Ξανθάκης: «Εμείς φέραμε το Μουάι Τάι στην Ελλάδα - Θέλουμε να αναγνωριστεί η ομοσπονδία μας» (pics)

Στη συνέντευξη, ο Ξανθάκης αναφέρεται στον ερχομό του Μουάι Τάι στην Ελλάδα, στις προσωπικές του επιτυχίες αλλά και στο… παράπονο που έχει για την μη αναγνωρισμένη «Ελληνική Ομοσπονδία Μουάι» της οποίας είναι πρόεδρος.

Τι είναι το Μουάι Τάι;

«Το Μουάι Τάι στα ελληνικά σημαίνει Ταϊλανδέζικη Πυγμαχία και είναι η εθνική πολεμική τέχνη της Ταϊλάνδης. Το Μουάι είναι η αυτοάμυνα για τους πολεμιστές, την οποία ο λαός των Τάι την χρησιμοποιεί μόνο για την προάσπιση της Ελευθερίας του».

Πως και πότε ασχοληθήκατε με αυτή την τέχνη;

«Ξεκίνησα να εξασκούμαι στις πολεμικές τέχνες από πολύ μικρός, καθώς όταν ήμουν εννέα ετών ήρθα σε επαφή με το Κουνγκ Φου. Στη συνέχεια με γοήτευσε και το Μουάι Τάι, καθώς η φιλοσοφία του, η κουλτούρα του και η ιστορία του με «μαγνήτισαν» να ασχοληθώ μαζί του».

Πότε ήρθε το Μουάι Τάι στην Ελλάδα;

«Το Μουάι Τάι ήρθε στην Ελλάδα επίσημα από εμένα προσωπικά. Είχα μιλήσει με εκπροσώπους του Παγκόσμιου Φορέα και μου τόνισαν ότι πρέπει να πάω να εκπαιδευτώ στην Ταϊλάνδη για να μπορέσουμε να συνεργαστούμε και αυτό έγινε. Η ιδέα ήταν να αναπτυχθεί μελλοντικά το Μουάι Τάι ως Ολυμπιακό Άθλημα. Το 1995 ιδρύθηκε η ομοσπονδία μας και ήταν η πρώτη που δημιουργήθηκε στην Ταϊλάνδη για την προώθηση του εθνικού αθλήματος της χώρας στο εξωτερικό. Το 1998 το άθλημα αναγνωρίστηκε από το Πρωτοδικείο Αθηνών».

Ποια είναι τα κατορθώματα της ομοσπονδίας σας μέχρι σήμερα;

«Σαν ομοσπονδία περηφανευόμαστε για τις πολλές προωθητικές ενέργειες που έχουμε κάνει για το άθλημα. Έχουμε πραγματοποιήσει 18 Πανελλήνια πρωταθλήματα, ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φιλίας το οποίο διεξήχθη στο κλειστό του Μετς το 2001 με την συμμετοχή 27 χωρών, πάρα πολλά ειδικά σεμινάρια για την κουλτούρα του αθλήματος και το σπορ από επίσημους φορείς της Ταϊλάνδης, αλλά και σεμινάρια για διαιτητές και κριτές».

Πότε θα διεξαχθεί το επόμενο Πανελλήνιο πρωτάθλημα;

«Τον ερχόμενο Δεκέμβριο προγραμματίζουμε να διεξαχθεί το 19ο Πανελλήνιο πρωτάθλημα και έχουμε ζητήσει από τον δήμο του Βύρωνα να μας παραχωρήσει ένα στάδιο για να μπορέσουμε να το πραγματοποιήσουμε».

Ποια ήταν η πρώτη ελληνική συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα;

«Το 1995 παρευρεθήκαμε στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ταϊλάνδης ως παρατηρητές των γεγονότων. Η πρώτη φορά που πήγαμε για να συμμετάσχουμε σε αυτό ήταν το 1997 με έναν Έλληνα αθλητή, τον Μαρίνο Κατή, ο οποίος αυτή τη στιγμή έχει δική του σχολή και διδάσκει».

Ποιες είναι οι προσωπικές σας επιτυχίες;

«Εγώ προσωπικά έχω βγάλει Παγκόσμιους Πρωταθλητές επί σειρά ετών ως προπονητής, οι οποίοι έχουν ανέβει στην κορυφή του βάθρου. Οι περισσότεροι καταξιωμένοι δάσκαλοι παλαιότερα υπήρξαν μαθητές μου».

(Στη φωτογραφία απεικονίζεται Βαγγέλης Ξανθάκης με ενδυμασία)

Ποιο είναι το πρόβλημα που ταλανίζει την ομοσπονδία σας;

«Μέχρι και σήμερα που μιλάμε η ομοσπονδία μας έχει απορριφθεί στην αναγνώριση της για πολιτικούς λόγους. Ενώ μας αναγνώρισαν η Πολιτεία και το Πρωτοδικείο Αθηνών, η Γενική Γραμματεία αθλητισμού όλα αυτά τα χρόνια δεν έκανε πράξη την απόφαση του Πρωτοδικείου επιλέγοντας να αναγνωρίσει έναν άλλον φορέα, ο οποίος πρόσφατα μας έστειλε και εξώδικο. Θα έπρεπε να γίνει το ίδιο και για εμάς, αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο. Στην Ταϊλάνδη οι ομοσπονδίες είναι τρεις, δεν είναι μία. Εμπιστευόμαστε τη δικαιοσύνη και ελπίζουμε να είναι θετική απέναντι μας».

Μόλις αναφερθήκατε σε ένα εξώδικό.

«Με αυτό προσπαθούν να μας πάρουν τον κόσμο. Λένε ότι είμαστε παράνομοι αλλά δεν υπάρχουν παράνομοι εδώ. Δουλεύουμε στον χώρο από το 1995 και επίσημα από το 1998. Έχουμε συμμετάσχει σε 20 Παγκόσμια Πρωταθλήματα και έχουμε βγάλει τρομερούς αθλητές. Δεν ξυπνήσαμε χθες και ξαφνικά διεκδικούμε κάτι. Θέλουμε σεβασμό. Το μόνο που ζητάμε είναι να αντιμετωπιζόμαστε το ίδιο. Αν είχαμε αναγνωριστεί εμείς θα προσπαθούσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να προωθήσουμε καλύτερα το άθλημα».

(Ο Βαγγέλης - Ιωάννης Ξανθάκης μαζί με άλλα μέλη της Παγκοσμία Ομοσπονδίας Μουάι Τάι)

Παρακολουθείτε άλλα αθλήματα;

«Δεν παρακολουθώ τα άλλα αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Τα θεωρώ βίαια σπορ εξαιτίας του φανατισμού και της πώρωσης που υπάρχει και οδηγούν στο μίσος. Έτσι προκύπτει και η βία της οποίας είμαι κατά. Είμαστε ειρηνικοί πολεμιστές εμείς. Μπορεί να έχουμε μία σκληρή πολεμική τέχνη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι βίαια. Βέβαια για αυτούς που προπονούνται δεν είναι ούτε σκληρή. Έτσι όπως κάποιος παίζει ποδόσφαιρο, βόλεϊ και χάντμπολ έτσι και εμείς ασχολούμαστε με το Μουάι Τάι. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες σχολές οι οποίες είναι ακατάλληλες και επικίνδυνες. Οι δάσκαλοι δεν αντιμετωπίζουν με σεβασμό τους μαθητές αλλά αυτούς τους περιθωριοποιούμε διαχωρίζοντας τους. Το Μουάι Τάι δεν είναι βία είναι τρόπος ζωής»