Ρικάρντο Θαμόρα: Φυλακή, εξορία, μπάλα και αιώνια δόξα!

Ήταν 8 Σεπτεμβρίου 1978, όταν άφησε την τελευταία τελευταία του πνοή ο Ρικάρντο Θαμόρα. Πάνω από 30.000 λαού τον αποχαιρέτησαν. Και κανείς δεν τον ξέχασε, γιατί δεν είναι δυνατό να ξεχαστεί.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήρθε στον κόσμο στις 21 Ιανουαρίου 1901, στη Βαρκελώνη. Οι γονείς του τον προόριζαν για γιατρό, όμως αυτός μόνο μυαλό για νοσοκομεία και ασθενείς δεν είχε. Η μπάλα στριφογύριζε στο νου του. Από τα εφηβικά του χρόνια άρχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο.

Είχε ύψος 1,94μ. και τον έβαζαν να υπερασπίζεται το τέρμα. Του άρεσε πολύ. Δεν ήταν απλά ένας μεγαλόσωμος γκολκίπερ. Ήταν ο κορυφαίος προπολεμικός πορτιέρο στον κόσμο και ο σπουδαιότερος στην Ισπανία. Ακόμα και σήμερα απονέμεται κάθε χρόνο το έπαθλο «Ρικάρντο Θαμόρα» στον τερματοφύλακα με τις καλύτερες επιδόσεις στην Πριμέρα.

Γοήτευε τους πάντες, φίλους και αντιπάλους, στα γήπεδα. Με τις επεμβάσεις του, τη σταθερότητά του τις ριψοκίνδυνες ενέργειές του και την αυτοθυσία του. Κυρίαρχος στην εστία του και ηγετικός για την άμυνά του. Πραγματοποίησε εμφανίσεις που άφησαν εποχή και δημιούργησαν μύθους.

Ήταν πάντως άστατος ως χαρακτήρας και εγωκεντρικός. Κατ’ αρχήν ο χαρακτηρισμός αθλητής απείχε πολύ από αυτόν. Κάπνιζε τρία πακέτα τσιγάρα τη μέρα και έπινε συνεχώς κονιάκ. Παράδοξο που η απόδοσή του δεν επηρεάστηκε ποτέ.

Ήταν δεκτικός στο κέρδος. Όποιος πλήρωνε καλύτερα για να τον έχει στο δυναμικό του, απλά αποκτούσε τη συγκατάθεσή του. Έτσι, παρ’ ότι ξεκίνησε από την Εσπανιόλ, μετακινήθηκε γρήγορα στη Μπαρτσελόνα και ύστερα από μια τριετία (1922) επέστρεψε στην Εσπανιόλ για να συνδεθεί περισσότερο με αυτή. Το 1930 πέρασε στη Μαδρίτη για λογαριασμό της Ρεάλ.

Διέπρεπε μέχρι το 1936. Τι έγινε τότε; Ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος και ο Θαμόρα κυκλοφορούσε ανάμεσα στις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις. Η καταγωγή του από τη Βαρκελώνη τον καθιστούσε επαναστάτη, αλλά η αποκήρυξη του καταλανικού εθνικισμού τον καθιστούσε αντίπαλο και των δημοκρατικών!

Το 1936 λοιπόν συνελήφθη από τις δυνάμεις του Φράνκο και κλείστηκε στις φυλακές Μοδέλο στη Βαρκελώνη. Δεν χάθηκε όμως. Ξεγλίστρησε. Δημιούργησε σχέσεις με τους φύλακες, έπαιζε και ποδόσφαιρο μαζί τους. Και μια μέρα απέδρασε και κατέφυγε στη Γαλλία, στη Νίκαια. Μάλιστα έπαιξε και στη Νις.

Η ζωή του κινδύνευε και επέστρεψε στην Ισπανία το 1938 όταν ομαλοποιήθηκε η κατάσταση. Ακολούθως έγινε προπονητής σε πολλές ομάδες μέχρι το 1961, όπου αποχώρησε οριστικά από το ποδόσφαιρο. Ήταν γνωστός και για την τραγιάσκα του που ποτέ δεν αποχωριζόταν. Για το στυλ και τις επεμβάσεις πήρε το παρατσούκλι Θαμόρα και ο θρυλικός Αχιλλέας Γραμματικόπουλος του Ολυμπιακού, σύγχρονος βέβαια του πραγματικού Θαμόρα.