Η δικαίωση των Αγγελόπουλων στην Οδύσσειά τους, χωρίς να χάσουν το ήθος τους

Η μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ ήταν το κερασάκι στην τούρτα (το οποίο έλειπε) για να μπορέσουμε να γράψουμε ότι το 2021 φεύγει με μια μεγάλη δικαίωση των Αγγελόπουλων. Κάποτε είχα πει στον Παναγιώτη Αγγελόπουλο «ήρθες με μαλλιά στον Ολυμπιακό και τα έχασες», γελούσε συγκαταβατικά ο άνθρωπος.

Οι Αγγελόπουλοι βγαίνουν νικητές χωρίς να χάσουν το ήθος τους. Χωρίς να πέσουν χαμηλά, χωρίς να ασχημονούν στα σόσιαλ μίντια, χωρίς να καταφύγουν σε τραμπουκισμούς. Έχοντας ως μόνο όπλο τα υπέρογκα λεφτά που έχουν βάλει σε ένα άθλημα το οποίο δεν φέρνει έσοδα (πάνω από 150 εκατομμύρια έχουν βάλει στην ομάδα), έχοντας ως όπλο επίσης την αγάπη τους για τον Ολυμπιακό (πήγαιναν ως νεαροί οπαδοί στα φάιναλ φορ προ εποχής τους), έχοντας ως τελευταίο όπλο την υπομονή τους.

Και τι δεν πέρασαν στον Ολυμπιακό. Θανάτους πολύ στενών συγγενικών τους προσώπων. Χρεοκοπία της Ελλάδας. Οικογενειακές δικαστικές διαμάχες κληρονομικές -ζήτημα ζωής και θανάτου. Πανδημία. Ένα σύστημα μπασκετικό να τους πολεμά, ένα ριζωμένο σύστημα. Έναν αντίπαλο τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να τους παίζει στα όρια και πολλές φορές εκτός ορίων.

Το μόνο άθλημα στο οποίο ήταν πολύ δυνατός ο αιώνιος αντίπαλος ο Παναθηναϊκός. Απώλειες τίτλων. Κάποιες στιγμές γύρισε και ο κόσμος του Ολυμπιακού εναντίον τους με αναθέματα. Είχαν επίσης να αντιμετωπίσουν το κόστος της πολύ δύσκολης απόφασης να οδηγήσουν τον Ολυμπιακό στον υποβιβασμό -το μόνο τμήμα στο οποίο έχει συμβεί κάτι τέτοιο στην Ιστορία του συλλόγου. Είχαν τις κοροϊδίες περί «λευκής πετσέτας».

Τελικά «λευκή πετσέτα» πέταξαν οι άλλοι. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πλακώθηκε με τη ΘΥΡΑ 13 αντί να πλακωθούν οι Αγγελόπουλοι με τη ΘΥΡΑ 7 όπως ήταν ένας από τους σκοπούς του αντίπαλου. Η Ομοσπονδία άλλαξε χέρια. Ο Παναθηναϊκός έμεινε ακέφαλος και αποδυνάμωθηκε υπέρμετρα.

Ο Ολυμπιακός αντίθετα επέστρεψε και είναι κραταιός με τους Αγγελόπουλους στο τιμόνι πάντα, φαίνεται πολύ καλύτερος από τον Παναθηναϊκό και είναι πολύ ανταγωνιστικός στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρωλίγκας έχοντας εύκολα την 3η θέση.

Οι Αγγελόπουλοι κατάφεραν στα χειρότερά τους να φέρουν τον Σλούκα πληρώνοντάς τον πολύ ακριβά, ξεπέρασαν «αναίμακτα» την αποχώρηση του Βασίλη Σπανούλη και την κόντρα που υπέβοσκε με τον προπονητή, κράτησαν τον Μπαρτζώκα όταν ήταν στα κάτω του πέρσι, φέτος έφεραν πολύ καλούς παίκτες και επίσης βλέπουν περσινές μονάδες να έχουν βελτιωθεί πολύ.

Όλα αυτά είναι μία δικαίωση. Και τα γράφω διότι εκτιμώ το ότι ποτέ δεν μου είπαν «γράψ' τα». Ποτέ. Ό,τι θέλουμε γράφουμε, ό,τι κρίνουμε.

Το κερασάκι στην τούρτα έλειπε λόγω της αυτοκτονικής ήττας από τον Παναθηναϊκό μέσα στο ΣΕΦ που σκόρπισε ανησυχία περί κόμπλεξ. Έβγαλα τον πολύ καλό ηθοποιό και σκηνοθέτη τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη ο οποίος φώναξε «εμείς οι Ολυμπιακοί δεν έχουμε κόμπλεξ»! Και πράγματι πήγε ο Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ και ενώ κάποια στιγμή επέστρεψαν τα «φαντάσματα» όταν η διαφορά μειώθηκε ανεξήγητα στους 3 πόντους, έδειξε η ομάδα χαρακτήρα, πάτησε το γκάζι πριν τον γκρεμό και ξέφυγε.

Είναι μία δικαίωση των ηγετών του Ολυμπιακού διότι όχι μόνο άντεξαν, όχι μόνο επέστρεψαν και τελικά έφυγαν οι αντίπαλοί τους, αλλά το έκαναν χωρίς να χάσουν το ήθος τους.