Γι’ αυτό πήρε το πλεονέκτημα έδρας

Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε στην Πόλη και έχασε από τη Φενέρμπαχτσε, με τη σειρά πλέον να είναι στο 2-2 και όλα θα κριθούν στο Φάληρο. Οι «ερυθρόλευκοι» μόχθησαν όλη τη σεζόν για να πάρουν το πλεονέκτημα έδρας και τώρα είναι η ώρα να… παίξει κι αυτό! Στο ΣΕΦ λοιπόν την Τρίτη μαζί με τον κόσμο τους οι Πειραιώτες έχουν τη μεγάλη ευκαιρία να σφραγίσουν το εισιτήριο για το φάιναλ φορ.

Η ομάδα του Μπαρτζώκα ήταν κουρασμένη πνευματικά περισσότερο, επηρεάστηκε από το σκληρό παιχνίδι των γηπεδούχων και είχε βασικά στελέχη σε κακή βραδιά. Η ουσία είναι πως πλέον την Τρίτη τα πράγματα θα είναι ξεκάθαρα και θα πρέπει άπαντες να είναι συνεπείς στο ραντεβού με την Ιστορία. Εξάλλου, το έχει κάνει αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν, ξέρει τον τρόπο και θα είναι έτοιμος να κυριαρχήσει στο πεπρωμένο του…

Το 1987 και συγκεκριμένα την επομένη της κατάκτησης του τίτλου στις μέρες του Ντιέγκο οι οπαδοί της Νάπολι είχαν αναρτήσει ένα πανό έξω από νεκροταφείο γράφοντας στους νεκρούς: «E non sanno che se so’ perso», δηλαδή «δεν ξέρετε τι χάνετε»!

Πλέον η Νάπολι πανηγυρίζει ξανά το πρωτάθλημά της και πράγματι μόνο οι νεκροί δεν ρίγησαν από συγκίνηση και χαρά για την απίστευτη επιτυχία του Λουτσιάνο Σπαλέτι και των ποδοσφαιριστών του. «Ευλογημένοι» από την αύρα του Ντιέγκο Μαραντόνα, του… Θεού που λατρεύεται όσο τίποτε άλλο στις παρυφές του Βεζούβιου, έφτασαν στον μεγάλο στόχο.

Όχι εύκολα, άλλωστε τα πράγματα στις φτωχογειτονιές, στις πολυκατοικίες χωρίς θέρμανση και τους δρόμους χωρίς μέλλον ποτέ δεν ήταν εύκολα.

«Εκεί στον Νότο που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο» όπως λέει και ο Μπάμπης Στόκας, οι «φτωχοδιάβολοι» έβγαλαν τη γλώσσα στους πλούσιους του Βορρά… κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού είχαν ξεφύγει πολλούς βαθμούς μέσα στη σεζόν και παρά το… κυνηγητό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κατάφεραν να φτάσουν στην κατάκτηση του τίτλου.

Το περασμένο καλοκαίρι έφερε πολλά ερωτηματικά αλλά και αρκετή... γκρίνια από τους οπαδούς της Νάπολι προς τη διοίκηση. Κι αυτό διότι η διοίκηση της ομάδας άφησε τόσο τον Μέρτενς όσο και τον Ινσίνιε να αποχωρήσουν ως ελεύθεροι παρότι ήταν οι θρύλοι της ομάδας, ενώ την ίδια στιγμή πουλήθηκαν ο Καλιντού Κουλιμπαλί, ο Φάμπιαν Ρουίθ και ο Αρκάντιους Μίλικ.

Και αν όλα αυτά ήταν αφορμή για... αρνητικά σχόλια, οι μεταγραφές έκαναν ακόμα πιο «αιχμηρές» τις «κακές γλώσσες». Αποκτήθηκε ο άγνωστος και χωρίς περγαμηνές τότε Κβίτσα Κβαρατσχέλια για τα εξτρέμ, για διάδοχος του Κουλιμπαλί ο Νοτιοκορεάτης Μιν Κιμ, ο Ματίας Ολιβέιρα για ακραίος μπακ και οι Ανγκισά και Ντομπελέ για τη μεσαία γραμμή, με αμφότερους να μην έχουν θετική παρουσία στις ομάδες τους. Τέλος, αποκτήθηκαν και ο Τζάκομο Ρασπαντόρι με τον Τζιοβάνι Σιμεόνε για την επίθεση.

Περισσότερο για τον… λήγοντα του Superenalotto πήγαινε ο δαιμόνιος πρόεδρος Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις παρά για πρωτάθλημα. Κι όμως ο Λουτσιάνο Σπαλέτι είχε και αυτός το δικό του… τάμα. Μια πληγή που είναι ανοιχτή εδώ και τέσσερα χρόνια και ίσως δεν θα κλείσει ποτέ: ο θάνατος του αδελφού του, Μαρτσέλο.

Χωρίς το μεγάλο όνομα λοιπόν ο Ιταλός τεχνικός βασίστηκε στο πλάνο, τη σκληρή δουλειά αλλά και το όραμα, την έμπνευση. «Είμαστε αυτοί που κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρα των οπαδών μας» είπε και τα όνειρα στις φτωχογειτονιές με τα απλωμένα ρούχα από μπαλκόνι σε μπαλκόνι είναι εδώ για να… εκδικούνται!