Με τα μάτια της ψυχής

Ένα αγόρι στο γήπεδο χαίρεται για το γκολ της ομάδας του. Αυτό είναι κάτι σύνηθες στους αγωνιστικούς χώρους, αν στην περίπτωσή μας δεν αφορούσε ένα αγόρι με προβλήματα όρασης. Δηλαδή το γκολ της ομάδας του δεν το είδε, αλλά το άκουσε, το αισθάνθηκε. Πρώτα απ΄ όλα υπάρχει το ένστικτο στα άτομα με προβλήματα όρασης, όπως στην περίπτωση αυτή του Μάικ Κίρνεϊ, που έχει την ικανότητα να προβλέψει κάτι λίγο πριν αυτό συμβεί. Αμέσως μετά, με τις φωνές του πλήθους αλλά και τη βοήθεια του ξαδέρφου του που τον αγκαλιάζει, χαρούμενος για την επιτυχία της ομάδας του ενώ του περιγράφει το γκολ ψιθυρίζοντας στο αυτί του.

Αυτό συνέβη στον αγώνα της Λίβερπουλ με τη Νάπολι για το Champions League, αλλά θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε, αφού υπάρχουν ανάλογα περιστατικά σε πολλά σημεία του πλανήτη με παιδιά με παρόμοια προβλήματα. Στην περίπτωση του Μάικ, το πρόβλημα της όρασης δεν είναι ανυπέρβλητο, αφού έχει μάθει να ζει με αυτό.

Μάλιστα στο Λίβερπουλ παρέχουν ακουστικά για όσους έχουν περιορισμένη όραση του γηπέδου και χρειάζονται σχόλια ραδιοφώνου. Αλλά ο Μάικ επιλέγει να κρατά τα ακουστικά στην τσέπη του, αφού προτιμά να μην απομονώνεται. Θέλει να αισθάνεται, να πανηγυρίζει και να υποφέρει με όλους τους άλλους. «Δεν θα μπορέσω να δω καλά, αλλά μπορώ να χαίρομαι», λέει χαρακτηριστικά. Και αυτή είναι η αλήθεια. Δεν θα μπορέσει να δει καλά, αλλά έχει καταλάβει τα πάντα.

«Είμαι σαν όλους τους άλλους φιλάθλους. Δεν έχει σημασία αν δεν μπορώ να δω καθαρά, αφού μπορώ να πανηγυρίζω. Αν δεν είναι ο Στέφεν εκεί, είναι άλλοι φίλοι. Είναι όμορφο όλο αυτό, αλλά λίγο περίεργο, διότι για μας είναι κάτι φυσιολογικό. Μακάρι να μπορούσα να δω περισσότερο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να διαμορφώσω τη δική μου άποψη. Είναι δύσκολο για όσους βλέπουν να το καταλάβουν».

ΑΠΕ-ΜΠΕ