Πιο σημαντικό κι από τα πέντε γκολ...

Διθυράμβους για το 5-0 επί της Μποτοσάνι κι ενώ απλά ολοκληρώθηκε το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας, δεν επιτρέπει η στοιχειώδης λογική. Χαμόγελα για την βελτίωση της ομάδας σε όλους τους τομείς, ναι. Πανηγυρισμοί προτού καν μάλιστα η μεταγραφική δραστηριότητα φτάσει στα μισά του δρόμου, συνιστούν αφέλεια. Επιβεβαίωση ότι από όλους όσοι αποτελούν το δυναμικό του Ολυμπιακού έως τώρα γίνεται η καλύτερη δυνατή προσπάθεια, επίσης δεδομένο.

Ας μην μπερδευόμαστε. Τα πράγματα είναι απλά. Ο Ολυμπιακός έχει καλούς ποδοσφαιριστές, με ποιότητα και διάθεση. Θα αποκτήσει κι άλλους, με την προσδοκία να έχουν και ποιότητα και διάθεση. Ο προπονητής είναι δουλευταράς και δείχνει ότι έχει τον τρόπο να περνάει μηνύματα και φιλοσοφία σε μία ομάδα πολύ δεκτική, έτοιμη να μάθει και αποφασισμένη να προσφέρει.

Το φιλικό με την Μποτοσάνι είχε ωραία πράγματα. Είχε την συνεργασία του Λάζαρου με τον Μάριν και τον Γκερέρο στο πρώτο γκολ, σε φάση που ξεχείλιζε το ταλέντο. Είχε τις εξαιρετικές κινήσεις και τα υπέροχα τελειώματα του Φορτούνη και του Βρουσάι. Είχε τους Καμαρά και Βέργο σε κατάλληλες θέσεις βολής στα άλλα γκολ. Είχε το ντεμπούτο του Χριστοδουλόπουλου με την άνεση παίκτη που αγωνίζεται χρόνια στη νέα ομάδα του. Είχε τον Γκερέρο να φανερώνει την τακτική παιδεία που έχει από τα χρόνια του στο ισπανικό πρωτάθλημα.

Τον Φετφατζίδη σαν να μην έφυγε ποτέ και τον Μασούρα με παντελή έλλειψη τρακ για την παρθενική εμφάνισή του σε μεγάλο κλαμπ. Είχε ωραίες φάσεις στην επίθεση, πολύ τρέξιμο και πίεση στον αντίπαλο, καλή αμυντική λειτουργία ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, με τον Σισέ να κυριαρχεί όταν πήγαινε να γίνει το λάθος, αλλά και στην επανάληψη τον Βούκοβιτς να προσφέρει σιγουριά. Είχε ενέργειες κλάσης από τον Μάριν, τον Πάρντο και άλλους παλιούς και νέους παίκτες της ομάδας.

Εγώ θα σταθώ σε μία φάση, σε μία λεπτομέρεια, στην οποία φαίνεται η αλλαγή στον Ολυμπιακό σε σχέση με την περασμένη σεζόν. Ας γυρίσουμε πίσω στο κείμενο. Στο πρώτο γκολ ο Νικολάου έχει πάρει την μπάλα και ανοίγει ωραία αριστερά στον Λάζαρο. Αυτός κάνει μια-δυο προσποιήσεις και βλέπει τον Μάριν σε καλή θέση. Ο Γερμανός πανέξυπνα περνάει με φανταστικό τρόπο την μπάλα ξανά στον Λάζαρο. Απέναντι από τον γκολκίπερ θα μπορούσε να σουτάρει για να βάλει το πρώτο του γκολ με τον Ολυμπιακό, αλλά βλέπει τον Γκερέρο στο κενό τέρμα και ολοκληρώνει ένα υπέροχο γκολ ομαδικής προσπάθειας.

Μια καταπληκτική φάση, την οποία βλέπεις και ξαναβλέπεις και απολαμβάνεις. Μόνο που δεν είναι αυτή η λεπτομέρεια και η διαφορετικότητα στην οποία αναφέρομαι. Πριν η μπάλα φτάσει στον Νικολάου, ένας παίκτης της Μποτοσάνι πάει να οργανώσει επίθεση από το κέντρο. Ο Ανδρούτσος και ο Μασούρας πέφτουν πάνω του σαν να μην υπάρχει... αύριο! Τον στριμώχνουν, τον «δαγκώνουν», τον εμποδίζουν ακόμη και να σκεφτεί τι θα κάνει. Δεν προλαβαίνει να κάνει τίποτα. Ο Μασούρας με τάκλιν διώχνει την μπάλα, την ώρα που ο Ανδρούτσος συνεχίζει να πιέζει τον δυστυχή αντίπαλο. Ο Νικολάου γίνεται κάτοχος. Την συνέχεια την ξέρετε...