρθούν επτά απαγορευτικά μεταγραφών και η τρέχουσα ομάδα (να είναι επίσης πληρωμένη μέχρι το τελευταίο ευρώ…) να έχει τον ίδιο προϋπολογισμό με τους αντιπάλους της. Τόσο απλά.

Δικαιολογία δεν μπορεί να είναι αυτή η κατάσταση για κανέναν, είναι όμως μια πραγματικότητα, όπως επίσης μια πραγματικότητα είναι τον επόμενο αγωνιστικό μήνα υπάρχουν αγώνες, από τους οποίους ο συγκεκριμένος Άρης πρέπει να κερδίσει: Ήφαιστος μέσα, Ρέθυμνο έξω, Λαύριο μέσα, Παναθηναϊκός έξω, Πανιώνιος μέσα.

Είναι προφανές ότι ο Άρης “πληρώνει” τις συνέπειες της εποχής Λάσκαρη και των χρεών σε παίκτες, που οδήγησαν σε απαγορευτικό μεταγραφών. Είναι ο πρώτος και βασικότερος λόγος που η ομάδα είναι αυτή φέτος, διότι υπήρχαν πολύ συγκεκριμένες επιλογές από την ελληνική αγορά και παράλληλα μειωμένο μπάτζετ, ούτως ώστε να εξυπηρετούνται τα χρέη.

Σαφώς και η διοίκηση Γουλιέλμου έχει κάνει σοβαρά λάθη στον τρόπο που διοικεί, σαφώς και ο κόσμος έχει κάθε δίκιο να είναι… εκτός εαυτού με όσα βλέπει να συμβαίνουν μέσα στο παρκέ, αλλά οποιαδήποτε διαφορά, οποιαδήποτε διαφωνία, μπαίνει στην άκρη αυτή την εποχή, διότι προέχει η νίκη με τον Ήφαιστο την Κυριακή, στον πρώτο αγώνα για το 2019.

Και επειδή πλέον όλοι έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης, είναι βέβαιο ότι το Αλεξάνδρειο θα είναι κατάμεστο την Κυριακή και σε όλα τα επόμενα εντός έδρας παιχνίδια των κίτρινων.