Εαρινές εικόνες: Ελληνίδες συνθέτριες στον 21ο αιώνα στο Μέγαρο Μουσικής

Το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, που προβάλλει εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια το έργο νεότερων ελλήνων δημιουργών όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, με παραγγελίες και πρώτες εκτελέσεις, παρουσιάζει τη συναυλία «Εαρινές εικόνες» στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος την Τρίτη 20 Μαρτίου (ώρα 8:30 μ.μ.).

Το πρόγραμμα περιλαμβάνει αποκλειστικά έργα ελληνίδων συνθετριών του 21ου αιώνα που ερμηνεύονται για πρώτη φορά. Πρόκειται για τις συνθέσεις Γυναικών Αρχέτυπα της Μαρίας Δαγαλάκη, Tukuu – the Sinking Island της Ασπασίας Νασοπούλου, Spring Equinox της Μαρίας-Χριστίνας Κριθαρά, 9 ήχοι της Εσθήρ Λέμη, Αερικό της Καλλιόπης Τσουπάκη και Ίχνος της Φανής Κοσώνα.

Συμμετέχουν οι σολίστ Στέλλα Τσάνη (βιολί) και Βίκυ Στυλιανού (πιάνο). Το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής διευθύνει ο Ιάκωβος Κονιτόπουλος.

Λίγα λόγια για το πρόγραμμα της βραδιάς και για τα έργα (α΄εκτέλεση)

Μαρία Δαγαλάκη – Γυναικών Αρχέτυπα (2017)

Φαντασία για ορχήστρα δωματίου και tape

Το έργο «Γυναικών Αρχέτυπα» έχει ως κεντρικό πυρήνα την προβολή –μέσω νοερών εικόνων και συναισθημάτων που συνεχώς αλληλοσυμπληρώνονται– γυναικείων μορφών (από την Κλεοπάτρα έως την ακτιβίστρια Malala Yousafzai) που, με τη ζωή και το έργο τους, την τόλμη, την αυταπάρνηση, την ευαισθησία και κυρίως το όραμα για ένα καλύτερο αύριο, άλλαξαν τον κόσμο.

Ασπασία Νασοπούλου – Tukuu – the Sinking Island (2018) για ενόργανο σύνολο

Δεκατρία νησιά στη μέση του Ειρηνικού, γύρω από ένα κοραλλένιο ευάλωτο δαχτυλίδι. Ανακαλύφθηκαν και ξανακαλύφθηκαν, άλλαξαν όνομα, αγοράστηκαν και πουλήθηκαν πολλές φορές. Ένα από αυτά κατοικημένο. Μια κοινωνία πεντακοσίων ατόμων που επιμένει, αρνείται τον «πολιτισμό», αρνείται να αφήσει τη γη και τα πνεύματα των προγόνων, αρνείται ότι βυθίζεται. Στο έργο το μουσικό σύνολο είναι η καρδιά του νησιού, ενώ το κάθε όργανο χωριστά, αφηγείται τη ζωή, την ιστορία και τη φύση του τόπου.

Μαρία-Χριστίνα Κριθαρά – Spring Equinox (2017) για ενόργανο σύνολο

Ο τίτλος του έργου προέκυψε αυτόματα, γιατί η ημερομηνία της συναυλίας συμπίπτει με την εαρινή ισημερία. Η λέξη equinox είναι σύνθετη και προέρχεται από τις λέξεις aequus που σημαίνει ίσος (αλλά και επίπεδος, ομαλός, ήρεμος, δίκαιος, αμερόληπτος) και nox, που σημαίνει νύχτα. Το έργο σχεδιάστηκε με τέτοιον τρόπο, ώστε να περιέχει πέντε ενότητες χωρίς διακοπή και χωρίς ευδιάκριτα όρια, όπου το κάθε όργανο αναλαμβάνει με τη σειρά του πρωταγωνιστικό ρόλο, ξεκινώντας από ένα σημείο ηρεμίας και επιστρέφοντας σε αυτό.

Εσθήρ Λέμη – 9 ήχοι (2018) για ενόργανο σύνολο και ηλεκτρονικά

Η σύνθεση είναι χωρισμένη σε εννέα στιγμές (μέρη) και βασίζεται στην υποκειμενική αίσθηση της διάρκειας του ενός λεπτού (intuitive time). Τα εννέα αυτά κεφάλαια (στιγμές) αρχίζουν όλα από ελάχιστης διάρκειας samples (ηχητικά δείγματα) επιλεγμένα από την βιβλιοθήκη ήχων των αναλογικών synth του Φιλανδού Erkki Kurenniemi (1941-2017).

Καλλιόπη Τσουπάκη – Αερικό (2017) για βιολί και πιάνο

«Αερικό σημαίνει νεράιδα, αιθέριο πλάσμα, αέρινο άπιαστο και φευγαλέο. Είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι την αδελφική μου φίλη και λαμπρή φιλόλογο Μαντώ Μαλάμου. Της αφιερώνω αυτή την σύνθεση για όλες τις ποιητικές μας σκέψεις τις οποίες μοιραζόμαστε μια ζωή», γράφει στο σημείωμά της για το έντυπο πρόγραμμα της συναυλίας η Καλλιόπη Τσουπάκη.

Πρόκειται για παραγγελία του Διαγωνισμού βιολιού Oskar Back, ως υποχρεωτική σύγχρονη σύνθεση για τους διαγωνιζομένους δεξιοτέχνες του 2017.

Φανή Κοσώνα – Ίχνος (ICHNOS) (2018) για ενόργανο σύνολο

Το έργο εξετάζει τρόπους μετάδοσης μιας χειρονομίας μέσα σε ένα κλειστό σύστημα. Ιδιότητες και χαρακτηριστικά εκπέμπονται από μια πηγή σε κάποιους δέκτες, με αποτέλεσμα να φιλτράρονται μέσα από άλλες οπτικές και να επιστρέφουν ανατροφοδοτούμενα για να επαναλάβουν την διαδικασία. Ίχνη, περισσότερο ή λιγότερο αναγνωρίσιμα, από προσπάθειες που επιβιώνουν.

Ημερομηνία:

20/03/2018